Ο νεοσουλτάνος της Τουρκίας υπέδειξε στους Ελληνες: «Μην απλώνετε τα πόδια σας περισσότερο απ’ όσο σας παίρνει».
- Από τον Δημήτρη Σέργιο
Και ο υπουργός του Χουλουσί Ακάρ συμπλήρωσε: «Για να μη γίνετε έτσι… μεζές». Θα απαντήσουμε σ’ αυτά με μια -σύντομη λόγω χώρου…- αναφορά στο «άπλωμα των ποδιών μας» το 1940, αφού η Τουρκία (κατ’ ευφημισμόν μέλος της Δυτικής Συμμαχίας… μετά τον πόλεμο!) δεν έχει ιδέα τι σημαίνει «Αμυνα κατά του Φασισμού»… Όσα θαύματα «έλλογα» συνέβησαν στη χώρα μας από την 28η Οκτωβρίου 1940 ως την είσοδο στον Απρίλιο του 1941 έγιναν πρωτοσέλιδα στον παγκόσμιο Τύπο με απίστευτα υμνητικές αναφορές στην Ελλάδα. Τρία μόνο από τα έλλογα θαύματα σημειώνω εδώ:
(α) Η Ελλάδα αντιστάθηκε στον Αξονα του Φασισμού επί εξάμηνο, πρώτη και μόνη μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών… (β) Τη νύκτα της 27ης προς την 28η Οκτωβρίου 1940 ο πολέμαρχος (και κυβερνήτης) Ι. Μεταξάς, μολονότι δέχθηκε στις 3 το πρωί τελεσίγραφο της Ιταλίας από τον πρεσβευτή Γκράτσι περί «αναγκαστικής εισόδου του ιταλικού στρατού στις 6 π.μ.» (!) έχοντας μάλιστα υποδεχθεί τον πρεσβευτή με τις…. πυτζάμες και στο… σπίτι του, έκανε τα εξής απίστευτα σε δύο μόνο ώρες: ξύπνησε σωρεία στρατιωτικοπολιτικών συμβούλων και γραμματέων, υπαγόρευσε ο ίδιος τον σχεδιασμό περίπου δέκα βασιλικών διαταγμάτων περί επιστρατεύσεως των δυνάμεων προφυλακών, ξύπνησε τον βασιλιά, τον διάδοχο, την ηγεσία των Σωμάτων του Στρατεύματος για να υπογράψουν καθώς και τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου (ως γνωστόν, δεν υπήρχε τότε Βουλή…) και κάλεσε αυθωρεί όλον αυτό τον κόσμο στο κτίριο της οδού Βασ. Σοφίας όπου στεγάζεται σήμερα το υπουργείο Εξωτερικών για τις 4.30 π.μ. πανέτοιμος!
Τελικά, παρά τους εκφρασθέντες στη συνεδρίαση εκείνη -μεταξύ τόσων συμμετασχόντων!- φόβους, τους ΕΠΕΙΣΕ ότι εάν γίνει αμέσως επιστράτευση προκαλύψεως (μέχρι να συμπληρωθεί αργότερα ευρύτερη κινητοποίηση…) «δεν είναι περίεργο να δείτε τους Ιταλούς στη… θάλασσα!», όπως μεταφέρει κατά λέξη ο δημοσιογράφος-πολεμικός ανταποκριτής Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του «Η Μάχη της Ελλάδος», Εκδόσεις «Γαλαξίας», Αθήνα 1966, σελ. 20-23. Τέλος, η εκπληκτική εκείνη πρόβλεψη του (εμπειρότατου…) Κυβερνήτη επαληθεύτηκε μέχρι κεραίας! (γ) Τη 15η ημέρα του πολέμου μόνο στη Θεσσαλονίκη ο Στρατός μας είχε ήδη μεταγάγει χίλιους Ιταλούς αιχμαλώτους!
Στο τέλος δε της σύγκρουσης με την Ιταλία (Απρίλιος 1941) οι αιχμάλωτοι Ιταλοί στρατιώτες έφτασαν τους… 25.000! Αλλά, όπως ήδη είπαμε, τα παραπάνω αποτελούν μόνον έλλογα θαύματα στον ρόλο που διαδραμάτισε τότε η Ελλάδα. Τα μεγαλύτερα όμως θαύματα εκείνης της περιόδου είναι (το λέω με συγκλονισμό!) θαύματα θρησκευτικής πίστης! Ναι, θα το επαναλαμβάνω όσο ζω, από όσα έχω διαβάσει αλλά και από όσα έχω ακούσει από πολεμιστές! Θα παραθέσω εδώ μόνο μια συγκλονιστική διήγηση του πολεμιστή Ν. Ντραμουργιανού (πηγή: «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας», έκδοση Ι. Μονής Παρακλήτου – Ωρωπός Αττικής – 2012): «…Στήσαμε ταμπούρι… Επεφτε χιόνι δυό μερόνυχτα. Αποκλειστήκαμε από την Επιμελητεία. Καθένας είχε τροφή γιά μια μόνο μέρα. Κατόπιν άρχισε το μαρτύριο, μόνο τη δίψα μας σβύναμε με χιόνι. Μερικοί πέθαναν… Ωσότου μια έμπνευση του λοχαγού θαυματούργησε. Εβγαλε από τον κόρφο του μιαν εικόνα της Παναγίας.
Την έστησε στο ψήλωμα, μας κάλεσε τριγύρω. Γονατίστε, παρακαλέστε την Παναγία να βοηθήσει». Γονατίσαμε, παρακαλέσαμε θερμά. Ξάφνου, ακούσαμε κουδούνια! Δεν πέρασε ένα λεπτό, βλέπουμε ένα μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο! Ζώο να περνά το βουνό χωρίς οδηγό, με ένα μέτρο χιόνι το λιγότερο, ήταν εντελώς αφύσικο! Κατάπληκτοι, είδαμε να έχει πάνω του ολόκληρη Επιμελητεία: Κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα…» Αυτά, αναγνώστες! Μόνο προσευχηθείτε, μήπως λυπηθεί η Μάνα Παναγιά τη χώρα μας και σήμερα, με όλα αυτά τα απίστευτα που μας έχουν ολούθε βρει!
