Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστώ συντεχνιακά τον κλάδο μου.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Έχω εδώ και χρόνια ξεκάθαρη άποψη πως ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του, την υπογραφή και τα πεπραγμένα του. Και δεν γίνεται ούτε να τσουβαλιάζεται από τα λάθη άλλων ούτε να προσπαθεί να υπερασπιστεί συλλήβδην έναν χώρο ο οποίος έχει υποπέσει σε πάρα πολλά λάθη και δικαίως σε αρκετές περιπτώσεις ο κόσμος έχει αντιδράσει για συμπεριφορές, ρεπορτάζ, γραφόμενα.
Από την άλλη πλευρά, όμως, οι χιλιάδες δημοσιογράφοι δεν «εκφράζονται» από τους τηλεστάρ. Ούτε εργασιακά ούτε οικονομικά. Και δεν μπορεί να μπαίνουν άπαντες στο ίδιο τσουβάλι της κρίσης. Επίσης, οι δημοσιογράφοι (τουλάχιστον η συντριπτική πλειονότητα) δεν είναι επιχειρηματίες. Και δεν ευθύνονται αν εργάζονται σε ΜΜΕ που έχει πάρει πολλά ή λίγα χρήματα από διαφήμιση και δη κρατική.
Όταν, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ της αντιπολίτευσης, ο οποίος νωρίτερα έχει διατελέσει κυβέρνηση, τσουβαλιάζει έναν ολόκληρο κλάδο σε ένα ελεεινό τηλεσπότ, είναι σαν να δείχνει με το δάχτυλο όλους για κάτι που προφανώς ευθύνονται κάποιοι.
Αν η αντιπολίτευση ήθελε πραγματικά να «σπάσει αβγά», ας έβγαζε ένα τηλεσπότ στο οποίο θα έλεγε «αυτός, αυτός κι αυτός πήραν έναν σκασμό λεφτά από την κρατική διαφήμιση του κορονοϊού για να το βουλώσουν ή για να αναδείξουν τον Μητσοτάκη κορυφαίο πρωθυπουργό όλων των εποχών». Με ονόματα, όχι με άθλιο τσουβάλιασμα-στοχοποίηση ολόκληρου κλάδου. Με παραδείγματα να το έλεγε. Τηλεοπτικά, διαδικτυακά, γραπτά, ραδιοφωνικά. Αυτό κάνει μια σωστή αντιπολίτευση, η οποία θέλει πραγματικά να αναδείξει τη διαπλοκή ανάμεσα στην εξουσία και στα μέσα.
Αντ’ αυτού, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο λειτούργησε με απαράδεκτο τρόπο, αλλά έσπευσε μετά ψελλίζοντας, διά στόματος Σκουρλέτη, να προσπαθήσει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα έπειτα από τη λογική οργή της ΕΣΗΕΑ και του συνόλου των δημοσιογράφων.
Το συγκεκριμένο τηλεσπότ παρουσίαζε μια υποτιθέμενη δημοσιογράφο να παίρνει χρήματα. Δεν παρουσίαζε τον Πέτσα ή κάποιον «μεταμφιεσμένο» κυβερνητικό να δίνει χρήματα που ξεπερνούν κάθε λογική σε συγκεκριμένα ΜΜΕ. Αν συνέβαινε το δεύτερο, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε κάθε λόγο να στηρίξει επιχείρημα ότι ήθελε να χτυπήσει πολιτικά την τακτική της κυβέρνησης, βασιζόμενος στο γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει διαφάνεια για τα κριτήρια με τα οποία μοιράστηκαν στα ΜΜΕ τα περιβόητα 20.000.000 ευρώ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μπροστά του όλο το «γήπεδο» να παίξει μπάλα κατά της κυβέρνησης και το μόνο που πέτυχε ήταν… αυτογκόλ. Και για να καταλάβουν οι εμπνευστές αυτής της ανοησίας -αλλά και ο Τσίπρας, που τελικά έδωσε το ok για να παρουσιαστεί- τι εννοώ, αρκεί να σκεφτούν τα εξής: Υπάρχουν επίορκοι γιατροί; Υπάρχουν επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι;
Υπάρχουν σε όλα τα επαγγέλματα διαπλεκόμενοι με την κρατική εξουσία; Προφανώς. Όπως αντίστοιχα υπάρχουν και στον δημοσιογραφικό χώρο, πρόσωπα και μέσα για τα οποία… βοά ο τόπος.
Σκοπεύει μήπως η αξιωματική αντιπολίτευση να βγάλει… ένα σποτ για κάθε κλάδο; Προφανώς όχι. Οπότε και μόνο από αυτό μπορεί εύκολα να αντιληφθεί, κατόπιν εορτής, το μέγεθος της γκάφας της.
Καθώς τούτη την ώρα, αντί να συζητάει όλη η ελληνική κοινωνία τα πραγματικά περιστατικά, δηλαδή πώς μοιράστηκαν και σε ποιους τα 20.000.000 της κρατικής διαφήμισης, ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ για την τσουβαλοποίηση των δημοσιογράφων. Τελικά, τεσσεράμισι χρόνια στην εξουσία δεν τους έμαθαν τίποτα.
