Τον περασμένο Απρίλιο η πρόεδρος του ΕΟΤ Άντζελα Γκερέκου, σε ένα ιδιαιτέρως αισιόδοξο άρθρο της, εξέφραζε τη βεβαιότητα ότι «ο ελληνικός τουρισμός δεν θα πεθάνει από τον Covid», διότι «διαθέτει αντισώματα», όπως τα εμβόλια, τα φάρμακα και το Πράσινο Ψηφιακό Πιστοποιητικό, ενώ υπάρχουν ήδη «τα υγειονομικά πρωτόκολλα, που εφαρμόζονται σε όλα τα επίπεδα, η γενική επιμόρφωση και η γενική προετοιμασία»!
Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη*
Σε πρόσφατη επίσκεψή μου σε βορειοαιγαιοπελαγίτικο νησί προσπαθούσα -μάταια- να ανιχνεύσω την εφαρμογή του υγειονομικού πρωτοκόλλου στην πληρότητα των πλοίων, όπου επικρατούσε το αδιαχώρητο, χωρίς την παραμικρή απόσταση μεταξύ των οχημάτων, αλλά και στα καταστρώματα, όπου οι επιβάτες βρίσκονταν σε επαφή ο ένας με τον άλλον και φορώντας μάσκες ο ένας στους 30! Τι να ήταν, άραγε, αυτό που εμπόδιζε τους λιμενικούς να ελέγξουν, με μία απλή ματιά, την πληρότητα των πλοίων ή την εφαρμογή της μασκοφορίας στους επιβάτες, επιβάλλοντας την εφαρμογή των προβλεπομένων;
Από την άλλη πλευρά, πληροφορήθηκα ότι σε τελωνειακές εισόδους της Μακεδονίας και της Θράκης υπήρχε… ωράριο λειτουργίας από τις 7 το πρωί έως τις 11 το βράδυ! Δηλαδή, αν κάποιος φτάσει με την οικογένειά του στις 12 τα μεσάνυχτα, θα πρέπει να περιμένει -στην καλύτερη περίπτωση- έξι ώρες για να μπορέσει να περάσει στην Ελλάδα! Προσπάθησα να εξηγήσω πώς ενισχύεται η «τουριστική μας βιομηχανία» με αυτή την κατάσταση και πράγματι ανακάλυψα στο εν λόγω άρθρο της κυρίας Γκερέκου την εξήγηση: «Τα μεγάλα μεγέθη μπαίνουν στην άκρη, ο σύγχρονος άνθρωπος επιστρέφει στις έννοιες του μέτρου και της ισορροπίας. Σιγά σιγά, θα επιδιώκει περισσότερο την ευτυχία, και όχι την επιτυχία» (!)
Και για να μην έχουμε καμία αμφιβολία για το φιλοσοφικό υπόβαθρο του τριετούς «πλάνου επικοινωνίας» του ΕΟΤ με τους tours operators και μέσω αυτών με τους «ψαγμένους» υποψήφιους επισκέπτες μας, που θα αποτελούν το νέο «φιλοσοφικοτουριστικό» υποκείμενο, η κυρία πρόεδρος μας διαβεβαίωνε: «Στην Ελλάδα ο επισκέπτης δεν μπορεί απλώς να τα βιώσει όλα, μπορεί να τα απολαύσει με έναν αληθινά ολιστικό τρόπο, που εγγράφεται στο σώμα, στην ψυχή και στον νου του. Ο άνθρωπος ως ολότητα, σωματική, πνευματική, ψυχική. Το αρχαιοελληνικό “ευ ζην” επιστρέφει ως σύγχρονο ζητούμενο της νέας εποχής» (!)
Προσωπικά, δεν μπόρεσα να διακρίνω κάποια αναζήτηση του αρχαιοελληνικού «ευ ζην» στην οικογένεια του Ρομέο από τη Ρουμανία ή του Ζλάταν από τη Σερβία, που στριμώχνονταν παστωμένοι πάνω στο καράβι αδημονώντας να φτάσουν και να καταλύσουν στο στούντιο των 50 ευρώ με κουζίνα, κλιματιστικό και parking, ούτε στον Μπιλ από την Αγγλία και τον Αρνολντ από τη Σουηδία, που περιμένουν να ξεσαλώσουν πίνοντας μπίρες και ξερνοβολώντας μεταμεσονυκτίως στα ασβεστωμένα λιθόστρωτα των νησιών μας.
Προφανώς η κυρία πρόεδρος ανιχνεύει τις αναζητήσεις αυτές στον κόσμο των τουριστικών deals με μεγάλους επενδυτές, στους οποίους ξεπουλιούνται αντί πινακίου φακής φιλέτα της ελληνικής γης και εμβληματικές τοποθεσίες αρχαιολογικού και τουριστικού ενδιαφέροντος, προκειμένου να δουλέψουν οι μηχανές της τουριστικής βιομηχανίας μας και οι υψηλοί επισκέπτες μας να βιώσουν ολιστικά το μεγαλείο της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς μας έπειτα από μια κοπιαστική μέρα στα γήπεδα του γκολφ και τον κάματο της οδυνηρής ηλιοθεραπείας στις αποστειρωμένες (από Covid και ενοχλητικούς παρείσακτους ιθαγενείς) αμμουδερές παραλίες μας.
Οι σύγχρονες Αντουανέτες της πολιτικής ζωής μας είναι προφανές ότι δεν μπορούν να αξιοποιήσουν το μεγαλείο της πολιτισμικής μας κληρονομιάς με κανέναν άλλον τρόπο, πέραν της προσοδοφόρου οικονομικής εκδοχής της. Ο έμπρακτος σεβασμός προς αυτήν (και όχι, φυσικά, μόνο στην αρχαιοελληνική της διάσταση) εκχυδαΐζεται μέσω μιας υλιστικής προσέγγισης, που καταλήγει να την απαξιώσει. Και αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει όσο ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας ανακυκλώνεται βιολογικά και γεωγραφικά με κλωνοποιήσεις και στερεότυπα…
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» [email protected]
