Στο τουλάχιστον περίεργο δημοψήφισμα της 22ας Νοεμβρίου του 1974, όπου το 69,2% του ελληνικού λαού απεφάνθη υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας, το κύριο επιχείρημα των «δημοκρατικών», οι οποίοι ήταν και οι μόνοι που ακούγονταν, αφού κάθε αντίθετη φωνή είχε στραγγαλιστεί, ήταν «να φύγει η ξενόφερτη δυναστεία των Γλίξμπουργκ και να έχουμε Ελληνα Πρόεδρο».
- Από τον Χρήστο Μπολώση
Και πράγματι οι «ξενόφερτοι» βασιλιάδες έφυγαν. Εφυγαν αυτοί που έκαναν τον σταυρό τους όταν πήγαιναν στην εκκλησία και ασπάζονταν το ιερό ευαγγέλιο και την Κυριακή της Ορθοδοξίας απήγγειλλαν το «Σύμβολο της πίστεως» («Πιστεύω εις έναν Θεόν…»). Και στη θέση τους ήρθαν ευσεβείς χριστιανοί, οι οποίοι, αντί να ασπαστούν το ευαγγέλιο, κάνουν μια ελαφριά υπόκλιση, με τον Αρχιεπίσκοπο να χαμογελάει αμήχανος.
Και τώρα εμείς χαιρόμαστε, διότι έφυγαν οι ξενόφερτοι. Και μια και μιλάμε για δημοψηφίσματα. Στο δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου στις 12 Ιουνίου του 1973, υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας είχε αποφανθεί το 78,4% του ελληνικού λαού. Τηρουμένων των αναλογιών, δεν τη λες και κολοσσιαία διαφορά.
