Aπό τη στιγμή που απεκαλύφθη -επί τη βάσει μαρτυριών μελών της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου, οι οποίες ουδέποτε αμφισβητήθηκαν- ότι το περίφημο τανκ της δικτατορίας εισέβαλε στο Πολυτεχνείο με τη συναίνεση ηγετικών προσωπικοτήτων των εξεγερθέντων για να διευκολυνθεί η έξοδος των φοιτητών, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα:
Από τον
Μανώλη Κοττάκη
Εκλείπει ο ιστορικός λόγος που επικαλέστηκαν οι συντάκτες του νόμου πλαισίου το 1982, πως το πανεπιστημιακό άσυλο καθιερώθηκε στη χώρα μας σε ανάμνηση εκείνης της συγκλονιστικής στιγμής για να διακηρύξει την ανάγκη για περισσότερη δημοκρατία και ελευθερία στα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Παύουν οι συμβολισμοί.
Ωστόσο, επειδή οι αριστεροί είναι ευαίσθητοι σε θέματα Ιστορίας μόνον όταν λέει κάτι κάποιος Κυρανάκης ή κάποια Μιχαηλίδου και ουδέποτε διορθώνουν με προθυμία τις ιστορικές αστοχίες τους όταν αποκαλύπτονται, δεν αναμένουμε να φιλοτιμηθεί κάποιος. Δεν περιμένουμε να γράψει με τόλμη ότι, από τη στιγμή που ο αείμνηστος αγωνιστής Γουνελάς απομυθοποίησε με τη μαρτυρία του την εισβολή του τανκ ως ιστορικό γεγονός, εμείς ζητούμε την αναθεώρηση του νόμου για το άσυλο.
Γι’ αυτό σήμερα, όπου η κυβέρνηση Μητσοτάκη προτίθεται να νομοθετήσει για τρίτη φορά (μετά τη Γιαννάκου και τη Διαμαντοπούλου) την κατάργηση του ασύλου, επιλέγω να προσεγγίσω αυτή την καταρχήν σωστή απόφαση με κριτήρια… θρησκευτικά, πολιτισμικά, ιδεολογικά. Γράφω «καταρχήν» γιατί και εγώ στα νιάτα μου προέβην σε παράνομη πράξη, της κατάληψης διοικητικών υπηρεσιών Πρυτανείας (όχι αίθουσα διδασκαλίας) και μαζί με συμφοιτητές μου από την Αριστερά (ΕΑΡ), όπως οι Ισίδωρος Τσούρος, Ντίνος Αθανασόπουλος, Δημήτρης Κλοκοτάρας, συμπράξαμε στη λειτουργία και την εκπομπή «παράνομου» φοιτητικού ραδιοφωνικού σταθμού του ΔΠΘ – σε εποχές μονοπωλίου της ενημέρωσης.
Σήμερα, όμως, όπου οι ιδέες κυκλοφορούν ελεύθερα από άκρη σε άκρη της Γης μέσω του διαδικτύου, η ρύθμιση του νόμου ΠΑΣΟΚ του 1982 για το άσυλο αποτελεί κατ’ ουσίαν ένα ιστορικό απολίθωμα. Και, μάλιστα, τι απολίθωμα! Με ρίζες στα… μοναστήρια του Μεσαίωνα!
Δεν χρειάζεται και πολλή συζήτηση, λοιπόν. Αυτά για την Αριστερά είναι παρωχημένα. Από τη στιγμή που το άσυλο είναι μια παλιά ευρωπαϊκή παράδοση του δυτικού Μεσαίωνα, όταν τα πανεπιστήμια λειτουργούσαν εντός των περιοχών των μοναστηριών και απολάμβαναν το προνόμιο της εξαίρεσης της δικαιοδοσίας της κοσμικής εξουσίας (οι τήβεννοι αποτελούν εξέλιξη των ράσων των μεσαιωνικών μοναχών), τι άραγε υπερασπίζεται η Αριστερά τον 21ο αιώνα; Τον Μεσαίωνα; Τα μοναστήρια; Τα ράσα;
Η Αριστερά, ως γνωστόν, υπερασπίζεται τον Διαφωτισμό και το κράτος δικαίου. Αλλά ο Διαφωτισμός κατάργησε τα προνόμια εσωτερικού ασύλου και επέβαλε τη λαϊκή κυριαρχία σε όλη την επικράτεια χωρίς εξαιρέσεις. Για ποιο πράγμα συζητάμε, λοιπόν; Για τα ξεπερασμένα, που δεν εφαρμόζει κανείς στον κόσμο; Εκτός αν ως άσυλο εννοούμε το δικαίωμα ελευθερίας διακίνησης ιδεών για τους εμπόρους ναρκωτικών, τους μπαχαλάκηδες, τους μετανάστες που κάνουν παράνομο εμπόριο. Δεν νομίζω.
