Συναγωνίζονταν σε… στρεψοδικία τον Σκάι και τα άλλα ελληνικά τηλεοπτικά μέσα εκείνη τη μοιραία καλοκαιρινή βραδιά του δημοψηφίσματος τα μεγάλα αμερικανικά κανάλια πανεθνικής εμβέλειας χθες τα ξημερώματα.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Έβλεπαν το τρένο να έρχεται καταπάνω τους και προσπαθούσαν να καθυστερήσουν το δρομολόγιο με τεχνάσματα και σοφιστείες.
Ειδικά το CNN, που αποφάσισα να παρακολουθήσω, ξεπέρασε κάθε όριο δημιουργικής λογιστικής στο μέτρημα. Η Φλόριντα είχε ήδη κριθεί, με τον Τραμπ να προηγείται σχεδόν με τρεις μονάδες, αλλά οι παρουσιαστές, μιλώντας με ρυθμό πολυβόλου, επιχειρούσαν να επινοήσουν θεωρητικές πιθανότητες για να επικρατήσει στο νήμα ο Μπάιντεν, ανακαλύπτοντας κομητείες όπου οι Δημοκρατικοί έχουν παραδοσιακό προβάδισμα και δεν είχαν ακόμη καταμετρηθεί. Η ίδια κατάσταση, που κυριολεκτικά ήταν για γέλια και για κλάματα, συνεχίστηκε μέχρι αργά το πρωί, με τα κάστρα του Τραμπ να κρατάνε γερά, αλλά τους επίμονους… κηπουρούς του αμερικανικού καναλιού να βρίσκουν διαρκώς κερκόπορτες για να τα αλώσουν. Μάταιος κόπος, βεβαίως, και απόλυτη γελοιοποίηση της στρατευμένης δημοσιογραφίας που καταλήγει σε χουλιγκανικού τύπου εμμονικές προκαταλήψεις. Αυτή η πολεμική όμως, που αναπτύχθηκε σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό σε όλα τα αμερικανικά συστημικά μέσα ενημέρωσης και κραυγαλέα στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, φανερώνει το μέγεθος της τεράστιας επιτυχίας του Τραμπ. Μπροστά σε ένα πρωτοφανές κύμα ενορχηστρωμένης αποδοκιμασίας από τους φορείς διαμόρφωσης της κοινής γνώμης κατάφερε να κρατήσει τις δυνάμεις του ζωντανές και να εισπράξει τη λαϊκή επιδοκιμασία για τη μαχητική στάση του.
Το κατόρθωμα είναι τεράστιο. Και ενδεικτικό της διαπίστωσης ότι η χειραγώγηση, ειδικά όταν επιχειρείται άγαρμπα, με μεθόδους οπαδικού φανατισμού, σκοταδισμού και ταυτόχρονου εκφοβισμού, δεν πιάνει. Φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα και εκθέτει αυτούς που την ασκούν.
Επιχείρησαν κάποιοι να πείσουν τους Αμερικανούς ότι ο Τραμπ θα είναι πιο επικίνδυνος στην προεδρία από έναν τύπο που δεν θυμάται το όνομα της… εγγονής του! Και πιθανόν αύριο να ξεχάσει πού έχει κρύψει τη βαλίτσα με τους κωδικούς για τα πυρηνικά.
Οι Αμερικανοί, όμως, σε αντίθεση με αυτούς που πήγαν να τους κηδεμονεύσουν, είναι πιο έξυπνοι απ’ όσο ίσως φαίνονται. Κατάλαβαν ότι ο Μπάιντεν θα είναι ένας πρόεδρος-μαριονέτα που θα διαβάζει με… linguaphone όσα του υπαγορεύουν τα κέντρα εξουσίας της παγκοσμιοποίησης. Και αν ξεχάσει καμιά αράδα, θα βρίσκονται δίπλα του οι παρακοιμώμενοι «βαρόνοι» του Δημοκρατικού Κόμματος για να τον διορθώσουν. Μαζί τους θα κυβερνούν και οι διάφοροι ακροαριστεροί παλαβοί, που θέλουν να ανοίξουν τα σύνορα για να εισρεύσουν κι άλλοι μετανάστες, κατά προτίμηση μουσουλμάνοι, ώστε να γίνει η Αμερική περισσότερο… πολυπολιτισμική απ’ όσο είναι.
Οι ψηφοφόροι διαισθάνθηκαν ότι η πατρίδα τους, η μεγαλύτερη υπερδύναμη του πλανήτη, κινδυνεύει να πέσει στα χέρια μιας ξιπασμένης παρεούλας, που θα βάλει μπροστά τον «κοιμισμένο πρόεδρο» σαν ρομπότ και θα συγκυβερνά στο όνομα της παγκοσμιοποίησης με μία ολοένα και πιο ισχυρή συνιστώσα ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ενός μορφώματος «αλληλέγγυων» προς πάσης φύσεως περιθωριακούς που παραπέμπει κάπου μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ!
