Είναι εντυπωσιακή η σύγκλιση των απόψεων του Ερντογάν, της Μέρκελ, των Αμερικανών και των «ειδικών» στις άτακτες υποχωρήσεις, τους οποίους πληρώνει η Ελλάς για να εκφράζουν τις τουρκικές θέσεις: είναι… μαξιμαλισμός να μην υποχωρήσει η Ελλάδα προς όφελος της Τουρκίας και συνάμα είναι και επικίνδυνο, διότι οι Τούρκοι θα μας κηρύξουν τον πόλεμο.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Δηλαδή, όσα μας λέει με άγριο τρόπο ο τουρκόφωνος μπράβος της μεσογειακής «γειτονιάς» τα επαναλαμβάνουν οι «πάτρωνές» μας και οι «ειδικοί». Μας έχουν πάρει άπαντες μυρωδιά ότι «μασάμε» από τέτοιου είδους νονιλίκια και έχουν πέσει με τα μούτρα στις αναλύσεις – διαλύσεις του έθνους.
Ενα από τα καλύτερα και ευκολοδιάβαστα έργα που κυκλοφορούν για τα λάθη που έχουν γίνει στο Κυπριακό και μπορεί να χρησιμεύσει και στην κατανόηση των ελληνοτουρκικών ζητημάτων (μια και ο κυπριακός Ελληνισμός βρίσκεται σε άμεση σχέση και συνάρτηση με όσα συμβαίνουν στο ελληνικό κράτος) είναι το βιβλίο το οποίο φέρει την υπογραφή του αντιστράτηγου ε.α. Ανδρέα Πενταρά, τιτλοφορείται «Λανθασμένες Επιλογές στην Αμυνα και Ασφάλεια της Κύπρου» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Επιφανίου.
Διαβάζουμε στη σελίδα 158: «Διακηρύξαμε την ειρηνική επίλυση του Κυπριακού, με την έννοια ότι ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσουμε ένοπλη βία, και πιστέψαμε ότι εν ονόματι του δικαίου που έχουμε κάποιοι άλλοι θα υποχρέωναν την Τουρκία να αποχωρήσει από τα εδάφη τα οποία με πόλεμο κατάκτησε, αγνοώντας τον διαχρονικό Θουκυδίδη, ο οποίος καθόρισε την έννοια του δικαίου στις διεθνείς σχέσεις ως εξής: “Το δίκαιο στις σχέσεις των πόλεων έχει έννοια μόνο αν έχεις τη δυνατότητα να το επιβάλεις. Διαφορετικά, ο ισχυρός προχωρεί μέχρις εκεί που του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί μέχρις εκεί που του επιτρέπει η αδυναμία του”.
Σχέδιο Β λοιπόν υπάρχει, είναι ένα και μοναδικό, είναι η πολεμική αναμέτρηση, και ο Ελληνισμός (Κύπρου και Ελλάδας) επέλεξε να το αγνοήσει στην περίπτωση της Κύπρου». Οταν, λοιπόν, διαβεβαιώνουμε τον αντίπαλο ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να πάμε το θέμα στα άκρα, για ποιο λόγο να υποχωρήσει στις αξιώσεις του;