Τον αγώνα δεν τον κερδίζεις ποτέ στο ενενηκοστό λεπτό. Τον κερδίζεις από το πρώτο λεπτό. Τούτου δοθέντος, δεν γνωρίζουμε τι αποτέλεσμα θα έχει η κοινή πρωτοβουλία των κομμάτων και των πολιτικών αρχηγών υπέρ του εμβολιασμού.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Η Ελλάς αποτελεί μια τεράστια παρεξήγηση την τελευταία δωδεκαετία. Αλλα θέλει να εκπέμψει το πολιτικό σύστημα, άλλα καταλαβαίνει ο ελληνικός λαός, πολλές φορές χανόμαστε στη μετάφραση. Η απώλεια της θεμελιώδους έννοιας της εμπιστοσύνης, που έχει δηλητηριάσει ανεπανόρθωτα τις σχέσεις μεταξύ πολιτικών και πολιτών, επιδρά καταστροφικά σε στιγμές που οι απαντήσεις θα έπρεπε να είναι αυτονόητες. Οπως στην περίπτωση του εμβολιασμού, που κανονικά θα έπρεπε να είναι αυτονόητος. Και όμως! Στην ελληνική περίπτωση, η επιφύλαξη χιλιάδων πολιτών, σε σημείο κατηγορηματικής άρνησης, να εμβολιαστούν οφείλεται σε δύο αιτίες. Σε μία ελληνική και σε μία παγκόσμια. Στα καθ’ ημάς, η κυβέρνηση διέγραψε από τις πρώτες δράσεις της πανδημίας τη σκέψη ότι δύναται να ανασυσταθεί το ρεύμα του ανορθολογισμού.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε μετ’ επάρσεως τον περασμένο Ιανουάριο σε τηλεοπτικό σταθμό ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κίνημα αρνητών και ανεμβολίαστων – το λένε και οι δημοσκοπήσεις. Μόνο που οι δημοσκοπήσεις έβλεπαν τον κακό τους τον καιρό – τίποτε δεν έβλεπαν. Έτσι χάθηκε χρόνος. Και, πάνω στον χρόνο που χάθηκε, χάθηκε και εμπιστοσύνη. Οταν ο πολίτης πληροφορείται ότι ο υπουργός, ο λοιμωξιολόγος, ο καθηγητής, το μέλος της επιτροπής που αποφασίζει για τα εμβόλια προστατεύονται από τυχόν ποινικές ευθύνες με τη νομοθέτηση του ακαταδίωκτού τους από το ελληνικό Κοινοβούλιο τότε ευλόγως μπαίνει στις σκέψεις για το αν πρέπει να κάνει το εμβόλιο. Σου λέει «για να φυλάνε τα νώτα τους αυτοί και να νομοθετεί ολόκληρο Κοινοβούλιο την ασυλία τους, κάτι τρέχει που το αγνοώ εγώ. Δεν το αφήνω για αργότερα;»
Η καχυποψία του πολίτη επιτάθηκε περαιτέρω από την στρατηγική επιλογή της αδιαφάνειας. Η Πολιτεία απέκρυψε συστηματικώς τη σύνδεση των παρενεργειών του εμβολίου με τις ολίγες ποσοστιαίως θανατηφόρες βλάβες στην υγεία των πολιτών. Γνωστά έγιναν μόνο μερικά από δεκάδες περιστατικά που συνέβησαν. Επικράτησε ο νόμος της ομερτά. Η Πολιτεία σιώπησε και απέκρυψε, αντί να εξηγήσει και να καθησυχάσει. Ετσι, η κυβέρνηση υπέστη μια μοναδική στρατηγική ήττα, που μέχρι στιγμής δεν ομολογείται: Το 15%-20% των εκ πεποιθήσεως αρνητών της πρώτης φάσης του εμβολιασμού αυξήθηκε στο 35%-40%! Αλλά το αυτιστικό πολιτικό μας σύστημα έχει μείνει στους αρχικούς αριθμούς και ομιλεί βασιζόμενο στα δεδομένα εκείνης της εποχής!
Νομίζει ότι απευθύνεται στον σκληρό πυρήνα των αντιεμβολιαστών της πρώτης φάσης και εξαπολύει επιθέσεις με επιχειρήματα του τύπου «είναι χρυσαυγίτες», «ψεκασμένοι», «ακροδεξιοί», «μακεδονομάχοι» (καθένας με τον πόνο του), «αισχρές μειοψηφίες». Με αποκορύφωμα τη χθεσινή δήλωση του υφυπουργού Άκη Σκέρτσου, ο οποίος υποστήριξε ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί μαστίγιο και καρότο για να επιβάλει την πολιτική του εμβολιασμού! Κοινώς, επιχειρεί να εμφανίσει έναν ολόκληρο κόσμο που δηλητηρίασε με τη στάση του ως… αντικοινωνικό και καθυστερημένο, στον οποίο αξίζει ο βούρδουλας.
