Ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, ο Στόλτενμπεργκ, έκανε μια προβοκάτσια που αν τη χαρακτηρίσω όπως πρέπει, θα με πουν ομοφοβικό οι νούλες της «πολιτικής ορθότητας». Ας το πω πιο ευγενικά.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Ο Στόλτενμπεργκ ύπουλα, ώσπερ κίναιδος, είπε ψέματα, ώστε να φανούμε εμείς οι Ελληνες ως αυτοί που είναι υπεύθυνοι για το αδιέξοδο με τους Τούρκους, ότι δήθεν συμφωνήσαμε να πάμε σε συνομιλίες σε επίπεδο τεχνικών συμβούλων με το κράτος-συμμορία. Πιθανώς αυτή η προβοκάτσια να έπιανε, εάν η διαφορά μας ήταν με κάποια άλλη χώρα και όχι με τη Μητέρα των Γενοκτονιών, τη χώρα όπου ο πατέρας σκοτώνει τη 16χρονη κόρη γιατί… μίλησε σε άντρα και η πλειοψηφία επικροτεί. Τη χώρα που διαπρέπει σε δολοφονίες αμάχων και ομαδικών βιασμών γιαγιάδων, όπου μπαίνει ο στρατός της. Τη χώρα όπου βιάζουν ανώτερους αξιωματικούς και τους δολοφονούν ως υπόπτους πραξικοπήματος, γκρεμίζουν εκκλησίες ή τις κάνουν τζαμιά, εξαφανίζουν αιχμαλώτους, τους δολοφονούν, καίνε χωριά, υποστηρίζουν τρομοκράτες. Τη χώρα όπου πρώτο σε πωλήσεις βιβλίο είναι επί χρόνια το «Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ» του Χίτλερ.
Με αυτή τη χώρα, όταν τα πολεμικά της παραβιάζουν ομαδικά την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ μας, μόνο ο ΓΑΠ, χωρίς να έχει πέσει με το κεφάλι από το ποδήλατο, και ο Σημιταράς ο Κουρδοφάγος, ο «σπυριάρης και μαρτυριάρης», κατά το λαϊκό σύνθημα του Φεβρουαρίου του 1999, όταν λάμβανε χώρα το Άγος Οτσαλάν και γίναμε διεθνείς ρουφιάνοι και ρεζίλι των σκυλιών, θα το σκεφτόντουσαν να κάτσουν σε τέτοια προκρούστεια κλίνη τη χώρα. Γιατί δεν θα ήταν τραπέζι διαπραγματεύσεων, με τέτοιους εκβιαστικούς, ληστρικούς όρους αλλά κλίνη ακρωτηριασμού άνευ αναισθητικού.
Ορθώς ορθότατα η κυβέρνηση διέψευσε τον ισχυρισμό Στόλτενμπεργκ, ο οποίος απροκάλυπτα, ακόμη και σε τέτοιες αισχρές συνθήκες, υποστηρίζει τις ιταμές επιδιώξεις των Τούρκων και παραβιάζει κάθε έννοια συμμαχικής πίστης και αξιοπρέπειας.
Το ΝΑΤΟ δεν είναι εγκεφαλικά νεκρό. Θα ήταν καλό αυτό, δεν θα μπορούσε να μας βλάψει. Το ΝΑΤΟ είναι ένα ζόμπι, ένας βρικόλακας, που μεροληπτεί και θέλει αίμα και σάρκες μας να τις ταΐσει στους απογόνους του Ερτογρούλ, τους καταπατητές της Κύπρου και νταήδες πια όλης της ανατολικής Μεσογείου.
Η στάση του ΝΑΤΟ, που 46 χρόνια δεκάρα δεν δίνει και χαϊδεύει τους Τούρκους για την κατοχή της Κύπρου, είναι ένας άλλος λόγος που κάνει μονόδρομο τη στενότερη σχέση με τη Γαλλία, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, για εμάς και την Κύπρο. Τόσο στενή που να πιάσουμε κορέους, να έχει φαγούρα η Μαρέβα και να ξύνεται η Μπριζίτ. ΟΚ, δεν καθόμασταν απέξω από το ΝΑΤΟ, διότι ανήκομεν εις την Δύσιν και για να μη μας φάνε οι λύκοι. Τώρα που το ΝΑΤΟ παίζει τις λίλιζες με τους λύκους; Ο πρώτος και βασικός κανόνας της πολιτικής στις διεθνείς σχέσεις είναι πως, όσο μπορούμε περισσότερο, κοιτάμε την πάρτη μας.
