Ανταγωνίζονταν σε έλλειψη πάθους οι δηλώσεις των ξένων κυβερνήσεων και φορέων για τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Με πιο χυδαία αυτή του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, που -προσοχή!-δεν έγινε αυτεπαγγέλτως, αλλά έπειτα από ερώτηση του Αθηναϊκού Πρακτορείου, σύμφωνα με την οποία το Βερολίνο «εκφράζει τη λύπη του» γιατί το μνημείο «δεν θα χρησιμοποιείται πλέον αποκλειστικά ως μουσείο».
Τα συλλυπητήρια, λοιπόν, ήταν λίγο χλιαρά. Λογικό είναι. Καλά καλά στην ίδια την Ελλάδα το ζήτημα δεν… πολυχώρεσε στην πολιτική ατζέντα. Προηγήθηκαν ο δεκάρικος του Κυριάκου, στο γεφύρι της Πλάκας, τα εγκαίνια του Κυριάκου στο «μακέτο» της Κασσιόπης, η υπέρκομψη εμφάνιση της Μαρέβας στο δείπνο με τη Σακελλαροπούλου, οι νέες βόμβες Καλογρίτσα και, βεβαίως, η συζήτηση για το αν πρέπει να απαγορευτούν τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως κάποια αόρατη φωνή ζήτησε να κρατηθεί το θέμα χαμηλά. Στην Ελλάδα πρόκειται για τον γνωστό υποβολέα, που εκμαυλίζει τα μέσα ενημέρωσης, μπουκώνοντάς τα με ευρώ. Φοβούμαι, όμως, ότι ο υποβολέας έχει πάρει γραμμή κατευθείαν από Γερμανία μεριά: Προεξοφλημένη η είδηση, δεν έγινε και τίποτα, υπάρχουν άλλα, σοβαρότερα ζητήματα…
Η είδηση ήταν πράγματι προεξοφλημένη. Διερωτώμαι αν δεν την είχε ψιθυρίσει στο ακουστικό ο Ερντογάν στον δικό μας, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης τηλεφωνικής συνομιλίας που επέβαλε η Καγκελαρία.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο μόνος που παρίστανε τον έκπληκτο ήταν η ελληνική κυβέρνηση. Τάχα μου δεν το περίμενε, για αυτό και δεν είχε έτοιμο τον κατάλογο με δραστικά «αντίμετρα».
«Κάποιου είδους κυρώσεις» είπε ο Πέτσας. Για μια τόσο βάναυση προσβολή; Ή, μήπως, δεν ήταν και τόσο βάναυση; Γιατί, αν ακούσει κανείς τη δήλωση του Κυριάκου και αμέσως μετά του Σαλβίνι, θα πιστέψει ότι ο δεύτερος είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο πρώτος κάποιος ξένος, που λέει μισή κουβέντα αποδοκιμασίας, σαν να εκτελεί αγγαρεία.
Προσωπικά, ούτε αυτό μου προκαλεί εντύπωση. Καμία, θα σας έλεγα. Το εθνομηδενιστικό καλαμπούρι και η προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας στην κατεύθυνση «άμβλυνσης των εντάσεων» με την Τουρκία έχουν ξεκινήσει από νωρίς. Από τότε που ανέλαβε να μας ξαναθυμίσει την Παλιγγενεσία η μαρμαρωμένη λαίδη. Σαν να λέμε, «αφήστε τα πάθη στην άκρη, το χρήμα ενώνει τους λαούς»…
Κάπου εκεί μπήκε και η Αγία Σοφία. Μέρες τώρα, η παρέα του πρωθυπουργού, από τον Χατζηδάκη με το σπινθηροβόλο βλέμμα μέχρι τον ελληνόφωνο Σχοινά, περιγράφουν το σύμβολο της οικουμενικής Ορθοδοξίας ως «παγκόσμιο μνημείο διαπολιτισμικής συνύπαρξης και διαθρησκειακού διαλόγου».
Ειλικρινά, πού το βρήκαν αυτό; Εξηγήστε μου. Εκεί αντήλλασσαν φιλοσοφικές απόψεις ο Μωάμεθ ο Πορθητής με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο; Μήπως ο Μαχμούτ Β΄ με τον Γρηγόριο τον Ε΄; Ο Νουρεντίν Πασάς με τον μητροπολίτη Χρυσόστομο;
Φωτιά θα πέσει να σας κάψει, ραγιάδες, με όλη τη σημασία της λέξης! Η Αγία Σοφία, που έγινε τζαμί, ήταν το διαχρονικό οικουμενικό σύμβολο της Ορθοδοξίας και του βυζαντινού πολιτισμού. Ένα εμβληματικό τοπόσημο αναφοράς και μνήμης του ελληνοχριστιανισμού, που δεν αποτελεί υπόθεση ούτε άλλων εθνών ούτε άλλων θρησκειών. Όπως δεν αποτελούν δική μας υπόθεση το Μπλε Τζαμί, το Μασγίντ Αλ Χαράμ της Μέκκας και πάει λέγοντας.
Συμπέρασμα: Αν δεν είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τα ιερά και τα όσια της Ιστορίας μας, καλό θα είναι να μην την παραχαράσσουμε, προσπαθώντας να φορτώσουμε τα βάρη της προάσπισης σε άλλους, πιο ισχυρούς. Το Βυζάντιο ουδέποτε το λάτρεψαν οι Κουτόφραγκοι, πολύ περισσότερο οι Ούννοι. Μην περιμένουμε από αυτούς να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά…
