Έχουν τρία επικοινωνιακά – πολιτικά προβλήματα και ένα οικονομικό τα νέα μέτρα για την πανδημία τα οποία ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας ανακοίνωσε χθες με τη μέγιστη δυνατή μειλιχιότητα: Πρώτον, είχαν πολλά «απαγορεύεται», ρήμα που ο μέσος Ελλην μισεί, απεχθάνεται.
- Από τον
Μανώλη Κοττάκη
Δεύτερον, επιδρούν σε μια τοξική αντιπολιτική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας μέσα στο καλοκαίρι εξαιτίας της αποτυχίας του κράτους να προστατεύσει αποτελεσματικά τον δασικό πλούτο (κάηκαν 1.000.000 στρέμματα) και τις περιουσίες εκατοντάδων Ελλήνων (2.000 οικίες υπέστησαν φθορές). Τρίτον, ξυπνούν τους φοιτητές, οι οποίοι καλούνται να παρακολουθήσουν δωρεάν Παιδεία αντί 80 ευρώ μηνιαίως, αν δεν θέλουν να κάνουν τα εμβόλια (κόστος ράπιντ τεστ). Ανοίγει μέτωπο ευαίσθητο για την κυβέρνηση δηλαδή, πλέον των γνωστών. Και βεβαίως το οικονομικό πρόβλημα που έχουν τα μέτρα είναι πως δεν ξέρουμε πόσο αρνητικά θα επιδράσουν στην κατανάλωση και κατ’ επέκταση στη ρευστότητα χιλιάδων ημιθανών επιχειρήσεων. Εκτός αν αυτός είναι ο στόχος στο πλαίσιο του «reset». Το αποτελείωμα.
Ας τα δούμε ένα ένα. Καταρχάς, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κάνει κάτι παγκοσμίως πρωτότυπο. Ακολουθεί τη διεθνή δυτική πεπατημένη: αφού δεν έπεισε με το καλό, υποχρεώνει. Καθιστά τον εμβολιασμό υποχρεωτικό. Επί ποινή απαγόρευσης της ζωής: δεν κάνεις το εμβόλιο; Δεν εργάζεσαι ή, αν εργαστείς, σου μειώνεται ο μισθός όσο τα μηνιαία ράπιντ τεστ που είναι το εναλλακτικό ποινολόγιό σου. Δεν κάνεις το εμβόλιο; Δεν σπουδάζεις, δεν πας νοσοκομείο, δεν διασκεδάζεις, δεν ταξιδεύεις, δεν ζεις. Η μόνη επιλογή είναι ο κατ’ οίκον εγκλεισμός, άντε και κανένας περίπατος. Συνεχίζουμε χωρίς εσένα. Με βάση τα στατιστικά στοιχεία αυτές οι επιλογές καθορίζονται από τη λογική. Δέκα χιλιάδες κρούσματα αναμένει το Μαξίμου τον Οκτώβριο, αν δεν χτιστεί το τείχος ανοσίας. Θα βουλιάξουν οι ΜΕΘ. Από αυτήν την άποψη, λογική επίσης η έκκληση Κικίλια «να βάλουμε το εμείς πάνω από το εγώ».
Aλλαγές
Το ζήτημα όμως εν προκειμένω είναι πως στη βάση της κοινωνίας και της οικονομίας έχουν ήδη συντελεστεί αλλαγές μεγάλες μέσα στο καλοκαίρι. Η κοινωνία και η οικονομία διχοτομούνται ανεξαρτήτως προθέσεων. Απολύσεις σε ανεμβολίαστους δεν έχουν γίνει μια και δύο το καλοκαίρι. Έχουν γίνει πολλές. Οι επιχειρηματίες είναι αποφασισμένοι να προστατέψουν τις επιχειρήσεις τους. «Δεν θα γίνει η κοινωνία όμηρος μιας μειοψηφίας» λένε μερικοί. Και οι εργαζόμενοι όμως λένε ότι είναι αποφασισμένοι να προστατέψουν «το σώμα τους από τα σκευάσματα». Είναι περίεργο, αλλά την ώρα που ο Βασίλης Κικίλιας ανακοίνωνε τα μέτρα που περιλάμβαναν απαγορεύσεις ή ράπιντ τεστ «με δαπάνη του εργαζομένου ή του φοιτητή», όπως είπε, στο facebook, σε τοίχους αρνητών γράφονταν σχόλια του τύπου «προτιμώ να απολυθώ παρά να σκύψω το κεφάλι και να δεχθώ επέμβαση στο σώμα μου». Κάποια μεγάλη αλλαγή πρέπει να συντελείται στο μυαλό χιλιάδων πείσμονων Ελλήνων για να προτιμούν την απόλυση από τον εμβολιασμό. Κάτι πολύ ευρύτερο που ξεπερνά τις σύριγγες. Μια φίλη μου είπε: «Κάποιοι ξέχασαν τον θερμοσίφωνα αναμμένο μέσα στον χειμώνα και αυτός κινδυνεύει να εκραγεί ανά πάσα στιγμή».
