Το κουβάρι ξετυλίγεται για τα καλά. Μια πολύ μπλεγμένη και βρόμικη ιστορία αρχίζει σιγά σιγά να ξεκαθαρίζει. Η τεχνητή και σκόπιμη σύγχυση για την υπόθεση Novartis μπορεί να απέδωσε έως τώρα, όμως από χθες τα δεδομένα άλλαξαν. Όπως λέει και ο λαός, ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη.
- Από τον Δημήτρη Ριζούλη
Η κοινή γνώμη είναι λογικό να είναι μπερδεμένη και να αποστρέφεται όλα όσα λέγονται και γράφονται γι’ αυτή την υπόθεση. Αυτό ήταν το κόλπο. Μίζες, γιατροί, πολιτικοί, δικαστές, σκευωροί, λαμόγια, δημοσιογράφοι, εκδότες, μυστικές υπηρεσίες, όλα σε ένα τσουβάλι για να μην καταλάβει κανείς τίποτα. Ονόματα, διευθύνσεις, ταξίδια στο εξωτερικό, έγγραφα, αναφορές, δικογραφίες, όλα στην αρένα ατάκτως ερριμμένα για να χαθεί η μπάλα.
Ποιος να αδικήσει τον μέσο Ελληνα που λέει «όλοι τα παίρνουν, ίδιοι είναι» εξαιτίας της σύγχυσης που του έχει προκαλέσει η υπερπληροφόρηση αλλά και η παραπληροφόρηση. Κι ας μιλάμε δεδομένα για ένα παγκόσμιο σκάνδαλο. Τι σκάνδαλο; Σκανδαλάρα! Τέτοια συσκότιση μιας ξεκάθαρα βρόμικης υπόθεσης επιχειρήθηκε μόνο στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, την ώρα που άλλες σοβαρές χώρες εισέπρατταν εκατοντάδες εκατομμύρια αποζημιώσεων από τη Novartis, εμείς δεν απαιτήσαμε ούτε ένα ευρώ.
Το κόλπο ήταν απλό. Οι εμπλεκόμενοι οχυρώθηκαν πίσω από το επιχείρημα της πολιτικής δίωξης εναντίον τους και το σκάνδαλο εργαλειοποιήθηκε ως μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης. Οι ελεγχόμενοι έγιναν διώκτες, παρουσιάστηκαν ως θύματα σκευωρίας και έστησαν με μαεστρία ένα σχέδιο εξόντωσης της άλλης πλευράς, που τόλμησε να αναδείξει το σκάνδαλο και να το παραπέμψει στη Δικαιοσύνη.
Για να πετύχει όμως το σχέδιο, έπρεπε να αμφισβητηθούν και οι δικαστές που είχαν στα χέρια τους την ουσία του σκανδάλου και συνέχιζαν να ερευνούν. Ο βασικός στόχος δεν ήταν μόνο οι πολιτικές εντυπώσεις και η εκλογική εκμετάλλευση, αλλά και η παρακώληση της Δικαιοσύνης με εμπόδια και διαδικασίες αμφισβήτησης.
Όλο αυτό το κόλπο στηρίχτηκε ουσιαστικά σε ένα κεντρικό πρόσωπο, που αρχικώς φαινόταν ότι έχει σημαντική αξιοπιστία και την έξωθεν καλή μαρτυρία. Ήταν η πρώην εισαγγελέας Διαφθοράς Ελένη Ράικου. Αυτή είναι το κλειδί των αποκαλύψεων της δήθεν σκευωρίας και πάνω της στήθηκε όλο το αφήγημα. Αυτή αναφέρθηκε στον «Ρασπούτιν» και στις δολοπλοκίες του, θυμήθηκε παλιές και άσχετες ιστορίες, παρέστησε την ηρωίδα και τη διωκόμενη, έβαλε «στο παιχνίδι» σκοτεινά πρόσωπα που ξαφνικά και με καθυστέρηση ετών θυμήθηκαν να κάνουν καταγγελίες (άσχετες με την υπόθεση αλλά βολικές για τον συνολικό σχεδιασμό), και πήρε πάνω της τα πάντα. Το σχήμα ήταν σαφές από τους εμπνευστές του: Ράικου εναντίον Τουλουπάκη!
Χθες όλο αυτό το οικοδόμημα γκρεμίστηκε με πάταγο. Η κυρία Ράικου, το δυνατό και αξιόπιστο «χαρτί» της ομάδας Σαμαρά, αποδείχθηκε εμπλεκόμενη ως… τον λαιμό σε σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας.
Η έκθεση των επιθεωρητών Δημόσιας Υγείας και η δικογραφία εις βάρος του ιατρού συζύγου της είναι κόλαφος για τους εμπνευστές της δήθεν πολιτικής σκευωρίας. Η πεντακάθαρη καταγγέλλουσα, το «θύμα» των κυκλωμάτων και του… Ρασπούτιν, γνώριζε πολύ καλά το μέγεθος του αληθινού σκανδάλου, αφού ο άντρας της κατηγορείται ότι ζημίωσε το Δημόσιο με 1.700.000 ευρώ μέσω ψεύτικων συνταγογραφήσεων! Η ομάδα Σαμαρά πόνταρε στο λάθος άλογο! Πήγε να βάλει τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Καλά, τόσο άσχετοι ήταν όλοι αυτοί που σχεδίαζαν με κάθε λεπτομέρεια όλες τις πτυχές της επικοινωνιακής αντεπίθεσης; Εκτός βέβαια κι αν πίστευαν ότι δεν θα έβγαιναν ποτέ στη φόρα αυτά τα στοιχεία. Ή αν είχαν σχετικές διαβεβαιώσεις και κάπου το πράγμα… χάλασε.
Από χθες λοιπόν αυτή η παρωδία τελείωσε. Ώρα ο κάθε κατεργάρης να κάτσει στον πάγκο του και να αφεθεί η Δικαιοσύνη να κάνει ανεπηρέαστη τη δουλειά της.
Τώρα όμως που τελειώνουν τα παραμύθια, αρχίζει κάτι άλλο, που θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Η αναζήτηση των ευθυνών όσων πήγαν να κοροϊδέψουν τον ελληνικό λαό (μέσω της συσκότισης) και αυτών που επιχείρησαν να διασύρουν δικαστές και μέσα ενημέρωσης επειδή είχαν την τόλμη να ψάχνουν την αλήθεια. Με πρώτο στόχο φυσικά την ασυμβίβαστη «δημοκρατία», τους δημοσιογράφους της και κυρίως τον εκδότη της. Τώρα αρχίζουν τα ωραία λοιπόν. Μέχρι… τέλους!
ΥΓ.: Στη διαχείριση του σκανδάλου έγιναν τεράστια λάθη και από την προηγούμενη κυβέρνηση και από τη Δικαιοσύνη. Αυτά έδωσαν άλλωστε «πάτημα» να στηθεί το παραμυθάκι της… σκευωρίας. Ας γίνουν μάθημα σε όλους. Και ας περιοριστούν οι πολιτικοί μόνο στα δικά τους καθήκοντα μετρώντας καλύτερα τα λόγια και τις πράξεις τους. Αν δεν είχαν δοθεί αφορμές εξαιτίας ανεύθυνων και πρόχειρων συμπεριφορών, ίσως να είχαμε μάθει νωρίτερα την αλήθεια.
