Θεωρητικά και οι δύο είναι πολιτικοί.
- Από τον Βασίλη Βέργη
Έχουν εκτεθεί στη δημόσια ψήφο, έχουν εκλεγεί από τον ελληνικό λαό, έχουν περάσει ως «κυβερνώντες» το κατώφλι της Βουλής. Πρακτικά όμως η πολιτική-ηθική διαφορά τους, έτσι όπως «εκφράστηκε» στην πράξη, κατέδειξε το χάος που τους χωρίζει.
Με ελάχιστες ώρες διαφορά, ο Νίκος Δένδιας έκανε τους Έλληνες ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ και η Ραχήλ Μακρή ΑΗΔΙΑΣΕ όλους όσοι έχουμε τον χαρακτηρισμό «άνθρωπος» σε τούτη τη χώρα. Είναι από τις περιπτώσεις που ο ψηφοφόρος καλείται να πάει μπροστά στον καθρέφτη του και να αναρωτηθεί.
Να αναρωτηθεί πόσο μπορεί να παραπλανηθεί από τον λαϊκισμό και τι κακό μπορεί να επιφέρει μια «ανέμελη» ψήφος στο πλαίσιο της «αντίδρασης», η οποία πολλάκις εκφράζεται από πρόσωπα που κουβαλούν έναν τραυματικό συμπλεγματισμό και -το χειρότερο- δεν έχουν κανέναν δισταγμό να τον μεταφέρουν στην κοινωνία.
Ας αρχίσουμε αντίστροφα, λοιπόν: Πέρα, δηλαδή, από την αυτονόητη απέχθεια -σιχασιά, επιτρέψτε μου να πω- για την ΑΙΣΧΡΗ και ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ανάρτηση της Ραχήλ Μακρή λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση της είδησης για τον θάνατο του δημοσιογράφου -οικογενειάρχη και πατέρα- Νίκου Ζαχαριάδη, ας δούμε ποιοι είναι εκείνοι που έκαναν «διάσημη πολιτικά» την εν λόγω κυρία.
Δύο φορές, παρακαλώ, εξελέγη βουλευτής Κοζάνης, πρώτα με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και εν συνεχεία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δύο φορές οι ψηφοφόροι την εμπιστεύτηκαν, την οδήγησαν στο «σπίτι της Δημοκρατίας», της πρόσφεραν το δικαίωμα να τους εκπροσωπεί. Ποιος ευθύνεται, λοιπόν, πρωτίστως για «φαινόμενα τύπου Μακρή»; Μήπως η αυτοκριτική στην προκειμένη περίπτωση μοιάζει με αυτομαστίγωμα;
Τι μπορεί να κρύβουν το μυαλό και η ψυχή ενός ανθρώπου, πόσο μίσος μπορεί να γεννήσει όταν δημόσια βεβηλώνει τη μνήμη ενός νεκρού με τον τρόπο που το έπραξε η Ραχήλ Μακρή; Δίχως καμία ηθική αναστολή, σαν να επρόκειτο για έναν λογαριασμό «τρολ» του διαδικτύου, πανηγύριζε πάνω από το φέρετρο ενός 55χρονου πατέρα, επειδή, όπως ισχυρίστηκε -άκουσον, άκουσον-, ο δημοσιογράφος την είχε «βρίσει»!
Ανθρώπους με το «ηθικό περιεχόμενο» της κυρίας Μακρή, δυστυχώς, θα βρούμε κι άλλους στη χώρα μας. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορούμε να «απαιτήσουμε» να αλλάξει στα 48 της χρόνια. Πιθανότερο είναι στην πορεία η κατάσταση να γίνει ακόμη χειρότερη!
Μπορούμε όμως να ζητήσουμε ως κοινωνία το μίνιμουμ της αυτογνωσίας. Εκείνοι που φέρνουν στη Βουλή των Ελλήνων άτομα με το συναισθηματικό υπόβαθρο της κυρίας Μακρή ας το σκέφτονται δυο και τρεις φορές προτού «σταυρώσουν» ανάλογους υποψηφίους. Ας μην περνάνε ούτε έξω από τα εκλογικά τμήματα, βρε αδερφέ. Ας καθίσουν στο σπίτι τους. Θα βοηθήσουν πολύ περισσότερο με αυτό τον τρόπο την Ελληνική Δημοκρατία.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα πολιτικό πρόσωπο που κατάφερε να συσπειρώσει ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες, ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης. Η πατριωτική στάση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, ο οποίος μέσα στην Αγκυρα είχε την πολιτική μαγκιά να τα πει «κατάμουτρα» στον ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου για τη διαχρονικά παραβατική συμπεριφορά της γείτονος, προκάλεσε ξέσπασμα χαράς στους Έλληνες.
Έχουμε κουραστεί να παρακολουθούμε κατηφόρες, υποτέλειες από τους κυβερνώντες μας. Ο Νίκος Δένδιας, σε ζωντανή σύνδεση, βροντοφώναξε στους αλαζόνες: «Μέχρι εδώ». Με μεστό και ισχυρό λόγο, πολιτικά επιχειρήματα και, πάνω απ’ όλα, πατριωτική ευαισθησία, ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας εξευτέλισε τον «εσωτερικό ραγιαδισμό» και έδειξε ποιος είναι πραγματικά ο δρόμος των διαπραγματεύσεων.
Οι Έλληνες σύσσωμοι του το πίστωσαν. Γελώντας ταυτόχρονα για την άκομψη προσπάθεια του Μαξίμου, λίγα λεπτά μετά τη δημόσια αντιπαράθεση, να… τρέξει να μοιράσει «non paper», ότι ο Δένδιας είχε… συνεννοηθεί με τον Μητσοτάκη, ώστε να κρατήσει αυτή τη στάση! Ο πρωθυπουργός δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες πολιτικές «υπερβάσεις». Το αντίθετο…