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο με το μέτωπο που ανοίγει η κυβέρνηση με τη χαϊδεμένη νεολαία. Ο Τσιτσιπάς δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Ο Τσιτσιπάς δεν είναι… ψεκασμένος. Πώς να τον πεις ψεκασμένο, όταν έκανες διαρκώς αναρτήσεις υπέρ του ύστερα από κάθε κερδισμένο σετ με φράσεις του τύπου «grate Stefanos» και μερικές φορές άφηνες το Μαξίμου για να τον παρακολουθήσεις; Και ο ίδιος ο πρωθυπουργός άλλωστε είπε στη συνέντευξη για τις φωτιές περίπου ό,τι και ο Τσιτσιπάς: ότι οι νέοι είναι άτρωτοι στον ιό, δεν κολλάνε. Και όταν κατάλαβε τι είπε, προσπάθησε να το μαζέψει.
Ερώτημα: πώς θα «μαζέψεις» τώρα τις πορείες φοιτητών που θα διαδηλώνουν ότι καταργείται η δωρεάν Παιδεία λόγω ράπιντ και ότι πλήττεται συνολικά ο οικογενειακός προϋπολογισμός; Σε μια χρονιά μάλιστα που λόγω της μείωσης των εισακτέων αυξάνονται κατακόρυφα στην Αθήνα τα ενοίκια για φοιτητική στέγη; Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά η κυβέρνηση ίσως καταφέρει να αναστήσει -με τη ΔΑΠ ημιδιαλυμένη- το ρωμαλέο αριστερό φοιτητικό κίνημα. Δύο χρόνια τώρα ο κ. Μητσοτάκης ευτυχώς δεν αντιμετώπισε το πεζοδρόμιο. Από τις φωτιές και μετά όμως υπάρχει προσάναμμα. Ως πολίτης που πιστεύει στην αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού αλλά που ταυτοχρόνως θεωρεί ότι η εξουσία με λέξεις και αποφάσεις έκανε ό,τι μπορούσε για να προκαλέσει και να εκτοξεύσει το κίνημα των αρνητών από 15 τοις εκατό που το έδιναν οι αρχικές μετρήσεις στο 50% και πλέον του πληθυσμού φοβάμαι ότι η Πολιτεία είναι μονά ζυγά χαμένη. Αν δεν πειθαρχήσει τον κόσμο με τις απειλές και τις απαγορεύσεις, θα χάσει την εξουσία να επιβάλλεται γενικότερα στον πληθυσμό. Επί όλων των θεμάτων. Και αλίμονο στις δημοκρατίες χωρίς τάξη. Ανατινάσσονται.