Griechenland uber alles, για να το καταλάβει και η Φράου του Βερολίνου, και, όχι, δεν ξέχασα τις δύο τελίτσες στο «u», που το προφέρεις με σουφρωμένα χειλάκια, σαν γραμματέας του ΝΑΤΟ, δεν τις έχει το πληκτρολόγιό μου. Κοιτάμε, λοιπόν, τα δικά μας νιτερέσα, όπως κάνουν όλοι. Αμα θέλουν οι Αμερικανοί να δώσουν κάτι στους Τούρκους, ας τους δώσουν την Αϊόβα, την ΑΟΖ της Χαβάης ή ένα ντόνατ με κανέλα.
Οι Γερμανοί ας τους δώσουν τη Βρέμη και μπόλικη λασπωμένη Βαλτική. Στα μέζεά μας. Εμείς δεν δίδουμε και ούτε θέλουμε νταβατζή, διότι δεν εκδιδόμεθα ως τροτέζες γύρω από την έδρα του ΝΑΤΟ. Τα ακουμπάμε πολύ παραπάνω από το ποσοστό ΑΕΠ για την Αμυνα, από όσο θέλουν ο Ντόναλντ και η συμμαχική μας υποχρέωση. Εχουμε, λοιπόν, μια τουλάχιστον λογική απαίτηση: να μη μας βλάπτει η συμμαχία στην οποία μετέχουμε. Εδώ μεροληπτούν υπέρ των εχθρών μας. Το ίδιο ισχύει και για κάτι άλλα τομάρια, την Ε.Ε. και τη γερμανοκίνητη γραφειοκρατία της, και διάφορους εταίρους, όπως οι Ισπανοί, που όλο λιτανείες είναι, αλλά πουλάνε μέχρι αεροπλανοφόρο στους χριστιανομάχους υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους. Αλληλεγγύη από τα Lidl.
Προβοκάτσιες, όπως αυτή του Στόλτενμπεργκ, άθλια δημοσιεύματα όπως αυτά των γερμανικών ΜΜΕ, περί δήθεν εντολής Erdoğan να χτυπήσουν πλοίο ή αεροπλάνο μας, είναι ένας πόλεμος, με σκοπό να καμφθούμε και περιδεείς να πάμε να διαπραγματευθούμε με τα λυσσασμένα σκυλιά του Ερντογάν για το πώς τα δικά τους θα μείνουν δικά τους και θα αποχαιρετήσουμε τα δικά μας.
Σαν να μη μας έφταναν όλα τα άλλα, πλακώσανε και τα ξαδέρφια του Ταμτάκου, οι Αζέροι, ένα είδος Μεμέτηδων, το ίδιο άρπαγες και υποχείρια του Ερντογάν αλλά πιο αρκουδιαραίοι. Ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν προσέβαλε τον πρέσβη μας κατά την επίδοση των διαπιστευτηρίων του με ένα δουλοπρεπές φιλοτουρκικό «καλωσόρισμα», ενοχλημένος για τη συνεργασία Ελλάδας και Κύπρου με την Αρμενία. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λένε πως όταν ο κ. πρέσβης τελείωσε το λογύδριό του, τον κοίταξε καλά καλά, με το κοστούμι του σοβιετικού πεθαμενατζή και το μουστάκι με εσάνς Μπόρατ, και τον ρώτησε «Είναι καλά τα καρπούζια, μάστορα;»
Προτείνω μια πρέπουσα απάντηση στον Νίκο Δένδια. Να καλέσει τον Αζέρο πρέσβη στο ΥΠΕΞ, να τον σερβίρει αρμένικα βερίκοκα, prunus armenicus, από το Γαραπάγ και αρμένικο κονιάκ, το πιο φτηνό. Έχει εφάμιλλο του καλύτερου Μεταξά, αλλά εκεί στον Καύκασο φτιάχνουν και κάτι κονιάκ που είναι σαν καύσιμο παλιού πυραύλου SS 20 του Κόκκινου Στρατού. Μεθύσαμε πριν από χρόνια με έναν φίλο με τέτοιο δώρο από τεμέτερον Πόντιο και νομίζαμε πως δυο Αρμένηδες σιδεράδες βαράγανε με σφυριά από μέσα από το κεφάλι μας για να βγουν έξω. Τέτοιο να τον τρατάρει ο Δένδιας τον Αζέρο πρέσβη και μετά να του ξηγήσει μερικά φωνήεντα για τη μάνα του, τον πατέρα του και της γιαγιάς του το μπουγαδοκόφινο. Και να του υποσχεθεί διαρκές μαρς στα αζέρικα συμφέροντα μέσα στην Ε.Ε. Βέτο παντού, όπου μας πέφτουν στην πλώρη. Και, φυσικά, πριν φύγει ο κ. πρέσβης, να τον ρωτήσει πόσο έχει τις πλαστικέ καρέκλε.
