Τρεις γεωπολιτικές αναταράξεις τα τελευταία 20 χρόνια ανέτρεψαν τις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ.Κεφαλά
Η πρώτη έχει να κάνει με τις αμερικανικές στρατιωτικές επεμβάσεις. Η δεύτερη έχει σχέση με την προσπάθεια της Τουρκίας να αποτελέσει τον πνευματικό και πολιτικό ηγέτη του ισλαμικού κόσμου, μέσω της αναβίωσης του χαλιφάτου, και η τρίτη σχετίζεται με την απόκτηση πυραυλικής και πυρηνικής τεχνολογίας από τις ισλαμικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, η οποία συνεχώς αναβαθμίζει την τεχνολογική της ισχύ μέσω της στενής συνεργασίας και ανταλλαγής πληροφοριών και εμπειρογνωμόνων με το Πακιστάν και το Ιράν.
Το χαλιφάτο απομακρύνει την Τουρκία από τη Δύση και, την ίδια στιγμή, νομοτελειακά, την τοποθετεί σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ, η ασφάλεια του οποίου απειλείται πλέον σοβαρά από την τεχνολογική αναβάθμιση του ισλαμικού κόσμου. Πράγματι, το μικρό μέγεθος της χώρας δυνητικά επιτρέπει σε έναν και μόνο ισλαμικό βαλλιστικό πύραυλο εξοπλισμένο με πυρηνική κεφαλή να την εξαφανίσει από τον χάρτη.
Η μόνη δυνατότητα άμυνας θα ήταν ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης, που θα εγκαθίστατο σε ένα φιλικό προς το Ισραήλ κουρδικό κράτος στη Συρία και, την ίδια στιγμή, θα αποτελούσε έναν ισχυρό παράγοντα ανάσχεσης της τουρκικής παρουσίας στην περιοχή.
Επίσης, η διασπορά μέρους των αεροπορικών δυνάμεων της χώρας αυτής στην Κύπρο ή στην Κρήτη θα εξουδετερώσει τον κίνδυνο ολικής καταστροφής των αεροπορικών δυνάμεών της σε περίπτωση αιφνίδιου πυραυλικού χτυπήματος. Συνεπώς, η στρατηγική συμμαχία του Ισραήλ με την Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ασφάλειάς του, ενώ η ανίσχυρη Ελλάδα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα πάψει να υπάρχει αν χαθεί το Ισραήλ.
Η πρόσφατη, όμως, στρατιωτική συμφωνία και συνεργασία της Τουρκίας με τις ΗΠΑ αποσκοπεί στον αφοπλισμό και στην εκδίωξη του κουρδικού πληθυσμού από τη Συρία και, συνεπώς, ακυρώνει άμεσα την ασφάλεια του Ισραήλ, ενώ την ίδια στιγμή υπονομεύει επικίνδυνα και την ασφάλεια της Ελλάδας.
Πράγματι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το τεράστιο προσφυγικό κύμα που θα ακολουθήσει την εκδίωξη του κουρδικού πληθυσμού θα διοχετευθεί καταλλήλως μέσω των γνωστών προσφυγικών διαδρομών στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση, επειδή τα βόρεια σύνορα της χώρας με την Αλβανία, τα Σκόπια και τη Βουλγαρία με την αρωγή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων είναι ερμητικά κλειστά. Δοθέντος ότι η πάγια θέση της Αγκυρας είναι ο εξανδραποδισμός του κουρδικού στοιχείου, η πρόσφατη αμερικανοτουρκική συμφωνία θα αποτελέσει την αρχή εκδίωξης του κουρδικού πληθυσμού και τη σταδιακή εγκατάστασή του στην Ελλάδα, όπως είχε σχεδιάσει και προβλέψει ο μακαρίτης πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Οζάλ. Η πρακτική αυτή είναι αντιγραφή της μεθόδου εκδίωξης των χριστιανικών πληθυσμών, που σχεδίασε και εκτέλεσε η Τουρκία μαζί με τη Γερμανία στις αρχές του 20ού αιώνα. Οπως σήμερα, με τους Κούρδους, έτσι και το 1922 η Αγκυρα επέβαλε τους «συνωστισμούς» των ελληνικών πληθυσμών στα μικρασιατικά παράλια, με την ανοχή της αμερικανικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Παρά το γεγονός ότι ο Αμερικανός ιερωμένος Εϊσα Τζένινγκς ναύλωσε πολλά από τα εμπορικά πλοία που μετέφεραν τους χριστιανικούς πληθυσμούς στην Ελλάδα, ο Αμερικανός ναυτικός επιτετραμμένος στην Κωνσταντινούπολη, ναύαρχοςΜπρίστολ, απαγόρευσε στα αμερικανικά πολεμικά πλοία που ελλιμενίζονταν στον κόλπο της Σμύρνης να επέμβουν για να σταματήσουν τη σφαγή των Ελλήνων στην προκυμαία ή να παραλάβουν τους πρόσφυγες.
Η νέα αμερικανοτουρκική στρατιωτική συμφωνία στη Συρία αποδεικνύει ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική εξακολουθεί να πάσχει από τις αγκυλώσεις και τις εμμονές του παρελθόντος, επειδή δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι όσο η Τουρκία βελτιώνει το εθνικό της οπλοστάσιο και την αμυντική της βιομηχανία τόσο εντονότερα θα επιδιώκει να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα, ευρισκόμενη σε διαρκή σύγκρουση με τη Δύση, επειδή η στρατηγική επιδίωξή της είναι να επεκτείνει την επιρροή της στον ισλαμικό κόσμο, εκτοπίζοντας τις ΗΠΑ από τη θέση αυτήν.
Οπως σήμερα, με την πρόσφατη αμερικανοτουρκική στρατιωτική συμφωνία στη Συρία, έτσι και στο παρελθόν οι αμερικανικές πολιτικές αγκυλώσεις και ρηχές αντιλήψεις εδραίωσαν την κινεζική διείσδυση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Οι Αμερικανοί, όταν αντιλήφθηκαν την κινεζική εισβολή, ο Πειραιάς, το Ρότερνταμ, καθώς και άλλα ευρωπαϊκά λιμάνια είχαν ήδη χαθεί για αυτούς.
Οι ΗΠΑ θα πρέπει να αντιληφθούν ότι ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουν την τουρκική εξωτερική πολιτική είναι επικίνδυνος και για αυτούς, επειδή οι πρακτικές τους μακροπρόθεσμα υπονομεύουν όχι μόνο την ασφάλεια τηΕλλάδας, αλλά και του Ισραήλ.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών