Η Ν.Δ. είναι μεγάλο καράβι. Δύσκολα «στρίβει». Ασχέτως της διαθέσεως των κατά καιρούς ηγεσιών της.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Μπορεί οι βουλευτές των οποίων το πολιτικό μέλλον εξαρτάται από τον εκάστοτε αρχηγό να αναγκάζονται να βάζουν νερό στο κρασί τους και να ψηφίζουν κατά καιρούς ρυθμίσεις με τις οποίες διαφωνούν μέσα τους, αλλά η βάση της παράταξης δεν έχει τέτοιου είδους εξαρτήσεις. Είναι ελεύθερη, αυτοδημιούργητη, ανεξάρτητη. Δίνει λόγο μόνο στη συνείδησή της. Ανεβάζει και κατεβάζει πρόσωπα, ακόμη και αγαπημένα, χωρίς να στέκεται σε επώνυμα.
Έχει πειθαρχία ανώτερη της κομμουνιστικής, αλλά αν «στραβώσει» με κάτι, εξαντλεί την αυστηρότητά της στους εμπνευστές. Δεν είναι να παίζει κανείς μαζί της. Επικροτεί με ενθουσιασμό αλλαγές που από καιρό ζητά, αλλά σηκώνει τα φρύδια, αν αντιληφθεί ότι γίνεται επέμβαση στο DNA της παράταξης. Το ενδιαφέρον είναι ότι η πίεσή της αυτή αποδίδει. Όχι πάντοτε, αλλά αποδίδει.
Την περασμένη εβδομάδα έγινε γνωστό ότι η Ελλάς αναγνώρισε την Τουρκία ως «ασφαλή χώρα» και της μεταβίβασε την ευθύνη να εξετάσει εκείνη τις αιτήσεις ασύλου των μεταναστών που εισέρχονται με τον μανδύα του πρόσφυγος στο έδαφός της. Πέρασε ίσως απαρατήρητο, αλλά αυτήν ακριβώς τη ρύθμιση εφαρμόζει στις σχέσεις του με την Τουρκία μόνος σε ολόκληρη την Ευρώπη ο υπερσυντηρητικός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Ορμπαν. Ο ηγέτης εκείνος τη διαγραφή του οποίου ζήτησε η Ν.Δ., μην πω πρωτοστάτησε από τις τάξεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος! Γιατί η Ν.Δ. «διολίσθησε» σε αυτή την επιλογή; Η «αδήριτος πραγματικότης», όπως συνηθίζει να λέει και ο εκδότης μας.
Τα γεγονότα μάς ξεπερνούν. Το ίδιο ακριβώς συνέβη στην κρίση του Εβρου τον Φεβρουάριο του 2020. Οι θέσεις που διατύπωνε αρχικώς το κόμμα σε ανώτατο επίπεδο στο Κοινοβούλιο ήταν παραπλήσιες των απόψεων Σακελλαροπούλου: Οι μετανάστες θα λύσουν το δημογραφικό! Χρησιμοποιείτο, μάλιστα, τότε η χαρακτηριστική λέξη «μπόλιασμα». Αυτή ήταν η θεωρητικώς φιλελεύθερη προσέγγιση. Και η Ν.Δ. θα επέμενε ακόμη σε αυτήν, αν τα ίδια τα γεγονότα, η εργαλειοποίηση των μεταναστών από τον ίδιο Ερντογάν, δεν την είχαν αναγκάσει να αλλάξει και θέση και πολιτική. Οι επαναπροωθήσεις έγιναν ο κανών. Πριν μας καταγγείλει η επίτροπος Γιόχανσον για push back ο Ερντογάν έσπρωχνε τους μετανάστες από θαλάσσης και ξηράς στο ελληνικό έδαφος με push in.
