Αν έπρεπε να μας «κληρονομήσουν», ως λαό, κάτι θετικό τα χρόνια της κρίσης είναι ολίγη σοβαρότητα. Διαφορετική προσέγγιση και αξιολόγηση στα γεγονότα, υπομονή, καθώς και λογική μακριά από «ισοπεδωτικές» ή «πανηγυρτζίδικες» κρίσεις.
- Του Βασίλη Βέργη
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμπληρώνει σήμερα μόλις μία εβδομάδα από την ημέρα που οι Έλληνες αποφάσισαν να της αναθέσουν τα ηνία της χώρας. Διάστημα στο οποίο, προφανώς, είναι αστείο να αξιολογηθεί θετικά ή αρνητικά. Μια κακή επιλογή δεν σημαίνει ότι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα «της καταστροφής που έρχεται». Ούτε η (αυτονόητη) αμεσότητα ενεργειών σε ζητήματα που κακοφορμίζουν παραπέμπει σε δείγμα «της πιο επιτυχημένης κυβέρνησης ever»!
Και οι δύο προσεγγίσεις δεν είναι σοβαρές. Προφανώς έχουν ως αφετηρία φιλοκυβερνητικές ή αντιπολιτευτικές «οπτικές». Είναι στείρες όμως ως προς την ουσιαστική επιχειρηματολογία.
Για παράδειγμα: Ναι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί ένα «ευέλικτο» κυβερνητικό σχήμα και μόνο αυτό δεν παρουσίασε. Ναι, υπάρχουν «μέσα» πολλοί τεχνοκράτες. Κατ΄άλλους τούτο είναι καλό, αφού δεν συνδέονται με το «σκοινί υποχρεώσεων» του πολιτικού με τον ψηφοφόρο του, από την άλλη όμως ένα «πλούσιο επαγγελματικό βιογραφικό» στον ιδιωτικό τομέα δεν προσυπογράφει επιτυχία στον «αιχμάλωτο» από τη γραφειοκρατία δημόσιο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα κριθεί από την «επικοινωνία» αλλά από την ουσία. Το πρόβλημα του κόσμου δεν είναι αν με το καλημέρα –σε αντίθεση με όσα είχε πει πριν από τις εκλογές- έφερε τον ανιψιό του «κλειδοκράτορα» στο Μαξίμου, αλλά αν θα μπορέσει άμεσα να χειρισθεί καταστάσεις ζωής: φόροι και ασφάλεια στην πρώτη γραμμή.
Στην προεκλογική περίοδο «παίχθηκε» πολύ το παιχνίδι της επικοινωνίας. Εκεί όπου η ΝΔ διαθέτει αναμφισβήτητα υπεροχή σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προσέξτε όμως: ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχασε τις εκλογές επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει στο πλευρό του απείρως περισσότερες εφημερίδες και τηλεοπτικά δίκτυα, αλλά εξαιτίας των δικών του –τεράστιων- κυβερνητικών λαθών. Κάποτε ο Ανδρέας (1993) είχε εναντίον του το σύνολο του Μιντιακού συστήματος και στις κάλπες έκανε πλάκα. Όπως και ο Τσίπρας στο δημοψήφισμα του 2015, για να μην ξεχνιόμαστε.
Είναι σωστό, δημοσιογραφικά και πολιτικά, να προβάλλονται και να κριτικάρονται οι πρώτες επιλογές κάθε κυβέρνησης, όμως μέσα σε ένα πλαίσιο κατανόησης καθώς μιλάμε για μόλις… 5 ημέρες άσκηση εξουσίας!
Ούτε άξιο πανηγυρισμών είναι ότι άρχισαν να «τρέχουν» κάποια από τα προφανή ούτε ευκαιρία για ισοπεδωτικές κριτικές βασισμένες σε υστερίες του στυλ «μπούκαραν τα τανκς των φιλελεύθερων». Αυτά -είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά- είναι άλλοτε αστεία, καμιά φορά επικίνδυνα και σίγουρα δεν έχουν τη διείσδυση που φαντάζονται οι εμπνευστές τους. Γιατί οι εκλογές πέρασαν και ο κόσμος ασχολείται με την ΟΥΣΙΑ. Με τη ζωή του.
«Εφαγε πολύ ξύλο» ο Ελληνες στα χρόνια της κρίσης. Και διαθέτει την ωριμότητα να γνωρίζει ότι μέσα σε μία εβδομάδα δεν μπορεί ούτε να… καταστραφεί (ξανά) ούτε να αρχίσει να βρέχει ευρώ πάνω από την αυλή του. Δεν τσιμπάει…
Κάθε ενέργεια-απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα κρίνεται στην πράξη, όχι στην επικοινωνία (αντίστοιχα και ο τρόπος που θα ασκήσει αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ). Κι όταν έρθει η ώρα θα γίνει το ταμείο. Αν τούτο έρθει νωρίτερα; Κακό του κεφαλιού του σημερινού πρωθυπουργού. Οι λευκές επιταγές, άλλωστε, έχουν τελειώσει από τον κόσμο. Την τελευταία την έσκισε ο Αλέξης Τσίπρας…
