Οταν ανοίξουν σε λίγες δεκαετίες τα αρχεία των μεγάλων συμμάχων, θα γελάσουν και θα κλάψουν οι απόγονοί μας με τους καταγεγραμμένους διαλόγους πίσω από τις κλειστές πόρτες…
- Από τον
Φαήλο Μ. Κρανιδιώτης
Oπως είναι προφανές, οι σάρισες και οι γκράδες μπήκαν παρά πόδα. Πιάσανε τα MontΒlanc και τις καρέκλες. Τι νομίσατε; Πως η Σπυράκη είπε ψέματα στον Ζάεφ όταν πήρανε μαζί πρωινό στη Φραγκιά; Εχουμε κούτελο, δεν κοροϊδεύουμε τους γείτονες και τους συμμάχους. Τα είπαν και στη Μέρκελ και στα άλλα βλοσυρά αφεντικά, που ως γνωστόν είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας. Απλώς, οι Φρίτσηδες δένουν τα σκυλιά με τα λουκάνικα κι εμείς κοντέψαμε να φάμε τα σκυλιά. Τους είπαν: «Μην ακούτε τι λέμε. Εχουμε κάτι κορόιδα και δεν θέλουμε να κάνουν μπραφ προς τα δεξιά. Εχουμε στημένο έναν καράφλα που πουλάει φάρμακο για τη φαλάκρα και το αγοράζουν, που θα ψηφίσει Πρόεδρο και εκλογικό νόμο, αν δεν βγαίνουν τα κουκιά, αλλά δεν φτάνει».
Χρειάζεται κανονικό πανεθνικό στήσιμο και φούμαρα περιωπής γι’ αυτό που έβγαλε τρεις γενιές αγριεμένες στον δρόμο να υπερασπιστούν τον Τέλλο και τον Παύλο. Μουσαντό, μηχανή και «πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια». Και για να θερίσεις ψήφους, συμπληρώνω εγώ ο αλητήριος το αλάνι στιχουργό. Κι εδώ η «μηχανή» ήταν νέα Μακεδονική Φάλαγγα, γιούργια στα παλιούργια των σφετεριστών του ιερού ονόματος της Μακεδονίας και όσων συμβολίζει. Κορόνα μας και «εθνική γραμμή» η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό περιορισμό για όλες τις χρήσεις, αλλά θα πουλήσουμε ανένδοτο για τη γλώσσα και την εθνικότητα και μετά, αφού την ψηφίσουν τη Συμφωνία άλλοι πρόθυμοι, θα λέμε «φευ, είναι διεθνής υποχρέωση, πάπαλα πια. Πακτώθηκε η Συμφωνία και με βαριά καρδιά, υπό το άγρυπνο βλέμμα του Πάιατ, θα την υπηρετήσωμεν και να ζήσουμε να τη θυμόμαστε».
Στη θέση του πίνακα που είχε ο Αλέξης πίσω από το γραφείο του στο Μαξίμου, ο Κυριάκος θα βάλει περγαμηνή με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Κι ένα καντήλι.
Ο Σταύρακας κατήγγειλε τότε πως πιεζόταν από τη Ν.Δ. να υπερψηφίσουν οι μπακακαίοι του τη Συμφωνία. Τον πιστεύω. Ανησυχούσαν μη γίνει στραβή και τους μείνει το παλούκι. Ο Μαυρωτάς, που είχε καταψηφίσει την πρόταση μομφής της Ν.Δ., είχε τεντωμένες τις αυτάρες του και εισήκουσε τους φόβους της Πειραιώς και υπερψήφισε τη Συμφωνία. Γι’ αυτό η Θεία Πρόνοια, το κάρμα κ.λπ., τον αντάμειψαν με τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Σας ορκίζομαι στη ζωή του Μπιθικώτση πως δεν ήταν παρά τύχη, δεν είναι ανταμοιβή για πολιτική «βρομοδουλειά».
Ο Θεοχαρόπουλος ψήφισε κι αυτός τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά έστριψε αριστερά, αλλιώς ίσως θα ορκιζόταν κι αυτός υπουργός της Ν.Δ. Και τον Δανέλλη μην ξεχάσουμε, παιδιά. Το δικό του κάρμα αδικήθηκε.
Γκαρσόν! Από ένα πράσινο τσάι με στέβια και γάλα σόγιας στα παιδιά.
Αυτός ο κόσμος τάχα θα τιμωρήσει κανέναν γι’ αυτές τις γυμναστικές επιδείξεις; Κολοκύθια με τη ρίγανη και στο πάτερο. Είπαμε, οι εκλογές είναι ποσοτική και όχι ποιοτική διαδικασία. Αν τα καταφέρει η Ν.Δ. στην οικονομία, η Συμφωνία των Πρεσπών θα γίνει μακρινή ανάμνηση αυτών των ψηφοφόρων και θα καίει τη συνείδηση μόνο κάτι ρομαντικών, όπως του γράφοντος. Θα τους τιμωρήσει, όλους θα μας τιμωρήσει, αργότερα η Ιστορία, τα Σκόπια θα τα διαλύσουν οι Αλβανοί με τη δημογραφική επικράτησή τους και όταν ανοίξουν σε λίγες δεκαετίες τα αρχεία των μεγάλων συμμάχων, θα γελάσουν και θα κλάψουν οι απόγονοί μας με τους καταγεγραμμένους διαλόγους πίσω από τις κλειστές πόρτες και η υστεροφημία των σημερινών θα γίνει θλιβερή υποσημείωση στις μαρμάρινες δέλτους.
Απλά, να ρωτήσω από καρδιάς με πάσα ειλικρίνεια: Αντώνη, όλα καλά;