Κατ’ ουσίαν η συντηρητική παράταξη αλλά και όλος ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος, της Αριστεράς μη εξαιρουμένης, τάχθηκαν σιωπηρώς υπέρ των επαναπροωθήσεων. Η απόπειρα εισόδου των μεταναστών στο ελληνικό έδαφος δεν ήταν αυθόρμητος αντίδραση απελπισμένων ανθρώπων που έρχονταν από την άκρη του πουθενά, αλλά οργανωμένο σχέδιο. Τουρκικό σχέδιο αποσταθεροποίησης, το οποίο σε επίσημη διαταγή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων αποκλήθηκε «υβριδική απειλή». Και αυτά που χρόνια το πολιτικό σύστημα αποκαλούσε ακροδεξιές λύσεις, οι επαναπροωθήσεις, κατέστησαν μέσα σε μια βραδιά προοδευτικές λύσεις που εφαρμόζονται για λόγους εθνικής ασφαλείας. Πώς κι έτσι; Τα… γεγονότα, αγαπητοί. Τα γεγονότα! Πολύ ξεροκέφαλα τα γεγονότα. Αυτά κρίνουν την αντοχή μιας θεωρίας. Αρκεί μια βραδιά μόνο για να πάρει ο αέρας τον ακραίο φιλελευθερισμό και τον απερίσκεπτο δικαιωματισμό, και να τους ρίξει στα ιδεολογικά βράχια. Αρκεί μια βραδιά για να γίνει το περιθώριο πρωτοπορία.
Σε μια ανάλογη φάση είμαστε και τώρα. Με τα Ελληνοτουρκικά και το Μακεδονικό. Η κυβέρνηση, περικυκλωμένη από διάφορους ρεαλιστές και θεωρητικούς του συμβιβασμού, έχει τον πειρασμό να ψηφίσει τα μνημόνια με τα Σκόπια χωρίς αποχρώντα λόγο. Έχει τον πειρασμό να μπει σε απευθείας διάλογο με την Τουρκία χωρίς προστατευτικό δίχτυ. Και να παραπέμψει -γιατί όχι;- το σύνολο των ελληνοτουρκικών «διαφορών» (λέξη της) στη Χάγη προς επίλυση. Κάτι που προϋποθέτει συνυποσχετικό, το οποίο, σύμφωνα με γνώστες του Συντάγματος, πρέπει να κυρωθεί προηγουμένως από τη Βουλή. Και τούτο διότι θα εκχωρηθεί δυνητικώς στο Διεθνές Δικαστήριο ελληνική κυριαρχία, αν ο μη γένοιτο παραπέμψουμε τις γκρίζες ζώνες στη δικαιοδοσία του.
Η Ελλάς δεν έχει απαντήσει για την ώρα στα τουρκικά αιτήματα για διαπραγματεύσεις με αντικείμενο την οριοθέτηση των χωρικών μας υδάτων (είναι μονομερές μας δικαίωμα) και για τη σύνταξη συνυποσχετικού Χάγης εφ’ όλης της ύλης, με συνέπεια να δημιουργούνται εντυπώσεις ότι αφήνεται παράθυρο αποδοχής τους.
Όλα αυτά συζητώνται στο παρασκήνιο βεβαίως. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί όταν έρθουν στο προσκήνιο. Και πότε βεβαίως θα έρθουν στο προσκήνιο.
Είπαμε από την αρχή: Δύσκολο καράβι η Ν.Δ., δύσκολες και οι στροφές της. Και σε αυτή τη μεγάλη στροφή που συνδέεται ευθέως με την πατριωτική ταυτότητα της παράταξης ρόλο θα έχουν και οι βουλευτές. Όχι μόνον ο λαός. Οποτε κι αν γίνουν οι εκλογές, όποτε κι αν τεθούν οι «μεταρρυθμίσεις» στα Ελληνοτουρκικά υπόψιν τους, όποτε κι αν έρθουν τα μνημόνια, αυτή τη φορά οι βουλευτές θα τεθούν προ των ευθυνών τους! Και να μην τους το λέγαμε εμείς, το ξέρουν. Οι τελευταίες μετρήσεις δείχνουν ότι ο λαός δεν μπορεί να καταπιεί ούτε τις Πρέσπες ούτε τον συμβιβασμό που σκηνοθετείται στα Ελληνοτουρκικά.
