Παρότι το κράτος της Μεταπολίτευσης οικοδομήθηκε ιδεολογικά πάνω στις θέσεις του επαγγελματικού ανθελληνισμού και, συνεπώς, πάνω σε μια ιδεολογική αντιπαλότητα με τις αρχές της Επανάστασης του 1821, σήμερα, 200 χρόνια αργότερα, το ίδιο ανθελληνικό κράτος ετοιμάζεται να εορτάσει τη δεύτερη εκατονταετηρίδα της Επανάστασης, επισημαίνοντας έτσι τις διαλεκτικές αντιφάσεις του.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Η Επανάσταση του 1821 ήταν εθνικοαπελευθερωτική, με έντονα κοινωνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά, και στηρίχτηκε στην πολιτική αρχή της εθνικής αυτοδιάθεσης. Τα κύρια συνθήματα της Επανάστασης ήταν «ελευθερία ή θάνατος» και «Τούρκος μη μείνει στον Μοριά μηδέ στον κόσμο ούλο». Η θρησκευτική συνιστώσα της Επανάστασης τονίστηκε με την εισβολή των Αιγυπτίων στην Πελοπόννησο, ώστε η μνήμη του θρησκευτικού μίσους να διατηρείται εκεί, επειδή ακόμα και σήμερα οι κάτοικοί της περιγράφουν τις καταστροφές με τη φράση «αποδώ πέρασε ο αράπης».
Σήμερα όμως, 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, το ελλαδικό κράτος ετοιμάζεται να τη γιορτάσει ενώ έχει αποποιηθεί τις αρχές της. Η χώρα μας δεν αποτελεί πλέον κυρίαρχο έθνος-κράτος αλλά ένα γερμανικό προτεκτοράτο. Η θρησκευτική ταυτότητα της Επανάστασης έχει ομοίως ακυρωθεί, επειδή το πολιτικό σύστημα εποικίζει συστηματικά και μεθοδικά τη χώρα με μουσουλμάνους, δηλαδή με πληθυσμούς που ελέγχονται ιδεολογικά και πολιτικά από την Τουρκία, ακυρώνοντας έτσι την κυριότερη ιδεολογική αρχή της Επανάστασης, που είναι η θεμελίωση ενός έθνους απουσία του Ισλάμ.
Ο πολιτικός εκσυγχρονισμός επίσης απετέλεσε όνειρο θερινής νυκτός, επειδή η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης στην οποία ισχύουν συγκεκαλυμμένες φεουδαρχικές δομές. Η χώρα μας κυβερνάται ακόμα από οικογένειες «κοτζαμπάσηδων» και «νεοφαναριωτών», που υπηρετούν άμεσα την κυβέρνηση του Βερολίνου και έμμεσα την κυβέρνηση της Αγκυρας. Τα αίτια της ακύρωσης των ιδεολογικών αρχών της Επανάστασης του 1821 είναι πολλά. Τα σημαντικότερα είναι η καθολική υιοθέτηση των ιδεολογικών αρχών του εθνομηδενισμού και της παγκοσμιοποίησης από τις ελίτ και τη διανόηση, καθώς και η ανυπαρξία μεγαλοαστικής τάξης με εθνική συνείδηση.
Η Επανάσταση του 1821 και η επέκταση του μικρού Ελληνικού Βασιλείου έγιναν πραγματικότητα επειδή βασίστηκαν στο ιδεολογικό υπόβαθρο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και στη Μεγάλη Ιδέα. Δυστυχώς όμως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή οι πολιτικές ελίτ απέτυχαν να αναπληρώσουν το ιδεολογικό κενό που άφησε πίσω της η αποτυχία, με συνέπεια έκτοτε η χώρα να στερείται ιδεολογίας και υπαρξιακού σκοπού. Η μεγαλοαστική τάξη, η οποία δυνητικά θα μπορούσε να χαράξει τον νέο εθνικό προσανατολισμό, όπως έγινε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στην Τουρκία, απέτυχε να αποκτήσει εθνική συνείδηση, επειδή, αφενός, ποτέ δεν είχε βιολογική συνέχεια (οι επίγονοι ζουν σπαταλώντας την πατρική περιουσία στο εξωτερικό) και, αφετέρου, είναι επαρχιακή, μιμητική, αμόρφωτη και άκρως παρασιτική.
Παρότι επίσης η ηττημένη Αριστερά επικράτησε ιδεολογικά μετά τον Εμφύλιο, απέτυχε και αυτή να χαράξει ένα νέο εθνικοαπελευθερωτικό και κοινωνικό συμβόλαιο με τον λαό, επειδή υπήρξε αυτοθυματοποιούμενη και ανθελληνική στην ουσία της ύπαρξής της, όπως απέδειξε η διοίκηση Τσίπρα.
Συνεπώς, παρά το γεγονός ότι η Αριστερά κυριαρχεί σήμερα ιδεολογικά, είναι εγκλωβισμένη στις αντιφάσεις της, αδυνατούσα να παρουσιάσει μια εναλλακτική λύση, που θα αφυπνίσει το έθνος. Η Αριστερά χάρισε αφελώς τον πατριωτισμό και το έθνος στη ρηχή Ακροδεξιά, η οποία με τη σειρά της χάρισε τους κοινωνικούς αγώνες στην Αριστερά. Έτσι, τα δύο κυρίαρχα ιδεολογικά πολιτικά ρεύματα στην Ελλάδα ακύρωσαν την ενότητα του εθνικού και κοινωνικού χαρακτήρα της Επανάστασης του 1821, διαμοίρασαν τα ιμάτιά της και διαιώνισαν την εθνική σύγχυση. Σημειολογικά, οι διαλεκτικές αντιφάσεις και η ιδεολογική σύγχυση των ελίτ εκφράζονται μέσα από τις πρόσφατες δράσεις πολιτικών, οι οποίοι, αφενός, μοιράζουν τρόφιμα σε μουσουλμάνες που ωθούνται από την Τουρκία να εγκατασταθούν στην Ελλάδα ή παρουσιάζονται να αφαιρούν τα σύμβολα του Αγώνα του 1821 από δημόσια κτίρια και, αφετέρου, εμφανίζονται σε στρατιωτικές μονάδες στα ακριτικά νησιά, ώστε να απευθύνουν το πολιτικό μήνυμα της υπεράσπισης της πατρίδας.
Όμως οι δύο εικόνες είναι αντικρουόμενες, εκπέμποντας και στον αντίπαλο και στο έθνος αντιφατικά μηνύματα (αρκεί να επισημανθεί η διαδήλωση των Πακιστανών εποίκων στη γαλλική πρεσβεία των Αθηνών πρόσφατα, όταν ο Μακρόν προσπαθούσε να θεμελιώσει στρατηγική συμμαχία με την Ελλάδα).
Η ακύρωση της Επανάστασης του 1821 μέσω της σύγχυσης των εννοιών, των ιδεών και του κρατικού ανθελληνισμού δεν επιτρέπει στις κυρίαρχες ελίτ να διαχωρίσουν την κρατική λειτουργία από αυτή των ΜΚΟ, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η βιολογική συνέχεια του ελληνικού έθνους. Η ακύρωση της Επανάστασης πιθανώς θα επιβεβαιωθεί το 2021, με την παράδοση του Αιγαίου στους Τούρκους και την επανεμφάνιση των Οθωμανών στην περιοχή μας, 200 χρόνια μετά τον μεγάλο ξεσηκωμό.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
