Οι νοσταλγοί της σταλινικής τυραννίας σκίζουν τα ιμάτιά τους για τις… ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Η εικόνα θα μπορούσε να θεωρηθεί σοβαρή εάν όσοι τη βλέπουν δεν έχουν ιδέα από την πρόσφατη ευρωπαϊκή Ιστορία. Ωστόσο, πρόκειται περί καθαρής γελοιότητας για όλους όσοι ξέρουν τι έχει συμβεί με τις χώρες που ήταν παρατημένες, φυλακισμένες και σάπιζαν πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα.
Ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Γκιόκας έλεγε χθες στη Βουλή ότι ο νόμος για τις δημόσιες συναθροίσεις, τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις είναι ένας νόμος «ζόμπι» και «βρικόλακας» και ότι έχουν γίνει σαν κι αυτόν πάρα πολλοί κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης Ιστορίας και οι λαοί τους έχουν ακυρώσει στην πράξη.
Θα έπρεπε να θυμίσει κάποιος σε αυτόν τον άνθρωπο τι συνέβη με την Ουγγρική Επανάσταση το 1956 και με την «Άνοιξη της Πράγας» το 1968. Δύο χώρες, η Ουγγαρία και η Τσεχοσλοβακία, προσπάθησαν να χαλαρώσουν τις αλυσίδες που ‘χαν περάσει στα πόδια, στα χέρια και στον λαιμό τους οι Σοβιετικοί (τα ινδάλματα, δηλαδή, του κ. Γκιόκα και των λοιπών κουκουέδων) κι αυτοί απάντησαν όχι με δημόσια διαβούλευση σε Βουλή αλλά με στρατιωτική εισβολή τεθωρακισμένων μεραρχιών, με εκατοντάδες χιλιάδες φαντάρους να ρίχνουν στο ψαχνό, με βομβαρδισμούς και με μαζικές εκκαθαρίσεις και βιαιότητες που κόστισαν τη ζωή σε πολλές χιλιάδες αθώα θύματα. Δηλαδή, το ακριβές αντίστοιχο με τη σοβιετική συμπεριφορά θα ήταν η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, όποτε αντιμετωπίζει μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις, να καλεί τον νατοϊκό στρατό να αρχίσει να τουφεκίζει τους διαδηλωτές.
Είναι εντυπωσιακό να παίρνουμε στα σοβαρά ανθρώπους που μιλούν περί δημοκρατίας και ελευθεριών την ίδια στιγμή που υπερασπίζονται ένα εφιαλτικό τυραννικό καθεστώς, το οποίο, όταν είχες αντιρρήσεις στην πολιτική του, σου έδινε τα ακόλουθα «δικαιώματα»: είτε να ριχτείς σε κάποιο ανήλιαγο μπουντρούμι και να σε κάνουν τελατίνη στο ξύλο οι ψυχοπαθείς βασανιστές είτε να σε γδέρνει ο χιονιάς και να διαλύεσαι από τις κακουχίες στα στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων που αφθονούσαν στην ΕΣΣΔ ή απλά να… πεθάνεις (με τη βοήθεια των δημίων σου).
Ακόμα πιο εντυπωσιακό από την υποκρισία των κομμουνιστών είναι το γεγονός ότι το κόμμα τους επιβιώνει με τα λεφτά μας, με την κρατική χρηματοδότηση!