Προτίμησαν λοιπόν τον εκκεντρικό Τραμπ, που αν μη τι άλλο προτάσσει τα συμφέροντα του αμερικανικού έθνους και με ένα σιωπηλό ρεύμα ανυποταξίας στις παραινέσεις, τις πιέσεις, τα ενοχικά σύνδρομα, ακόμη και την εδραίωση μιας λογικής «χαμένης ψήφου» μέσα από δημοσκοπήσεις «μαϊμού», ψήφισαν Ρεπουμπλικάνους.
Η προεδρική εκλογή πλέον θα κριθεί κυριολεκτικά στις λεπτομέρειες. Και θα έχει μέλλον, αφού στις λεπτομέρειες συχνά κρύβεται ο διάβολος. Ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Τραμπ είναι ο ηθικός και ουσιαστικός νικητής αυτής της αναμέτρησης. Η άνετη επικράτησή του στη Φλόριντα και στο Τέξας, πολιτείες-κλειδιά που από μόνες τους αποφέρουν το 1/4 του εκλεκτορικού σώματος, αναβόσβησε την ένδειξη «game over» στο στρατόπεδο του Μπάιντεν που βλακωδώς είχε πειστεί ότι ετοιμάζεται για υγιεινό περίπατο.
Το αν θα καταφέρουν να υποκλέψουν την τελική νίκη τα συστήματα των Δημοκρατικών μαγειρεύοντας ανατροπές με «μπαγιάτικες» ψήφους σε μια δυο πολιτείες που διαθέτουν ισχυρές προσβάσεις στις τοπικές Αρχές μέλλει να το δούμε. Και αυτές οι μεθοδεύσεις είναι βεβαίως που θα βυθίσουν την Αμερική στον διχασμό, γιατί θα έχουν αλλοιώσει το πεντακάθαρο μήνυμα της λαϊκής βούλησης,
Ο Τραμπ, από την πλευρά του, έχει κάθε δικαίωμα να προσφύγει στο ανώτατο δικαστήριο κι ας χτυπιέται κάτω το CNN. Το ίδιο είχε κάνει άλλωστε ο Τζορτζ Μπους ανακόπτοντας τον δρόμο για τον Λευκό Οίκο στον Αλ Γκορ. Όμως μπροστά στον πανικό ακόμη οι στοιχειώδεις δικλίδες ασφαλείας της δημοκρατικής διαδικασίας αμφισβητούνται και βαφτίζονται συνταγματικά πραξικοπήματα. Στρατευμένα μέσα ενημέρωσης όπως το διαδικτυακό Politico, με γερμανικό παράρτημα στις Βρυξέλλες που «συνδιοικείται» από τον όμιλο της «Bild», φτάνουν να ισχυριστούν ότι ο Τραμπ αγνοεί τη λαϊκή ψήφο επειδή ο Μπάιντεν σε απόλυτους αριθμούς συγκέντρωνε λίγους περισσότερους ψηφοφόρους. Αγνοώντας σκοπίμως ότι το εκλογικό σύστημα στις ΗΠΑ είναι αντιπροσωπευτικό και ο συνολικός αριθμός των ψήφων σε εθνικό επίπεδο, που περιλαμβάνει π.χ. την πολυπληθέστατη Καλιφόρνια, παραδοσιακό προπύργιο των Δημοκρατικών, δεν έχει καμία σχέση με τον τελικό αριθμό εκλεκτόρων.
Αυτά είναι όμως ψιλά γράμματα. Η στρεψοδικία θα συνεχίζεται όσο το σύστημα δίνει μάχη οπισθοφυλακής για να αποτρέψει το μοιραίο. Τα… εγκεφαλικά σε Βερολίνο και Βρυξέλλες είναι προ των πυλών και πρέπει πάση θυσία να αποφευχθούν. Έστω και με αλχημείες.
Φοβούμαι πως, αν η Αμερική βυθιστεί στο χάος της αμφισβήτησης των εκλογικών αποτελεσμάτων, δεν θα φταίει πλέον ο Τραμπ που απέδειξε ότι είναι εδώ, ολοζώντανος και έτοιμος για ακόμη μία θητεία. Θα ευθύνονται τα συστήματα της παγκόσμιας διακυβέρνησης που δεν ανέχονται την παραμονή στην εξουσία τύπων που «χαλάνε την πιάτσα». Και μαζί με αυτά τα υπερεθνικά συστήματα θα επιχαίρουν και χώρες που επιθυμούν το «κόντυμα» της αμερικανικής υπερδύναμης. Με προεξάρχουσα όχι τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά τη σύμμαχο -στα χαρτιά- Γερμανία…
