Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έζησε μεγάλες κινητοποιήσεις πολιτών με αφορμή ζητήματα που είχαν διαφορετικό μεταξύ τους σημείο εκκίνησης, αλλά οδήγησαν τους πολίτες με το ίδιο πάθος και την ίδια αποφασιστικότητα στους δρόμους και στις πλατείες όλης της χώρας.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Αναμφισβήτητα, το γεγονός που προκάλεσε τις μεγαλύτερες σε παλμό, συμμετοχή, αποφασιστικότητα και διάρκεια κινητοποιήσεις ήταν ο αγώνας εναντίον της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών.
Είχε προηγηθεί η αντίδραση εναντίον των Μνημονίων, με τους αγανακτισμένους πολίτες να διαμαρτύρονται για το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου, την καταστροφή των εργασιακών σχέσεων και την ανατροπή των κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών.
Οι κινητοποιήσεις αυτές, και στις δύο περιπτώσεις, οδήγησαν στην εμφάνιση νέων πολιτικών δυνάμεων, ευκαιριακών στη συγκρότησή τους και τυχοδιωκτικών στις επιδιώξεις τους, που εξαφανίστηκαν το ίδιο γρήγορα με τη δημιουργία τους, εγκαταλείποντας πολίτες και ελπίδες στα αζήτητα. Το χειρότερο, μάλιστα, στις περιπτώσεις αυτές ήταν η απογοήτευση που δημιουργήθηκε από την αναποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεων με τον ευτελισμό των προταγμάτων τους.
Στις μέρες μας μια άλλη πραγματικότητα δείχνει να διαμορφώνεται, που εμπεριέχει τα ίδια χαρακτηριστικά, δηλαδή μαζικότητα, πολυσυλλεκτικότητα, θυμό και αποφασιστικότητα. Αφορμή αποτέλεσε η εν εξελίξει προσπάθεια της κυβέρνησης να καταστήσει υποχρεωτικό τον εμβολιασμό για τον Covid-19. Μια επιδίωξη που δείχνει να συσπειρώνει εναντίον της την κοινωνία στο σύνολό της, δηλαδή τόσο αυτούς που επέλεξαν να εμβολιαστούν όσο και τους αρνητές των εμβολίων. Κοινό πρόταγμά τους, το δικαίωμα στην επιλογή, στην ελευθερία και την αξιοπρέπεια.
Απορίας άξιον, πάντως, είναι ότι η κυβέρνηση δείχνει να μη λαμβάνει υπ’ όψιν της κάτι νομοτελειακό: ότι, δηλαδή, τελικά το τείχος ανοσίας θα χτιστεί με τον α’ ή τον β’ τρόπο. Δηλαδή, είτε με τους εμβολιασθέντες, οι οποίοι θα αποκτήσουν τεχνητή ανοσία διά του εμβολιασμού τους, είτε με τους ανεμβολίαστους, οι οποίοι είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα κολλήσουν τον ιό και θα αποκτήσουν φυσική ανοσία. Αρα, τείχος ανοσίας θα χτιστεί.
Στην περίπτωση των εμβολιασμένων, όποιοι κίνδυνοι θα προκύψουν κυρίως από τις παρενέργειες των εμβολίων, που όμως σε ευπαθείς ομάδες (λοιπά νοσήματα, παχυσαρκία, ηλικία κ.λπ.) αυτοί δείχνουν να είναι πολύ μικρότεροι από την περίπτωση βαριάς νόσησής τους αν δεν εμβολιάζονταν, και κάποια στιγμή μετά βεβαιότητος θα κολλούσαν.
Στην περίπτωση των ανεμβολίαστων, οι κίνδυνοι θα προκύψουν από την έλλειψη αντισωμάτων, δηλαδή άμυνας του οργανισμού τους, στη μετά βεβαιότητος κάποια στιγμή νόσησή τους. Και αυτοί, όμως, οι κίνδυνοι αφορούν κυρίως τις ως άνω ευπαθείς ομάδες, και όχι τόσο άλλες περιπτώσεις, ειδικά νεαρών ατόμων και μικρών παιδιών. Αντιθέτως, σε αυτούς μπορεί να αποδειχθούν επικίνδυνες τυχόν παρενέργειες των εμβολίων, αφού έχουν και όλη τη ζωή μπροστά τους.
Κοντολογίς: Ο εμβολιασμός ή μη θα πρέπει να εναπόκειται στη βούληση καθενός. Η υποχρεωτικότητα είναι εγκληματική, ανεύθυνη, ύποπτη και ενάντια σε κάθε επιστημονική πρακτική.
Η δαιμονοποίηση των ανεμβολίαστων αποσκοπεί μόνο σε ακόμη μία προσπάθεια διχασμού της κοινωνίας και του έθνους μας, ενταγμένη στην πρακτική τού «διαίρει και βασίλευε», και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Οι κινηματικού τύπου αντιδράσεις των τελευταίων ημερών (συλλαλητήρια, πορείες κ.λπ.) καταδεικνύουν την καθολικότητα και το δίκαιο των αιτημάτων των πολιτών, αφού σε αυτές συμμετέχουν και πρωτοστατούν πολλοί ήδη εμβολιασθέντες. Με δεδομένες την πικρή εμπειρία και την άδοξη κατάληξη των προηγούμενων παλλαϊκών αντιδράσεων, οι κινητοποιήσεις αυτές θα πρέπει να αποφύγουν τη διελκυστίνδα της ανοησίας ή της σκοπιμότητας εκατέρωθεν (κυβερνητικής γραμμής αφενός και στείρας άρνησης αφετέρου), που αναπτύσσονται με προφανή σκοπό η επιχειρηματολογία της μιας πλευράς να αποτελεί το άλλοθι της άλλης.
Αν ο εξουσιαστικός αυταρχισμός βγει για άλλη μια φορά αλώβητος, τότε η διακύβευση της ελευθερίας και της δημοκρατίας διαγράφεται πλέον ως μια οδυνηρή προοπτική…
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική», [email protected]
