Ο Ιταλός πρωθυπουργός και η «πράσινη» υποψήφια διάδοχος της Μέρκελ θέλουν να βάλουν τέλος στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές
- Του Μιχάλη Ψύλου
Θα μπορούσε να ονομαστεί «σύνδρομο Μάριο – Αναλένα» η τάση που αρχίζει να κυριαρχεί στην Ευρώπη! Ο 74χρονος Μάριο Ντράγκι ως πρωθυπουργός της Ιταλίας από τον περασμένο Φεβρουάριο και η 41χρονη Ανναλένα Μπέρμποκ, δυνάμει διάδοχος της Άνγκελα Μέρκελ στη γερμανική Καγκελαρία μετά τις εκλογές του προσεχούς Σεπτεμβρίου.
Σε μια κίνηση μάλιστα πολύ συμβολική ο «σούπερ Μάριο» δήλωσε ότι παραιτείται του μισθού του ως πρωθυπουργός, τονίζοντας ότι θεωρεί τον εαυτό του «εθελοντή» στην υπηρεσία του κράτους.
Η δήλωση με την οποία παραιτείται ο Ντράγκι από τις πρωθυπουργικές απολαβές του, που ανέρχονται σε 80.000 ευρώ ετησίως, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης. Η σχετική απόφαση που υπεγράφη στις 5 Μαΐου αναφέρει ότι ο Μάριο Ντράγκι θα ασκήσει το πρωθυπουργικό αξίωμα μέχρι τη λήξη της θητείας του σε δυο χρόνια χωρίς να λάβει καμία αμοιβή.
«Είναι μια είδηση που πιθανότατα δεν είχε μεγάλη απήχηση, αλλά για άλλη μια φορά καταδεικνύει τον αυστηρό τρόπο ζωής του Μάριο Ντράγκι» αναφέρει το δίκτυο TG24 και προσθέτει: «Ο πρωθυπουργός ήθελε να στείλει άλλο ένα μήνυμα για το τι σημαίνει να υπηρετεί ο πολιτικός την πατρίδα του».
Φυσικά μιλάμε για έναν πρώην τραπεζίτη και όχι για οποιονδήποτε συνταξιούχο, καθώς -σύμφωνα με τη φορολογική του δήλωση το 2020- οι μεικτές απολαβές του έφτασαν τα 581.665 ευρώ (από τα οποία, ωστόσο, πρέπει να αφαιρεθούν οι φόροι ύψους 243.286 ευρώ).
Μα τι κοινό μπορεί να έχουν ένας πρώην τραπεζίτης που γεννήθηκε δύο χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μια νεαρή -για τα ηλικιακά δεδομένα της πολιτικής- «πράσινη» ακτιβίστρια, που από παιδί οι γονείς της την τραβολογούσαν σε κάθε αντιπυρηνική και οικολογική διαδήλωση, όπως έχει ομολογήσει η ίδια;
«Πατέρας» και «κόρη» ηλικιακά, ο Μάριο και η Αναλένα φιλοδοξούν να αλλάξουν την Ευρώπη στη μετά Covid εποχή με μία κοινή επιλογή: να βάλουν τέλος στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας και της ανεξέλεγκτης λειτουργίας της αγοράς που κυριάρχησαν στη γηραιά ήπειρο τα τελευταία 40 χρόνια. Είτε με τη γερμανική χριστιανοδημοκρατική μορφή είτε με τον σοσιαλδημοκρατικό «Τρίτο Δρόμο». Ντράγκι και Μπέρμποκ δεν κρύβουν άλλωστε ότι εμπνέονται από την «Αμερικανική Ανοιξη» του προέδρου Τζο Μπάιντεν στην άλλη ακτή του Ατλαντικού.
Θεμελιώδεις αρχές
Οι Ευρωπαίοι νεοφιλελεύθεροι ανατριχιάζουν βλέποντας τη «Μέκκα» του καπιταλισμού -έστω και για την ομαλή λειτουργία του συστήματος- να αλλάζει ρότα υιοθετώντας δύο θεμελιώδεις αρχές: την ανάγκη να διανέμεται ο πλούτος, και ιδίως οι πηγές παραγωγής του, στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας και ότι το κράτος, το δημόσιο, πρέπει να βάλει χαλινάρι στην αλόγιστη «ελευθερία της αγοράς» παρεμβαίνοντας πιο αποφασιστικά στην οικονομία, για να μειωθούν οι κοινωνικές ανισότητες. «Αυτό συμβαίνει μία φορά σε κάθε γενιά» γράφει η ιταλική «Corriere della Sera». «Ο “παλιός” Τζο Μπάιντεν από μία… καθησυχαστική επιλογή που θα περιοριζόταν στην αποκατάσταση της ομαλότητας στον Λευκό Οίκο και στη χώρα εφαρμόζει ένα απίστευτο σχέδιο ύψους άνω των 6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία της πρόσφατης οικονομικής ιστορίας. Ο Αμερικανός πρόεδρος προσπαθεί να αναζωογονήσει την Αμερική μετά τον Τραμπ, βάζει την Ευρώπη σε σταυροδρόμι, προετοιμάζει τον μεγάλο συμβιβασμό με την Κίνα και επαναπροσδιορίζει τον ρόλο της κυβέρνησης» τονίζει η ιταλική κεντροδεξιά εφημερίδα.
«Η ηγέτιδα των Πρασίνων Αναλένα Μπέρμποκ φαίνεται να έχει αναστατώσει τη γερμανική πολιτική ισορροπία, με αποτελέσματα που είναι σήμερα απρόβλεπτα για το μέλλον της Γερμανίας και κατά συνέπεια για τη δυναμική της Ευρώπης» μεταδίδει το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Agi. Η Μπέρμποκ τονίζει την ανάγκη «αποφασιστικής ελάφρυνσης» του Συμφώνου Σταθερότητας σε σύγκριση με την εποχή της Μέρκελ. Υποστήριξε επίσης σθεναρά την υιοθέτηση κορονοομολόγων από το πρώτο κύμα της πανδημίας και αξιώνει τη μεταρρύθμιση των κανόνων χρέους. Κάτι που έχει εξοργίσει το «μαύρο μέτωπο» των λεγόμενων «φειδωλών» χωρών: της Σουηδίας, της Φινλανδίας, της Δανίας, της Ολλανδίας και της Αυστρίας.
«Μια γερμανική ατμομηχανή στο κέντρο της Ευρώπης που απομακρύνεται από τη λιτότητα θα ανοίξει μια νέα σελίδα Ιστορίας» μεταδίδει το πρακτορείο Agi.
