Προχθές στην οδό Αχαρνών παρατηρούσα στη στάση του λεωφορείου μία γυναίκα εξ Ανατολίας, ντυμένη από πάνω μέχρι κάτω με ένα μαύρο ύφασμα, από το οποίο φαινόταν μόνο το πρόσωπο. Κάτω από το μακρύ ύφασμα, γιατί ρούχο δεν το λες αυτό, ξεπρόβαλλαν επίσης κάτι κακόγουστες στραβοπατημένες παντόφλες, από αυτές που συνηθίζουν να φοράνε όλοι οι ανατολίτες, αντί για κανονικά παπούτσια.
- Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Ήταν νεαρή και είχε μαζί της τρία παιδιά, το ένα στο καρότσι. Σε λίγο κατέφτασε μία άλλη γυναίκα τυλιγμένη με το ίδιο μαύρο πανί, μόνο που σε αυτήν φαίνονταν μόνο τα μάτια.
Στα πεζοδρόμια πηγαινοέρχονταν άλλες γυναίκες τυλιγμένες με χρωματιστά σκουρόχρωμα υφάσματα, που τις κάλυπταν ολόκληρες, αφήνοντας να φανεί μόνο το πρόσωπο ή τα μάτια. Δεν έβλεπες ούτε καν τα μαλλιά τους. Αυτό το θέαμα στο κέντρο της πρωτεύουσας, μιας ευρωπαϊκής πόλης υποτίθεται.
Αναπόφευκτα έκανα τη σύγκριση με τη σύγχρονη Ευρωπαία. Ποια γυναίκα της εποχής μας θα δεχόταν να είναι «τυλιγμένη» με ύφασμα και όχι ντυμένη με κάποιο ρούχο;
Εμείς ντυνόμαστε, δεν «τυλιγόμαστε» με υφάσματα που θυμίζουν σάβανα. Ποια γυναίκα της εποχής μας θα έβγαινε να πάει βόλτα τα παιδιά της με στραβοπατημένες παντόφλες και όχι με παπούτσια; Καμία. Δεν είναι θέμα φτώχειας, είναι θέμα αξιοπρέπειας η εμφάνισή σου να θυμίζει άνθρωπο, γυναίκα και όχι φάντασμα. Και τα παλαιότερα χρόνια οι άνθρωποι ήταν φτωχοί και τώρα υπάρχει φτωχός κόσμος, αλλά δεν θα κυκλοφορήσει λες και τον βγάλαμε από τα τσαντίρια.
Το ντύσιμο είναι ενδεικτικό της προσωπικότητας, εκπέμπει μηνύματα, δείχνει χαρακτήρα, προσωπικό γούστο και εκφράζει αυτόν που φέρει το άλφα ή βήτα ρούχο. Όταν «τυλίγεσαι» και δεν ντύνεσαι, όταν κουκουλώνεσαι και θέλεις να κρύψεις ακόμη και τα μαλλιά σου, προφανώς ντρέπεσαι που είσαι γυναίκα, σε ενοχλεί, θέλεις να εξαφανιστείς από τον δημόσιο χώρο.
Υποτίθεται ότι όλες αυτές φεύγουν από τη χώρα τους για να ξεφύγουν από την καταπίεση. Τελικά απλώς ζουν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο από τον οποίο υποτίθεται ότι θέλησαν να ξεφύγουν. Δεν μπόρεσα να μη συγκρίνω και την εν λόγω μάνα με τη δυτική μάνα. Η εξ Ανατολίας ορμώμενη, άνετη, κάνει τις βόλτες της με τα παιδιά της χάρη στα επιδόματα και κάποιες άλλες δυτικές μάνες σκίζονται σε δέκα κομμάτια, ανάμεσα σε δουλειά και σπίτι, για να μεγαλώσουν αξιοπρεπώς το ένα και μοναδικό παιδί που μπόρεσαν να κάνουν. Επιδοτούμε το πρώτο μοντέλο για να επαναφέρουμε τον Μεσαίωνα και επικρίνουμε τη δυτική μάνα γιατί έκανε μόνο ένα παιδί, ενώ συγχρόνως την εξοντώνουμε. Ανατολία – Δύση: 1-0 και έπεται συνέχεια.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
