Tο βιβλίο του τρίτου στη σειρά συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Ντόναλτ Τραμπ είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό και πρέπει να μελετηθεί λέξη προς λέξη από τους Ελληνες επιτελείς και διπλωμάτες, ειδικά στο τμήμα εκείνο που αφορά την προδοσία των Κούρδων από τις ΗΠΑ.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Όταν το Ισλαμικό Κράτος απειλούσε να καταλάβει ακόμα και τη Δαμασκό και να αποκτήσει διέξοδο στη Μεσόγειο, υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να ελέγξει το σουνιτικό Ιράκ, το μεγαλύτερο -αν όχι όλο- μέρος του εδάφους της Συρίας και τον Λίβανο, και να αποτελέσει έτσι μια απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια.
Τότε η Τουρκία ήταν συνεταίρος του Ισλαμικού Κράτους και ο Ερντογάν μαζί με τον Νταβούτογλου ήταν αυτοί που του έδιναν αποστολές, όπως για παράδειγμα η κατάληψη της ηρωικής πόλης Κομπάνι, ενώ η οικογένεια Ερντογάν έκανε… μπίζνες με τους τζιχαντιστές, εμπορευόμενη τα πετρέλαιά τους.
Η συνεργασία Τουρκίας – τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους ήταν σε γνώση των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Η τελευταία, μάλιστα, διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτό στον ΟΗΕ καταθέτοντας σχετικό φάκελο με αδιάσειστες αποδείξεις και ντοκουμέντα.
Ως τα τέλη του 2014 το Ισλαμικό Κράτος ήταν ανίκητο στο έδαφος. Είχε κερδίσει όλες τις μάχες με τον στρατό του Ιράκ και της Συρίας. Οι μόνοι που αντιστέκονταν ήταν οι Κούρδοι της Συρίας, που είναι οργανωμένοι στο Κόμμα της Δημοκρατικής Ενότητας και στις πολιτοφυλακές του (PYD/YPG).
Τότε οι ΗΠΑ, μπροστά στην τεράστια απειλή που συνιστούσαν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, αποφάσισαν να συνεργαστούν με το PYD/YPG, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης Κομπάνι.
Η συνεργασία αυτή απέδωσε καρπούς, αφού έπειτα από ηρωικό αγώνα και περισσότερους από 600 νεκρούς οι Κούρδοι κατόρθωσαν να εκδιώξουν τους τζιχαντιστές από την πόλη τους, κατάγοντας την πρώτη νίκη εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Αυτό ήταν.
Ακολούθησαν η απελευθέρωση της Ιεράπολης/Μένπετζ, όπου οι Κούρδοι μέτρησαν περισσότερους από 400 νεκρούς, η απελευθέρωση της οιονεί πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους, της Ράκκας, η απελευθέρωση της Ντερ εζ Ζορ και των περιοχών όπου βρίσκονται οι περισσότερες πετρελαιοπηγές της Συρίας.
Έτσι, με συνεργασία των μαχητών του YPG και των δυνάμεων των ΗΠΑ απελευθερώθηκε ολόκληρη η περιοχή ανατολικά του Ευφράτη, καθώς και η περιοχή της Ιεράπολης/Μένπετζ.
Οι Κούρδοι πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος σ’ αυτόν τον κοινό αγώνα με τις ΗΠΑ. Πάνω από 12.000 νεκροί και άλλοι τόσοι και περισσότεροι τραυματίες.
Όταν οι Τούρκοι έχασαν τον συνεταίρο τους, το Ισλαμικό Κράτος, διαπίστωσαν ότι οι Κούρδοι, στις περιοχές που απελευθέρωσαν μαζί με τις δυνάμεις των ΗΠΑ, δημιούργησαν ένα de facto αυτόνομο κουρδικό κράτος. Το δεύτερο ύστερα από εκείνο του Ν. Κουρδιστάν, που λειτουργεί στο Β. Ιράκ de facto από το 1992, de jure από το 2005.
Τότε άρχισαν τα παζάρια του Ερντογάν με τον Τραμπ και τον πρέσβη Τζέιμς Τζέφρι, που έχει διορίσει ως ειδικό απεσταλμένο του στην περιοχή, ο οποίος επίσης φέρεται ότι έχει αναπτύξει περίεργες σχέσεις με το τουρκικό κράτος.
Αποτέλεσμα αυτών των παζαριών ήταν οι ΗΠΑ να κάνουν κάτι ανήκουστο στην ιστορία του αμερικανικού κράτους: να προδώσουν ανθρώπους με τους οποίους πολέμησαν ως σύμμαχοι στο ίδιο μέτωπο.
Αυτά τα βρόμικα παζάρια περιγράφει στο βιβλίο του ο Τζον Μπόλτον, που οδήγησαν τον Τραμπ να θυσιάσει επενδύσεις δισεκατομμυρίων που είχε κάνει ο αμερικανικός στρατός στην περιοχή, να παραδώσει βάσεις και αεροδρόμια στους Ρώσους και να επιτρέψει στον τουρκικό στρατό με τους τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους να εισβάλουν στην περιοχή Γκρι Σπι – Σερεκάνιγε, για να δημιουργήσουν «ζώνη ασφαλείας».
