Στην Κίνα πολλά υπάρχουν, αλλά ένα λείπει και είναι υπερπολύτιμο: ελευθερία λέγεται. Στην ασιατική αυτοκρατορία αυτό το «προϊόν» βρίσκεται διαχρονικά σε έλλειψη.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Μπορεί να την αντιλαμβάνονται αλλιώς την ελευθερία, μπορεί να μην την ταυτίζουν με τη δυνατότητα διατύπωσης διαφορετικής από το κατεστημένο άποψης, μπορεί να τη θεωρούν ακόμα και βλαπτική για τα μακροπρόθεσμα συλλογικά συμφέροντά τους. Οποια κι αν είναι η άποψή τους, γούστο τους και καπέλο τους. Εχουν κάθε δικαίωμα να μη γυρεύουν δικαιώματα από το κράτος και να μεριμνούν αποκλειστικά και μόνο για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους. Να προσπαθήσουμε εμείς να τους αλλάξουμε μυαλά είναι και μάταιο και δεν ενδείκνυται σε χώρες που έχουν ακόμα τα λογικά τους. Οι Αμερικανοί απέτυχαν στην απόπειρά τους να δαμάσουν το όχι και τόσο προηγμένο Αφγανιστάν και η Δύσις θα πουλήσει δημοκρατία στην Κίνα; Α-πο-κλεί-ε-ται!
Η τραγική ειρωνεία του πράγματος είναι πως η χώρα που κάποτε αποκαλείτο «Γη της Ελευθερίας» αλλά και ο πρόθυμος βαστάζος της, η Ευρώπη, μετατρέπονται σε μικρές και μεσαίες… Κίνες δίχως θεσμοθετημένο κομμουνισμό. Το κράτος, με διάφορα προσχήματα, φροντίζει να μπει μέσα στο σπίτι σου, στο στόμα σου, στις φλέβες σου, στα ρουθούνια σου!
Με τον κορονοϊό σε κλείνει σπίτι, σε βάζει να στέλνεις μηνύματα στα υπουργεία για να βγεις να πετάξεις τα σκουπίδια, σε εμβολιάζει με το στανιό, σε μασκοφορεί και σε υποχρεώνει να μπήξεις μπατονέτες στα ρουθούνια σου μην τυχόν και αρρωστήσεις, σε διώχνει από τη δουλειά σου, αν είσαι υγιής ανεμβολίαστος, διότι μπορεί να ασθενήσεις, σου απαγορεύει να πας από το ένα σημείο της επικράτειας στο άλλο δίχως να σου ζαλίσει τα κ@μπ@νέλια στις γραφειοκρατίες και γενικώς προσπαθεί όσα χρόνια σού έδωσε ο Κύριος να σ’ τα μαυρίσει.
Βέβαια, για να μην είμεθα αρνητικοί, ας πούμε και κάτι καλό: Στην Ελλάδα η κυβέρνηση απαγόρευσε τα πλαστικά καλαμάκια για να σώσει το περιβάλλον. Τώρα, αν έχει καεί η μισή χώρα από τις φωτιές είναι άλλο θέμα…
