Tο ελληνικό πολιτικό σύστημα συγκλονίζεται εδώ και μία εβδομάδα από ηχογραφημένες συνομιλίες κορυφαίων αξιωματούχων του, νυν και τέως: υπουργών Επικρατείας, Δικαιοσύνης, Αμύνης, αστυνομικών διευθυντών, διευθυντών Ασφαλείας κ.λπ.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Οι ηχογραφημένες συνομιλίες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητος είναι τριών ειδών: συνομιλίες επικοινωνιών που ηχογραφήθηκαν στο πλαίσιο των παρακολουθήσεων που κάνει η συντεταγμένη Πολιτεία με άδεια εισαγγελέα. Πρόκειται για τις λεγόμενες «νόμιμες επισυνδέσεις» της ΕΥΠ. Συνομιλίες επικοινωνιών που ηχογραφήθηκαν χωρίς την άδεια του συνομιλητού από ιδιωτικές συσκευές παρακολούθησης. Και, τέλος, υποκλοπές χώρου.
Δηλαδή, ο ένας συνομιλητής ηχογραφούσε τον άλλον στο πλαίσιο ιδιωτικής συνάντησής τους. Σε αντίθεση με το δικαιικό σύστημα κάποιων άλλων χωρών, όπως η αδελφή Κύπρος, όπου η ηχογράφηση άνευ συγκατάθεσης θεωρείται κακούργημα (εδώ απλό πλημμέλημα), η παράνομη καταγραφή ιδιωτικών συνομιλιών νομιμοποιήθηκε με πρόσφατο νόμο του 2019, ο οποίος περιορίζει όμως τη χρησιμότητά τους μόνο για υποθέσεις διαφθοράς! Για κανένα άλλο αδίκημα. Τυχόν παρανόμως κτηθείσα συνομιλία που οδηγεί στην εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης, ποινικού εγκλήματος, παράνομης διακίνησης ναρκωτικών, παιδικής πορνογραφίας -τυχαία τα παραδείγματα- δεν έχει καμία αξία για το νομικό μας σύστημα.
Απορρίπτεται! Αυτό αποφάσισε το Κοινοβούλιο. Μόνο υποθέσεις διαφθοράς το ενδιαφέρουν. Κορυφαίοι δικαστές εκφράζουν όμως υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων ισχυρότατους προβληματισμούς για το πού οδηγεί εν τέλει η τελευταία νομοθετική πρωτοβουλία του Κοινοβουλίου. Και τούτο διότι αποκτούν ισχύ ρυθμιστού του δημοσίου βίου κορυφαίοι επιχειρηματίες ή όποιοι άλλοι που διαθέτουν άνευ αδείας τα περίφημα «βαλιτσάκια». Τις συσκευές ιδιωτικής παρακολούθησης επικοινωνιών πολιτών. «Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, κύριε», σχολίασε κορυφαίος Ελλην δικαστής σε πρόσφατη συνομιλία του στο περιθώριο κοινωνικής εκδήλωσης στη βόρεια Ελλάδα, «αλλά με τον τελευταίο νόμο η Πολιτεία έδωσε θεσμική υπεροπλία στους εκβιαστές!» Και πρόσθεσε: «Να σας εξηγήσω γιατί! Ο κοριός της ΕΥΠ που παρακολουθεί πολίτες στο πλαίσιο νόμιμων επισυνδέσεων καταγράφει το σύνολο μιας συνομιλίας η οποία αποτελεί αντικείμενο μελέτης του προανακριτικού υλικού.
Το ηχητικό υλικό δεν αποτελεί αντικείμενο επεξεργασίας. Παραδίδεται στο σύνολό του στη Δικαιοσύνη, η οποία προχωρεί στην ποινική αξιολόγησή του. Εκείνη μπορεί να εντοπίσει δέκα απαλλακτικά ευρήματα για τον παρακολουθούμενο και ένα ενοχοποιητικό. Με τον τελευταίο νόμο όμως η Πολιτεία βρίσκεται στο έλεος των εκβιαστών. Όχι μόνο τους δίδεται η άδεια να καταγράφουν ιδιωτικές συνομιλίες άνευ αδείας της Δικαιοσύνης, αλλά συμβαίνει κάτι πολύ χειρότερο: Δίδεται στον ιδιωτικό κοριό η εξουσία να παραδίδει στην Πολιτεία όποτε θέλει και ό,τι θέλει, αναλόγως των συμφερόντων! Να επιλέγει αυτός ένα οιοδήποτε τμήμα παρανόμως ηχογραφηθείσης συνομιλίας και όχι το σύνολό της! Τον καθιστά δικαστή». Πράγματι.