Οι ίδιες οι αμερικανικές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρουν ότι στις περιοχές αυτές, καθώς και στις περιοχές των Κούρδων, με πρώτο και… καλύτερο το Αφρίν, που πρόσφερε ο Πούτιν στο «πιάτο» του Ερντογάν, ύστερα από επίσης βρόμικα παζάρια, η Τουρκία διαπράττει συστηματική εθνοκάθαρση. Γιατί τα αναφέρουμε αυτά;
Γιατί αυτά θα πρέπει να μελετήσουν οι Ελληνες επιτελείς και διπλωμάτες, αφού είναι εξαιρετικά πιθανό να υποστούμε τα ίδια με τους Κούρδους, να μας προδώσει ο Τραμπ για μια χούφτα δολάρια ή λίρες Τουρκίας, όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι. Δηλαδή, όταν η Τουρκία βάλει το ερευνητικό σε ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Για όσους θεωρούν ότι υπερβάλλουμε, να υπογραμμίσουμε ότι η προδοσία έχει ήδη αρχίσει εις βάρος της Ελλάδος. Ο Τσαβούσογλου δήλωσε ότι ο Ερντογάν και ο Τραμπ τα έχουν βρει στη Λιβύη. Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Οι ΗΠΑ, για δικούς τους λόγους, και προφανώς για να εξισορροπήσουν την παρουσία της Ρωσίας εκεί, στηρίζουν πλέον ανοιχτά την Τουρκία στη Λιβύη, η οποία έχει κάνει κανονική εισβολή σε μια ξένη χώρα, με την οποία συνήψε μια εχθρική προς την πατρίδα μας συμφωνία.
Όπως αντιλαμβάνεται ακόμα και ένας που δεν είναι επιτελής ή διπλωμάτης, όταν οι ΗΠΑ στηρίζουν την Τουρκία στη Λιβύη, δεν είναι δυνατό να περιμένουμε να σταθούν στο πλευρό της Ελλάδας στη θαλάσσια περιοχή που εξασφαλίζει πρόσβαση της Τουρκίας στη Λιβύη.
Τα πράγματα δυσκολεύουν και η Ελλάδα βρίσκεται παγιδευμένη. Και δεν είναι μόνον αυτό.
Η Τουρκία, παίρνοντας θάρρος από την υποστήριξη του Τραμπ και των ΗΠΑ, αποσκοπεί στο ξήλωμα των τριμερών συμμαχιών που έχει συνάψει η Ελλάδα με την Κύπρο, κάτι που, αν συμβεί, θα αποτελέσει στην κυριολεξία εθνική καταστροφή.
Για όσους έχουν αμφιβολίες, παραθέτω σχετικό άρθρο του επικεφαλής του γραφείου της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Σαμπάχ» στην Άγκυρα Okan Müderrisoğlu που αναφέρεται στο θέμα:
«Η Τουρκία δεν σκοπεύει να περιοριστεί μόνο στις ενεργειακές πηγές. Γι’ αυτό κανείς να μην απορήσει αν δει τα τουρκικά F16 και τα επιθετικά ελικόπτερα ΑΤΑΚ στις αεροπορικές βάσεις της Λιβύης, με το πρόσχημα της ένωσης της Λιβύης και της δημιουργίας συνθηκών που θα διασφαλίζουν την ενότητά της». Συνεχίζοντας ο Müderrisoğlu αναφέρει:
«Τα πετρέλαια της Λιβύης θα διατίθενται στις διεθνείς αγορές με έναν δίκαιο τρόπο, όπως δίκαια θα χρησιμοποιούνται οι λοιπές πλουτοπαραγωγικές πηγές της Λιβύης. Αυτό ας το αποδεχτούν όλοι από τώρα. Επίσης, ας βάλουν όλοι στους υπολογισμούς τους ότι θα αναδιοργανωθεί τάχιστα το τραπεζικό σύστημα της Λιβύης, για να εξασφαλιστεί η διακίνηση χρημάτων με ασφαλείς τρόπους».
Ο επικεφαλής του γραφείου της «Σαμπάχ» στην Άγκυρα καλεί όλους τους ενδιαφερομένους να παρατηρούν με προσοχή τα βήματα που θα κάνει από τούδε και στο εξής η Τουρκία στη Λιβύη, και συνεχίζει:
«Δεν θα περιοριστεί η Τουρκία στη συμφωνία οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών με τη Λιβύη ούτε στην υπογραφή αμυντικής συμφωνίας. Θα επεκταθεί και σε θέματα ενέργειας – οικονομίας – εμπορίου, που θα την καταστήσουν βασικό παίκτη στη Μεσόγειο».
Τέλος, καταλήγει ως εξής:
«Οι χώρες που μέχρι χθες ήταν απέναντι στην Άγκυρα και δεν δέχονταν ότι δεν μπορεί να προχωρήσει καμία επιλογή που δεν συμπεριλαμβάνει την Τουρκία τώρα, αντί να καταναλίσκουν ασκόπως ενέργεια, θα δοκιμάσουν να συνεργαστούν με την Τουρκία.
Άλλωστε, ήδη έχουν αρχίσει να έρχονται τέτοια μηνύματα! Δεν θα περάσει πολύς καιρός που θα δούμε τις χώρες που έδωσαν αέρα στην Ελλάδα, που έχει αγωνία να διαμοιράσει τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, δηλαδή το μπλοκ της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου, να βάζουν όπισθεν και να αποχωρούν από αυτό».
Πάρτε τα μέτρα σας, κύριοι στη Λευκωσία και την Αθήνα. Τώρα δεν θα έχετε καμία δικαιολογία.
