Στης Αθήνας την ολόμαυρη ράχη περπατούσε η Μούσα μονάχη και ενέπνεε στίχους στους αλαφροΐσκιωτους δημιουργούς
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Μαμά, μαμά μου, πάει ο περίπατος!
Ξεράθηκαν τα άνθη στα παρτέρια
Επί των ημερών μου σκέτος απόπατος
Και οι πολιτικές μου; Από τα πανέρια…
Η Αθήνα όλη μια πλατεία Ομονοίας
Αυτή που εγκαινίασα προσφάτως
με πληθυσμούς Αραβοασίας
Είμαι ηγέτης μέγας και σπαθάτος
Φουκαράδες, ταλαίπωροι Αθηναίοι
νομίζετε πως είστ’ Αμερικάνοι
πως φαίνεστε μάγκες και ωραίοι
Σας βοηθώ να γίνετ’ Αφρικάνοι
Λογαριασμός! Ποιοι θα τον πληρώσουν;
Είναι πολλά τα δύο εκατομμύρια;
Στα υποζύγια το βάρος θα φορτώσουν
της αφέλειας τα προφανή τεκμήρια
Μαμά, μαμά και μπάρμπα μου Κυριάκο,
μόνο ο Σκάι απομένει στο πλευρό μου
Τα παραμύθια μου ξεμένουν από δράκο
και οι Ελληνες θέλουν το κακό μου
Φοίνικες στις γλάστρες! Η πρωτοπορία!
Δεν ήταν έξοχες αυτές οι ζαρντινιέρες;
Μα, πώς ξεράθηκαν χωρίς αργοπορία
Και μας κόστισαν σαν χρυσές μπανιέρες
Κομψή που έδειχνε η διαγράμμιση…
Σαν να έχει ο δρόμος βλεφαρίδα
Ανεπάρκειας χρόνιας υπογράμμιση
Σήμερα δεν θέλω αστακό, μόνο γαρίδα
Κανένας δεν θα με φοβίσει
Είναι γενναία τούτα τα γονίδια
Πήγα αμάσκωτος στη Βίσση
Ξανά θα κάνω μια από τα ίδια
Είμαι και γιος και ανιψιός
Πρωθυπουργό θε να με κάνεις
Ο αλμυρός λογαριασμός
Είμαι ο Κώστας ο Μπακογιάννης
