Συμπολίτες μου. Κάποτε τα εκλογικά τμήματα φρουρούσε ο Στρατός.
- Από τον Χρήστο Μπολώση
Με απλά λόγια, η εφαρμογή της πολυδαίδαλης και σοβαροτάτης νομοθεσίας έπεφτε στους ώμους του στρατιωτάκου, ο οποίος έπρεπε να κρίνει ακαριαίως πότε θα πυροβολήσει εναντίον ταραχοποιών. Ευτυχώς, ουδέποτε χρειάστηκε.
Ο μακαρίτης Αρσένης, ορθότατα, το κατήργησε. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και τώρα με τους χαμηλόβαθμους αστυνομικούς, οι οποίοι, όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν επεισόδια, σχεδόν πάντοτε βρίσκουν τον μπελά τους. Είτε γιατί έριξαν δακρυγόνα. Είτε γιατί δεν έριξαν. Είτε γιατί χαμογέλασαν στον δείνα συνδικαλιστή κ.ά. Έχει απασχολήσει αυτό την ΕΛ.ΑΣ., τώρα που υπάρχει και η σχετική ηρεμία, ή περιορίζεται μόνο στο να διατάζει ΕΔΕ εις βάρος των αστυφυλάκων; Έχει σκεφτεί η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. μήπως θα ήταν απαραίτητη μια ενίσχυση της σχετικής εκπαιδεύσεως με ειδικούς επιστήμονες και όχι απλώς νομικούς;
