Η ομαδική αποσιώπηση ή ακόμη και η αμφισβήτηση της δολοφονικής απόπειρας κατά του Στέφανου Χίου (ο Σκάι έφτασε να την αποδώσει σε… ισχυρισμούς του ιδίου!) αναδεικνύει τη συντονισμένη ομερτά των συστημικών μέσων ενημέρωσης σε πεδία και πρόσωπα που δεν «αρέσουν».
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Δεν αρέσουν στους πολιτικούς, δεν αρέσουν στην ολιγαρχική επιχειρηματική ελίτ και, κατά συνέπεια, δεν αρέσουν στα media που ελέγχουν.
Αν είχε φάει τις σφαίρες κανένας «προοδευτικούλης», κατά προτίμηση και «χοροπηδηχτούλης», δεν θα είχαμε άλλη είδηση να ασχοληθούμε. Ούτε Ερντογάν ούτε κορονοϊός ούτε τυμβωρυχία για τους νεκρούς στο Μάτι. Θα κλαίγαμε όλη την ημέρα. Αλλά, βρε παιδί μου…, ο Χίος. Άσε καλύτερα. Βάλε πάνω τα Ελληνοτουρκικά και πήγαινέ τον στη ροή, στα μονόστηλα… Εξαφάνισέ τον, ει δυνατόν.
Nα ξεκαθαρίσω, καταρχάς, προς μεγάλη απογοήτευση της «καθωσπρέπει» δημοσιογραφικής πιάτσας, ότι θεωρώ τον Στέφανο Χίο συνάδελφο. Οποιοσδήποτε τυπώνει τη δική του ματιά της επικαιρότητας καθημερινά στο χαρτί και βιοπορίζεται από αναγνώστες που καταθέτουν τον οβολό τους για να τη διαβάσουν είναι δημοσιογράφος. Τελεία και παύλα. Καλός, κακός, ειλικρινής, υστερόβουλος, στρατευμένος, αξιοπρεπής, χυδαίος; Άλλη συζήτηση. Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκει, δεν αναιρείται η ιδιότητα του επαγγέλματος.
Επομένως, η απόπειρα δολοφονίας έγινε εναντίον ενός δημοσιογράφου. Με υπαρκτό αναγνωστικό κοινό, μεγαλύτερο, φοβούμαι, από αυτό πολλών άλλων που παριστάνουν τους τιμητές και τους θεματοφύλακες του συστήματος, σνομπάροντας επιδεικτικά τους…ψεκασμένους «Χίους».
Δεν υπάρχουν αναγνώστες πρώτης, δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Ευρώ δίνουν και οι μεν και οι δε. Ακριβώς όπως δεν υπάρχουν και ψηφοφόροι διαφορετικών ταχυτήτων και διαφορετικής βαρύτητας. Είναι όλοι ίσοι απέναντι στην κάλπη και αυτή είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι οι πολίτες αυτής της χώρας πρέπει να ψηφίζουν μόνο αστικά κόμματα και να διαβάζουν «Βήμα» και «Καθημερινή» γιατί οι υπόλοιποι δεν έχουν λόγο ύπαρξης, λυπάμαι, αλλά να κοιταχτούν σε κάποιον γιατρό. Αλληθωρίζουν επικίνδυνα προς ολιγαρχικά μοντέλα.
Ως προς την ουσία τώρα της «δημοσιογραφικής σχολής» Χίου, ομολογώ ότι δεν είναι του γούστου μου. Θα σας πω όμως γιατί έχει λαϊκή απήχηση. Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος έχει καταφέρει να στήσει μια πετυχημένη, από πλευράς κυκλοφορίας, εφημερίδα και ένα site υψηλής επισκεψιμότητας, ανάγοντας σε καθημερινή ενασχόληση το κράξιμο στους πολιτικούς. Κράξιμο ανηλεές, άγριο, ενίοτε και χυδαίο, προς όλο το συστημικό κοινοβουλευτικό φάσμα.
Τα πρωτοσέλιδα του «Μακελειού» πουλάνε επειδή έχουν έντονο το στοιχείο της υπερβολής, του γκροτέσκο, ενδεχομένως και του κιτρινισμού που προσεγγίζει το όριο μιας χοντροκομμένης σάτιρας. Ενίοτε βγάζουν και γέλιο με τη διαπόμπευση δημόσιων προσώπων που προσκυνούνται από το σύστημα ως «ιερά τοτέμ». Άλλες φορές κάνουν κατάχρηση των πατριωτικών ανακλαστικών ή της ξενοφοβίας. Ο κόσμος όμως τα αγοράζει κυρίως για να διαβάσει «μπινελίκια» κατά των πολιτικών, τους οποίους απεχθάνεται.
Θα μου πείτε, είναι νορμάλ αυτό; Μήπως απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα του λαού κ.λπ.; Θα σας έλεγα ότι τα κατώτερα ένστικτα υπάρχουν και ενισχύονται όταν οι πολιτικοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Και στην Ελλάδα είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Μικροί, ιδιοτελείς και εθελόδουλοι. Το μίσος της κοινωνίας εναντίον τους είναι τεράστιο και δεν έχει τρόπο να διοχετευθεί, επειδή το καλά οργανωμένο σύστημα δεν αφήνει άλλες φωνές να ακουστούν και η ψήφος υφαρπάζεται. Γι’ αυτό και μία μέθοδος φτηνής εκτόνωσης είναι το «Μακελειό».
Κάποιοι λένε ότι ο Χίος εκτελεί και συμβόλαια. Θα σας έλεγα ότι και πολύ πιο καθωσπρέπει εφημερίδες, ακόμη και υπεράνω υποψίας, μπορεί να εκτελούν συμβόλαια. Με πιο κομψό τρόπο. Άρα, όλα αυτά είναι σχετικά.
Το ζουμί είναι ότι ο Χίος αντλεί την κυκλοφοριακή του δύναμη από την ασυνήθιστα καυστική, ακόμη και υβριστική γλώσσα κατά των πολιτικών και των επιχειρηματικών τζακιών που διοικούν τη χώρα. Γι’ αυτό η απόπειρα δολοφονίας του είναι τεράστια είδηση που μόνο σε ολιγαρχικά καθεστώτα θα υποβαθμιζόταν.
Το πραγματικό συμβόλαιο, χωρίς καμία αμφιβολία, είναι αυτό του «θιγόμενου» που, αντί να καταφύγει στη Δικαιοσύνη, παρήγγειλε σε πληρωμένους φονιάδες να βγάλουν τον ενοχλητικό δημοσιογράφο από τη μέση. Δυστυχώς για αυτόν, ευτυχώς για τον ίδιο, ο Χίος επέζησε. Και δεν είναι τύπος που θα τρέξει να κρυφτεί στη γωνία. Θα τα κάνει μαντάρα και θα ψάξει να βρει ποιος πήγε να τον εκδικηθεί. Το σύστημα, και να θέλει, δεν θα μπορεί πλέον να τον αγνοήσει. Αυτή είναι η τιμωρία του. Φανταστείτε ο «θιγόμενος» να είναι πολιτικός, παρατρεχάμενος πολιτικού, αξιωματούχος νυν ή πρώην, ολιγάρχης ή επιχειρηματίας. Σεισμός…