Αν συγκρίνουμε τις πρόσφατες περιπτώσεις συνομιλιών που απασχολούν τον δημόσιο βίο, τι διαπιστώνουμε; Οι ηχογραφημένες συνομιλίες που έγιναν με τη νόμιμη επισύνδεση της ΕΥΠ (κύκλωμα Αστυνομίας) ακολούθησαν από την πρώτη στιγμή τη θεσμική οδό: Διαβιβάστηκαν στη Δικαιοσύνη.
Στις άλλες δύο περιπτώσεις όμως, της συνομιλίας Μιωνή – Παππά και Παπαγγελόπουλου – ιδιώτη, το παρανόμως κτηθέν υλικό κατατέθηκε σε δημόσια Αρχή (Προκαταρκτική Επιτροπή της Βουλής) ή δημοσιοποιήθηκε από ΜΜΕ τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά την πραγματοποίησή του! Δεν διαβιβάστηκε αμέσως. Οι κοριοί τις κράτησαν στο αρχείο τους. Δεν τις απέστειλαν στις Αρχές ούτε καν μετά τη νομιμοποίησή τους από ελληνικό νόμο σχεδόν έναν χρόνο πριν. Και βεβαίως απέστειλαν στις Αρχές επιλεκτικώς επεξεργασμένο το υλικό. Όχι όλο. Στη συνομιλία Μιωνή – Παππά λέγεται από έγκυρες πηγές ότι θίγονται και ζητήματα εθνικής ασφαλείας της Ελλάδος και του Ισραήλ. Τέλος, πρέπει να επισημανθεί και τούτο: Στόχος της νομιμοποίησης αυτών των συνομιλιών είναι η διαλεύκανση τυχόν ποινικών αδικημάτων.
Όχι η δημοσίευσή τους προς δημιουργία πολιτικών εντυπώσεων. Ο αντίστοιχος κυπριακός νόμος είναι σαφής στο σημείο αυτό και καλό είναι να τον μελετήσουμε. Η έρευνα γίνεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος υπό το πέπλο της μυστικότητας. Δεν δικάζουν σε κοινή θέα τα πάνελ στα οποία διανέμεται ως φέιγ βολάν μια κασέτα. Οι δικαστές δικάζουν!
Ποιος λοιπόν δίνει την εξουσία στους πάσης φύσεως Κορλεόνε του τόπου μας να αποτελούν τους ρυθμιστές του δημοσίου βίου; Και γιατί; Όσοι βιάζονται σήμερα να πανηγυρίσουν για την αποστροφή Παππά «κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά», η οποία πολιτικά καταρρακώνει πράγματι το κύρος του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά έχει αμφίβολη νομική αξία), ας αναλογιστούν ποια θα είναι η στάση τους αν οι ίδιοι πρωταγωνιστές ή άλλοι, αξιοποιώντας αυτόν τον νόμο, ηχογραφήσουν στο μέλλον παρανόμως υπουργό του Μητσοτάκη. Με ποιο ηθικό κύρος θα ξιφουλκήσουμε εναντίον ιδιώτη που ηχογράφησε, αν δεν έχει ήδη ηχογραφήσει, υπουργούς για να τους εκβιάζει ότι θα καταθέσει το νόμιμο ηχογραφημένο υλικό στις Αρχές;
Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνουμε, αλλά με αυτόν τον νόμο η Πολιτεία αναγνώρισε ως επίσημο θεσμικό συνομιλητή της τη Μαφία. Της ανοίγει τις θύρες και της λέει «ιδού οι θεσμοί σας!». Της λέει ότι αυτός που παραβιάζει τον νόμο και καταχράται την εμπιστοσύνη του συνομιλητή του ηχογραφώντας τον -θεμελιώδης αρχή στερέωσης μιας κοινωνίας η εμπιστοσύνη- μπορεί να είναι ισότιμος συνομιλητής ενός δικαστή ή ενός υπουργού, ακόμη και ενός πρωθυπουργού. Εύχομαι να μην έρθει ποτέ η μέρα που θα βρει μπροστά της η Ν.Δ. τέτοιο υλικό, έτσι όπως έχει εξελιχθεί ο δημόσιος βίος στην πατρίδα μας, όμως δεν το αποκλείω καθόλου.
Το σκοτάδι δρα πλέον στο φως της ημέρας με την άδεια του Κοινοβουλίου. Το έγκλημα «ξεπλένεται» θεσμικά και γίνεται νόμος. Τίποτα καλό δεν μπορεί να βγει από αυτό! Σας βεβαιώ.
