Η επιστήμη εξελίσσεται με την αμφισβήτηση των πορισμάτων της, αλλά ατύχησε. Αυτό δεν το θέλει ο πρωθυπουργός
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο μήνυμά του για την 47η επέτειο αποκατάστασης της δημοκρατίας θέλησε να επιτεθεί ξανά σε όλους όσοι δεν εμβολιάζονται, εκτοξεύοντας είτε μια ουρανομήκη αρλούμπα είτε κάτι που φανερώνει εφιαλτικές, ολοκληρωτικές προθέσεις: «Στον 21ο αιώνα δεν επιτρέπεται η αμφισβήτηση της επιστήμης». Όμως, τι εννοεί με τον όρο «επιστήμη» ο πρωθυπουργός; Τον Τσιόδρα, που στην αρχή έλεγε να μη φοράμε μάσκες και στη συνέχεια να τις φοράμε; Πάντως, προτού ασχοληθούμε με οτιδήποτε, καλό είναι να το ορίσουμε για να μη μιλάμε στον… αέρα. Η επιστήμη ορίζεται ως «το σύνολο των συστηματικών και επαληθεύσιμων γνώσεων, καθώς και η έρευνα αυστηρώς καθορισμένων πεδίων του επιστητού με συγκεκριμένες και ορθολογικές μεθόδους»*. Σε άλλο λεξικό διαβάζουμε ότι η επιστήμη είναι «η ορθολογική και μεθοδική έρευνα του επιστητού και το σύνολο των συστηματοποιημένων γνώσεων που προέρχονται από αυτή»**.
Από τον ίδιο τον ορισμό της λέξης αλλά και από την παγκόσμια βιβλιογραφία και εμπειρία αντιλαμβανόμαστε ότι η επιστήμη δεν είναι κάτι στατικό, αλλά δυναμικό. Δεν είναι δόγμα. Αλλάζει, προοδεύει, εξελίσσεται με έναν τρόπο: Αμφισβητεί τα πάντα, ερευνά και καταλήγει σε συμπεράσματα και νέες ανακαλύψεις. Tο 1895 ένας από τους σημαντικότερους φυσικούς της εποχής του, ο λόρδος Κέλβιν (1824-1907), είχε δηλώσει ότι «δεν μπορούν να υπάρξουν πτητικές μηχανές βαρύτερες του αέρα». Χρειάστηκε να περάσουν έτη για να αποδείξουν οι αδελφοί Ράιτ ότι ο λόρδος Κέλβιν είχε άδικο. Η λογική Μητσοτάκη ότι «δεν επιτρέπεται» να αμφισβητηθεί «η επιστήμη» μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα κατευθείαν σε μια νέα εποχή των σπηλαίων ή σε μια παγκόσμια δικτατορία, όπου θα απαγορεύεται να αμφισβητήσεις όσα λένε μερικοί κακομοίρηδες «επιστήμονες», που θα λειτουργούν σαν ανδρείκελα των πολιτικών χειριστών τους και οι εξουσιαστές θα αυθαιρετούν ισχυριζόμενοι ότι ακολουθούν τις συμβουλές των «ειδικών».
*«Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη», Β΄ έκδοση, Αθήνα 2002.
**«Λεξικό της κοινής νεοελληνικής», που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1998 από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
