Τα πάντα επιτρέπονται στη χώρα που ονομάζεται Ελλάς, εκτός από το να ζεις ελληνικά
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Συμπληρώθηκαν 2.500 χρόνια από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και τη Μάχη των Θερμοπυλών. Γιορτάζουμε, ως «ελληνικό» κράτος, τις μάχες και προσπαθούμε να φωτίσουμε τις συνειδήσεις μας με τον ήλιο της αρετής των μαχητών, ενώ την ίδια στιγμή ΕΜΕΙΣ -είτε με τη συνενοχή είτε με την ένοχη ανοχή και σιωπή μας- έχουμε παραδώσει αυτή τη γη σε ένα πυκνό, πλουτώνειο σκοτάδι. Οι ναοί των Ελλήνων, ρημαγμένοι, χρησιμοποιούνται σαν… ανοιχτήρια τσεπών των επισκεπτών και μέσα απόκτησης «εθνικού» εισοδήματος.
Η μόνη μέριμνα για τις αρχαίες σκιές παρελθόντος μεγαλείου είναι το σποραδικό ξεχορτάριασμα αρχαιολογικών χώρων και η τοποθέτηση κιόσκι στις εισόδους για να κόβουμε το περιπόθητο εισιτήριο από τους τουρίστες που ήρθαν να θαυμάσουν τα «ancient ruins», τα αρχαία ερείπια δηλαδή, και να βγουν φωτογραφίες σέλφι πέριξ των βωμών.
Στις Θερμοπύλες πλέον υπάρχει χοτ σποτ. Οι έποικοι από διάφορες γωνιές της Ασίας και της Αφρικής αναπαύονται, περιφέρονται και προσπαθούν να εξοικειωθούν με τον τόπο κοιτώντας απορημένοι τον ανδριάντα του Λεωνίδα. Κάποιοι εξ αυτών καταλαμβάνουν και την παλιά εθνική οδό, αν οι υπηρεσίες που τους προσφέρονται από τους απογόνους των 300 δεν τους ικανοποιούν.
Ο τύμβος τον Σαλαμινομάχων έχει καταντήσει ρημαδιό. Γειτονεύει με ένα διαλυτήριο πλοίων. Αυτό το διαλυτήριο μπορεί να θεωρηθεί και συμβολικό. Κάποιο αόρατο αλλά πανίσχυρο διαλυτήριο έχει… περιλάβει και όσον πολιτισμό, γη αλλά και πληθυσμό παραλάβαμε από τις προηγούμενες γενιές. Οι εκλεγμένοι «βασιλείς» της οικογενειοκρατίας περιφέρονται σαν ξόανα χαμογελαστά, μαζί με τους εκπροσώπους των επικυρίαρχων, όποτε οι δεύτεροι καταδέχονται να έρθουν εδώ. Οι ψηφισμένοι γόνοι επιδεικνύουν στους ξένους τις γαίες και τα ύδατα που τους παραδίδουν και χαίρονται διπλά αν οι νέοι κτήτορες της χώρας δηλώνουν ευχαριστημένοι με την προσφορά. Οι ίδιοι άνθρωποι, που με προθυμία, χαρά και ζήλο ξεθεμελίωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαμε (τη σχέση με την αρχαία γλώσσα) και ειρωνεύονται όσους επιδιώκουν να αποδεχθούν την προγονική κληρονομιά, κορδώνονται δίπλα στα αλλοδαπά αφεντικά τους μιλώντας για πολιτισμό και αρχαιότητες, γενναιότητες και κλέη.
Οι Μήδοι διάβηκαν τελικά και ήρθαν για να μείνουν.
