Η χώρα θα εξακολουθεί να βαδίζει την οδό της απώλειας, αν ο πρωθυπουργός δεν επιβάλει άμεσα τις θεσμικές αλλαγές στη διοίκηση
- Από τον
Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά*
Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον πρωθυπουργό, που εκλέγεται από τον λαό. Ο τελευταίος είναι ο πραγματικός αρχηγός του κράτους και, επομένως, είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τη συνολική πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας. Συνεπώς, μοναδικοί υπόλογοι για την πολιτική, την κοινωνική και την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας είναι μόνο οι πρωθυπουργοί της. Τα πολιτικά δρώμενα των απερχόμενων πρωθυπουργών απέδειξαν την πολιτική ανεπάρκειά των, ιδίως του προσφάτως απερχομένου.
Επομένως, η πιθανότητα η χώρα να βαδίσει μία πορεία post tembras lux (από το σκοτάδι στο φως) την επόμενη τετραετία εξαρτάται από τις πολιτικές πράξεις του σημερινού πρωθυπουργού.
Δοθέντος λοιπόν ότι η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρότατα κοινωνικά, οικονομικά, εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα, που απειλούν την ακεραιότητα και την ύπαρξή της, η επίλυσή τους δεν μπορεί να καταστεί εφικτή, εάν δεν επιχειρηθεί καθολική ρήξη με το παγιωμένο σύστημα εξουσίας ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της αναδιοργάνωσης και του εκσυγχρονισμού της κρατικής μηχανής.
Η γραφειοκρατία, το θεσμικό πλαίσιο, τα Προεδρικά Διατάγματα, οι υπουργικές αποφάσεις και οι κανονισμοί λειτουργίας των κρατικών οργανισμών έχουν διαμορφώσει ένα παγιωμένο πλέγμα οικονομικών και πολιτικών αλληλεξαρτήσεων μεταξύ των κομμάτων, της οικονομικής ελίτ, των κρατικών λειτουργών και των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, το οποίο έχει ακινητοποιήσει τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της χώρας, ενώ ταυτόχρονα εμποδίζει τη λειτουργία της δημοκρατίας και της ευνομίας.
Ετσι η ανομία θεσμοθετείται από το ίδιο το κράτος. Επί παραδείγματι, σε χιλιάδες δημόσιους οργανισμούς, ιδίως σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), αφενός, οι διορισμοί του προσωπικού γίνονται «ελέω Θεού», άνευ της παρεμβάσεως του ΑΣΕΠ, και, αφετέρου, ένας μεγάλος αριθμός κομματικών στελεχών, που ξεκίνησαν την καριέρα τους κυρίως από την κομματική οργάνωση Ρήγας Φεραίος του ΚΚΕ-Εσωτερικού και ακολούθως εντάχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ, έχουν αποκτήσει την ιδιότητα του «διά βίου διευθυντού».
Είναι συνήθης πρακτική στη μνημονιακή Ελλάδα οι χρυσοκάνθαροι κρατικοί λειτουργοί, πλέον του μισθού τους, να αυτο-επιχορηγούνται και με ένα σημαντικό χρηματικό «βοήθημα», το οποίο βαφτίζουν «μπόνους παραγωγικότητας», επιβαρύνοντας τον κρατικό Προϋπολογισμό με αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Την ίδια στιγμή οι υπηρεσίες που διοικούν οι αυτο-ευεργετηθέντες στερούνται ακόμα και των απαραίτητων αναλωσίμων, ώστε να μπορούν να εκτελούν στοιχειωδώς το έργο για το οποίο τους πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Η συνολική εικόνα του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα συνοψίζεται μέσα από την οικονομική ιστορία μερικών χιλιάδων στελεχών του, που παραμένουν ακίνητα στις διευθυντικές θέσεις τους τα τελευταία 20-30 χρόνια, ώστε να μπορούν να κατανέμουν πάντα μεταξύ των τα χρήματα των διάφορων ευρωπαϊκών προγραμμάτων και το ΕΣΠΑ. Ο πακτωλός των χρημάτων, αντί να διοχετεύεται στην πραγματική οικονομία, καταλήγει πάντα στους ίδιους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και στα ίδια πρόσωπα.
Αν τα πρώτα νομοσχέδια της κυβέρνησης δεν είναι προς την κατεύθυνση της αναδιάρθρωσης των δομών και των υπηρεσιών του Δημοσίου, της άμεσης πάταξης της γραφειοκρατίας και κυρίως της άμεσης αντικατάστασης των αιωνόβιων διευθυντών, ή τουλάχιστον αυτών που από τη μέρα που κάθισαν στην καρέκλα τους δεν έχουν ασχοληθεί με τίποτε άλλο παρά μόνο με τις ιδιότητες του μηδενός, η χώρα δεν έχει καμία ελπίδα.
Η Ν.Δ. θα πρέπει να αντιληφθεί ότι το ΠΑΣΟΚ -και, συνεπώς, και ο ΣΥΡΙΖΑ- εξακολουθούν να ελέγχουν την κατάσταση στη χώρα, επειδή το ΠΑΣΟΚ αντικατέστησε όλους τους διευθυντές του Δημοσίου εν μια νυκτί (νόμος Κουτσόγιωργα).
Μέχρι σήμερα η Ν.Δ. δεν θέλησε να μετασχηματίσει τη Δημόσια Διοίκηση, επειδή τα στελέχη της δεν επιθυμούσαν να αποποιηθούν των προνομίων που προέκυπταν από τη στρεβλή λειτουργία του δημόσιου τομέα που καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ.
Δοθέντος ότι η πλειοψηφία των σημαντικών στελεχών του Δημοσίου πρόσκειται πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ και δοθέντος επίσης ότι η Ν.Δ. δεν ελέγχει το πεζοδρόμιο, η χώρα θα εξακολουθεί να βαδίζει την οδό της απώλειας, αν ο νέος πρωθυπουργός δεν εξακολουθήσει να επιβάλει ταχύτατα τις αναγκαίες θεσμικές αλλαγές στη διοίκηση, όπως ορθώς έπραξε την πρώτη ημέρα ανάληψης της εξουσίας, με το πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησής του.
Το πολιτικό τέρας του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχασε τη μάχη, αλλά το θηρίο, αν και βαριά πληγωμένο, δεν ηττήθηκε.
Μόνο οι βαθιές τομές στη διοίκηση θα απογειώσουν την οικονομία και θα εξαφανίσουν τη σάπια πολιτική, κοινωνική και οικονομική κληρονομιά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να δυνηθεί επιτέλους η χώρα να επανέλθει στην κανονικότητα.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου
του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών
του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
