Η ΔΕΗ και η ανάγκη για στρατηγικό επενδυτή
- Από τον
Μανώλη Κοττάκη
H νεότερη οικονομική ιστορία μας δείχνει ότι στην Ελλάδα τύχη έχουν μόνο οι ιδιωτικοποιήσεις και οι επενδύσεις για τις οποίες δεν αντιδικούν μεταξύ τους Ελληνες ολιγάρχες. Ο ΟΤΕ ιδιωτικοποιήθηκε με άνεση το 2008, με τιμή πώλησης 26 ευρώ ανά μετοχή, επειδή η ελληνική διαπλοκή δεν είχε το μπόι να τον αγοράσει.
Μόνο τις χρυσές προμήθειές του διεκδικούσε με τη στήριξη των συνδικαλιστικών λόμπι, τα οποία ισχυρίζονταν ψευδώς ότι, αν ο οργανισμός ιδιωτικοποιηθεί και εκχωρηθεί το μάνατζμεντ, θα αυξηθούν τα τιμολόγια.
Τίποτε από όλα αυτά δεν συνέβη.
Ο ΟΤΕ σήμερα είναι μια κατά βάση υγιής επιχείρηση, την οποία δεν χρειάζεται να χρηματοδοτούμε οι φορολογούμενοι από τον κρατικό Προϋπολογισμό και για τις υποδομές του οποίου, εν όψει του 5G, δίνουν μάχη οι Κινέζοι, οι Αμερικανοί και οι Αγγλοι.
Τα αυτά ισχύουν για την Ολυμπιακή και τον λιμένα του Πειραιώς. Ιδιωτικοποιήθηκαν γιατί δεν υπήρξαν επιχειρηματικές κόντρες γύρω από την τύχη τους.
Σήμερα το λιμάνι μας είναι ένα από τα κορυφαία στην Ευρώπη σε διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων και στρατηγικός πυλώνας για το παγκόσμιο εμπόριο, ενώ η Αegean είναι μια ραγδαίως ανερχόμενη εταιρία αερομεταφορών, κυρίαρχος στην ελληνική αγορά.
Τούτων δοθέντων, δεν νομίζω ότι απαιτείται ιδιαίτερη συζήτηση για το δέον γενέσθαι σχετικώς με τη ΔΕΗ. Διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έδειξαν ότι το κράτος δεν μπορεί να την τρέξει καλά για πολύ.
Η λύση της κατάτμησης που ακούμε θα αναβάλλει το πρόβλημα, μα δεν θα το λύσει.
Οι Ελληνες ανταγωνιστές της ΔΕΗ είναι, κατά τη ρήση Ελληνος πολιτικού, «πολύ μικροί για να τη διεκδικήσουν, αλλά και πολύ μεγάλοι όλοι μαζί για να της κάνουν ζημιά».
Τι μένει, λοιπόν; Η πώληση ενός ποσοστού της τάξης του 15%-20% των μετοχών της επιχείρησης και η ανάθεση του στρατηγικού μάνατζμεντ σε ιδιώτη επενδυτή. Γάλλο; Ιταλό; Γερμανό; Ισπανό; Οποιον. Δεν θα «πιάσει» κανένα σπουδαίο τίμημα η πώληση των μετοχών στην κατάσταση που βρίσκεται η εταιρία, αλλά τουλάχιστον θα γλιτώσει το λουκέτο.
Αν κάποιοι είχαν ακούσει τον μάνατζερ Τάκη Αθανασόπουλο, ο οποίος το 2007 προσπάθησε να βάλει ως στρατηγικό επενδυτή τη γερμανική εταιρία RWE στην εταιρία, σήμερα δεν θα συζητούσαμε. Αλλά οι Φωτόπουλοι τον εμπόδισαν.
Υπό αυτή την έννοια, απαγορεύεται στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να κοντοσταθεί ενώπιον της ιστορικής ευθύνης της να τοποθετήσει στρατηγικό επενδυτή στον μεγαλύτερο Ελληνα εργοδότη – 26.000 είναι οι υπάλληλοί της.
Ο κόσμος, η αγορά, οι πάντες είναι δεκτικοί σε ένα τέτοιο τόλμημα, με εξαίρεση τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα επιχειρήσει να προστατέψει τις συντεχνίες του με τις γνωστές λαϊκές κινητοποιήσεις. Η κοινωνία είναι, όμως, πλέον ώριμη για φιλελεύθερα άλματα.
Το ρημαδιό της κρατικής διαχείρισης της ΔΕΗ είναι εδώ για να θυμίζει τι άφησε η Αριστερά πίσω της στη ΔΕΗ και γιατί δεν δικαιούται διά να ομιλεί.
Εμπρός, λοιπόν. Τώρα είναι η ώρα.