Αν καταφέρει να τον πειθαρχήσει με τις απαγορεύσεις, εκείνος θα σφίξει τα δόντια μεν, θα εμβολιαστεί, αλλά δεν θα χωνέψει και δεν θα συγχωρήσει αυτό που αντιλαμβάνεται ως υποταγή. Και θα επιχειρήσει να εκδικηθεί. Η όλη συζήτηση θα διεξαγόταν αλλιώς αν το τοπίο δεν ήταν βεβαρημένο. Δύο χρόνια πανδημίας ήδη άλλαξαν τη ζωή μας με δεκάδες -άλλες απαραίτητες και άλλες όχι- προσαρμογές και απαγορεύσεις. Η θερινή κλιματική κρίση δημιούργησε αμφιβολία για την ικανότητα της πολιτικής να προστατεύει τον πολίτη. Το Μεταναστευτικό αγχώνει εκ νέου. Ο Ελλην συνειδητοποιεί πως πρέπει να αντιμετωπίζει κάθε κρίση (και) μόνος του. Το κράτος σταδιακά αποσύρεται από τη συλλογική προστασία (ασφαλίστε τις οικίες σας δαπάναις σας, τέλος οι αποζημιώσεις στο μέλλον, χρηματοδοτήστε τις συντάξεις μόνοι σας με ιδιωτικές εισφορές,τέλος η εγγύηση της αναδιανομής, τα επιδόματα ανεργίας δεν είναι για πάντα). Και το χειρότερο, επανέρχεται ο κοινωνικός αυτοματισμός του τύπου από τη μία «αυτοί δεν είναι άνθρωποι σαν και εμάς, δεν τους μιλάμε, δεν τους κάνουμε παρέα, δεν συναλλασσόμαστε μαζί τους, δεν είμαστε όμηροί τους» και από την άλλη «αυτοί θέλουν να μας επιβληθούν και να μας υποτάξουν, ενώ μας είπαν ψέματα ότι το εμβόλιο οδηγεί στην ελευθερία, δεν παίζω τη ζωή μου στα ζάρια των παρενεργειών» (στις διακοπές συνάντησα φανατικό εμβολιαστή που κινδύνεψε με παράλυση άκρων, αλλά δεν έδωσε δημοσιότητα). Και μαζί με τον αυτοματισμό δημιουργούνται δύο οικονομίες: των εμβολιασμένων και των ανεμβολίαστων.
Γράφει ο Ομπάμα διάφορα ενδιαφέροντα στο βιβλίο του για το πού μπορούν να οδηγήσουν αυτοί οι διαχωρισμοί. Στην πραγματικότητα αυτές οι διαχωριστικές γραμμές δημιουργούνται όχι μόνο γιατί οι πολίτες απλώς φοβούνται τις παρενέργειες, αλλά γιατί η πολιτική παγκοσμίως -όχι μόνο τοπικώς- δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στα πλήθη. Οι προηγούμενες αποφάσεις της σε σειρά θεμάτων ουκ ολίγες φορές δεν υπηρέτησαν το «εμείς» των πολλών αλλά το «εγώ» των ολίγων. Η κοινωνία τα πιάνει στον αέρα αυτά δυστυχώς και βγάζει αντίδραση (θα το γράψω με κεφαλαία) ΣΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ. Αλλά είναι αργά!
Οι χαμένοι θεωρούν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτε! Δεν ακούν τα σωστά επιχειρήματα της επιστήμης, κοιτάνε ποιοι ζάπλουτοι της πολιτικής τους τα λένε. Και δυστυχώς δεν τους πιστεύουν! Η προϋπόθεση της υπακοής είναι η εμπιστοσύνη.
ΥΓ.: Από τα συνδικαλιστικά όργανα των διαγνωστικών κέντρων όλης της χώρας μού φθάνει η πληροφορία ότι ο υπουργός Επικρατείας κ. Σκέρτσος διαβουλεύτηκε μόνο με τρεις εταιρίες για τον καθορισμό της τιμής των ράπιντ τεστ στα 10 ευρώ.
Ερωτήματα :
- Οντως διαβουλεύτηκε με ολίγους αγνοώντας τους πολλούς για τον ορισμό της τιμής; Τα ολιγοπώλια είναι αρμοδιότης της Επιτροπής Ανταγωνισμού;
- Πώς η τιμή των ράπιντ έπεσε από τα 20 ευρώ στα 10 ευρώ; Εχουμε υπερκέρδη στις πλάτες των πολλών;
- Είναι αλήθεια πως, όπως συζήτησαν χθες ιδιοκτήτες διαγνωστικών από όλη την Ελλάδα, αυτοί αγοράζουν τα ράπιντ από αμερικανικές πολυεθνικές στα 7 ευρώ, άρα και τα 10 είναι ακριβά; Και εγείρονται κατ’ αυτούς δυνητικώς ζητήματα απιστίας;
- Μήπως τελικά μέσω των ράπιντ οδηγούμεθα σε λουκέτα ελληνικών εταιριών, σε συγκέντρωση και ολιγοπώλια; Οχι και πολύ φιλελεύθερο αυτό!
Πάσα απάντησις δεκτή.