Και, κοντά σε αυτά, αξιοποιεί το μνημονιακής τεχνοτροπίας πολιτικό όπλο των εκβιασμών και των απολύσεων. Κάποτε καλούμασταν να αποδεχτούμε μειώσεις μισθών, με την απειλή ότι δεν θα εγκριθεί η δόση και θα χρεοκοπήσουμε. Σήμερα «απειλούμαστε» με το εμβόλιο και με την ποινή των απολύσεων. Με αυτόν τον τρόπο, οι πολιτικοί μας ταγοί κατ’ ουσίαν συκοφαντούν το εμβόλιο!
Και, αντί να αυξάνουν τον εμβολιασμό, αυξάνουν την οργή για όλους όσοι θέλουν να τους επιβάλουν τον εμβολιασμό. Πέραν της «φιλικής» συμμετοχής του ελληνικού πολιτικού συστήματος στην επανεμφάνιση και αύξηση του ρεύματος του ανορθολογισμού στην πατρίδα μας και της διχαστικής διαιρέσεως του «ναι» και του «όχι», υπάρχουν και αιτίες οι οποίες γεννήθηκαν πέραν των συνόρων. Παγκόσμιες. Ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος εχει καταληφθεί πλέον από την υποψία ότι ο καπιταλισμός, σύστημα κατ’ εξοχήν φιλελεύθερο, με την αξία της επιλογής στον πυρήνα των αξιών του, μπολιάζεται με στοιχεία ολοκληρωτισμού τα οποία κατατείνουν στον καθολικό έλεγχο της ζωής του.
Πριν ο δυτικός άνθρωπος φθάσει να αμφισβητήσει το εμβόλιο ως εργαλείο ελέγχου της ζωής του (ενώ αυτό έχει στόχο να την προστατέψει!), προηγουμένως αμφισβήτησε τις εταιρίες τηλεπικοινωνιών ότι παρακολουθούν τις ιδιωτικές συνομιλίες του και την ηλεκτρονική αλληλογραφία του. Αμφισβήτησε τις τράπεζες ότι διοχετεύουν τα προσωπικά δεδομένα των πιστωτικών του στο παγκόσμιο εμπόριο. Αμφισβήτησε το κράτος ότι πωλεί τα προσωπικά ιατρικά του δεδομένα σε ασφαλιστικές εταιρίες.
Αμφισβήτησε τα κοινωνικά δίκτυα που μπλοκάρουν και αποκαθηλώνουν με συνοπτικές διαδικασίες τις απόψεις του από το facebook ή το twitter, όταν δεν είναι αρεστές στους δικτάτορες διαμορφωτές της πολιτικής ορθότητας. Το εμβόλιο είναι για τον καχύποπτο δυτικό άνθρωπο -που βλέπει, 32 χρόνια μετά την πτώση του αληθινού τείχους του αίσχους, τη σταδιακή εγκαθίδρυση ενός νέου σοβιέτ στη ζωή του- το… κερασάκι στην τούρτα. «Ελέγχεις τις επικοινωνίες μου, ελέγχεις τις αγορές μου, ελέγχεις τις αναρτήσεις μου, τώρα θα ελέγχεις και το σώμα μου;» είναι η λογική που διατρέχει αυτό το ρεύμα. Για τα δικά μας δεδομένα, τα δεδομένα του ορθολογισμού, αυτή είναι λογική παράδοξη. Για εκατομμύρια πολίτες, στο μυαλό των οποίων κεντρικό διακύβευμα είναι ότι κάποιο αόρατο κέντρο θέλει να ελέγξει όλες τις πτυχές της ζωής τους, δεν είναι.
Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που πολλοί από τους φόβους τους δεν αποτελούν φαντασιώσεις, αλλά υπαρκτά γεγονότα, τα οποία αποκαλύπτονται καθημερινώς από μοναχικούς τέως καβαλάρηδες του συστήματος, όπως ο Σνόουντεν, ή ανεξάρτητους ιστοτόπους, όπως τα WikiLeaks. Eάν η πολιτική θέλει πραγματικά να μειώσει το εύρος του κινήματος των αντιεμβολιαστών -να το εξαφανίσει δεν γίνεται, πάντα θα υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας εκ πεποιθήσεως αρνητών-, τότε πρέπει να πείσει και με τις πράξεις και με τον λόγο της. Κάτι που ούτε έκανε στην αρχή της πανδημίας, όταν προέκυψε η αναγκαιότης του εμβολιασμού, στα πρώτα λεπτά του αγώνα, ούτε πράττει τώρα. Στο ενενηκοστό λεπτό.
Οι πολίτες πρέπει να κληθούν να το καταλάβουν με όσο πιο απλά λόγια γίνεται: Το εμβόλιο είναι το λάθος μέτωπο για την έναρξη της… επανάστασης. Το εμβόλιο, παρά τα τρωτά του, αφορά τις ζωές μας και τις εργασίες μας. Την επιστροφή στην κανονικότητα. Και σε όλους όσοι φοβούνται ότι με το εμβόλιο επιχειρείται ο έλεγχος της ζωής τους καλό είναι να επικοινωνηθεί το εξής: Η παράταση των λοκντάουν είναι αυτή που οδήγησε στον ολοκληρωτικό έλεγχο της ζωής μας από το κράτος και τον περιορισμό των ελευθεριών μας. Και η οριστική έξοδος από αυτά θα μας δώσει τη ζωή μας πίσω.
