Υπήρξα για δεκαπέντε χρόνια της δημοσιογραφικής καριέρας μου αυτό που λέμε «διπλωματικός συντάκτης».
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Κάλυπτα, δηλαδή, τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, με έμφαση στα εθνικά θέματα. Τα μάτια μου, όπως αντιλαμβάνεστε, έχουν δει κάμποσες εκφάνσεις του σύγχρονου ελληνικού ενδοτισμού. Από τα καραγκιοζιλίκια στα Ιμια, με τις σημαίες «που τις παίρνει το μελτέμι», μέχρι το απαίσιο, στυγνό ξεπούλημα της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία όλων των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων, με μια φωτεινή εξαίρεση -και γιατί να το κρύψομεν, άλλωστε-, του πατρός Κωσταντίνου Μητσοτάκη!
Ε, αυτά που γίνονται σήμερα με την υψηλή διπλωματία του υιού Μητσοτάκη, συγχωρέστε με, αλλά μου φαίνονται πολύ περίπλοκα για να τα καταλάβω. Ή, πολύ απλά, αν τα ερμηνεύσω με την απλή λογική, αλλά και πάλι αλλόκοτα αν προσπαθήσω να τα αποδώσω σε Ελληνες πολιτικούς.
Ας μας εξηγήσουν, λοιπόν, τα επιτελικά τζιμάνια στο Μαξίμου και η σοφή κυρία που εκπονεί, υποτίθεται, τη διπλωματική στρατηγική τι ακριβώς γίνεται, προτού το μυαλό μας πάει στις άλλες ερμηνείες, τις καθόλου κολακευτικές για Ελληνες κρατικούς λειτουργούς.
Το «γαϊτανάκι» με τις NAVTEX, που από την πλευρά των απέναντι γίνονται όλο και περισσότερο προκλητικές, ποιον ακριβώς εξυπηρετεί; Την Ελλάδα; Μα η Ελλάδα, σας θυμίζω, δέχτηκε προ ημερών να μετατεθεί για τον Δεκέμβριο η όποια συζήτηση σχετικά με κυρώσεις εις βάρος της Αγκυρας, «αδειάζοντας» και την Κύπρο, που προς στιγμήν στύλωσε τα πόδια. Η ελληνική στρατηγική υποχώρηση έγινε για να σταματήσει το καλαμπούρι με τα σεισμογραφικά ο Ερντογάν. Στην ελληνική υφαλοκρηπίδα πάντα. Για την Κύπρο, το είπαμε, δεν μας νοιάζει, «είναι άλλο πράγμα». Εκεί οι Τούρκοι μπορούν να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι, να προκαλούν ποικιλοτρόπως, με αποκορύφωμα την αθλιότητα στα Βαρώσια, και να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Ας τα βγάλει πέρα η Λευκωσία μόνη της…
Αφήνει, δηλαδή, η Ελλάδα την Κύπρο έρμαιο στην τουρκική προκλητικότητα, γιατί… πέφτει μακριά, γιατί δεν έχουμε τρόπο να την προστατεύσουμε, γιατί τα ελληνικά αεροσκάφη δεν επαρκούν, γιατί χρειαζόμαστε τα πλοία για την άμυνα του Αιγαίου, γιατί οι Κύπριοι τα έχουν καλά με τους Ρώσους, γιατί πουλάνε βίζες στους Κινέζους, γιατί, γιατί, γιατί… Ωραία. Μέχρι εκεί καταλάβαμε. Ο Μητσοτάκης «δεν ψάχνει καβγά», το είπε κιόλας.
Πριν από τρεις μέρες όμως έβαλε τον Δένδια να συναντηθεί με τον Τσαβούσογλου, στο…φτερό και καλά, για να οριστεί επιτέλους ημερομηνία των διμερών «διερευνητικών επαφών». Να ευχαριστηθεί και η ψυχούλα των φίλων μας των Γερμανών, που ανησυχούν οι άνθρωποι μη τυχόν έχουμε κάποιο παρατράγουδο. Και ορίζεται ημερομηνία. Για μεθαύριο. Μόνο που, εν τω μεταξύ, οι Τούρκοι ξαναβγάζουν τη μαούνα. Μια ανάσα από το Καστελόριζο. Στο όριο των χωρικών μας υδάτων. Ισαμε εκεί που πατάει η γάτα… Και τώρα τι κάνουμε; Μάλλον τίποτε, αν καταλαβαίνω σωστά την υψηλή στρατηγική της κυβέρνησης που προσπαθώ να ερμηνεύσω. Τον αφήνουμε να «εκτεθεί», για να καταλάβουν και τα αδέλφια μας οι Ευρωπαίοι τι στραβόξυλο είναι και να ξαναπιάσουμε την κουβέντα των κυρώσεων από Δεκέμβριο μεριά…
Λοιπόν, επειδή το είδαμε το έργο και το βαρεθήκαμε, καταντάει δε, εκτός από κουραστικό, και άκρως επικίνδυνο, μία οδό έχει πλέον ο πρωθυπουργός. Σήμερα που θα έρθει ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών για τη… μεσολάβηση, να τον πιάσει από το τσουλούφι, που είναι και πλούσιο, και να του πει ότι, αν εντός εικοσιτετραώρου δεν έχει μαζευτεί ο «σουλτάνος», θα ζητήσει από τη γερμανική προεδρία, που τάχα μου προσφέρει τις καλές υπηρεσίες της, έκτακτη σύνοδο κορυφής με αποκλειστικό θέμα την απειλή που δέχεται η χώρα μας από την Τουρκία και την άμεση επιβολή κυρώσεων, αρχής γενομένης από το μεθαυριανό συμβούλιο. Αν δεν το πράξει αυτό ο κ. Μητσοτάκης, τον λόγο θα έχουν τα όπλα στο Αιγαίο. Ας το καταλάβει, γιατί, αλλιώς, θα περάσει στην Ιστορία. Οχι ως Ελευθέριος Βενιζέλος, αλλά ως εντεταλμένο όργανο των Γερμανών…
