Ειλικρινά έχω μια απορία. Χρειαζόταν να αναζητήσει η κυβέρνηση… ταλέντο από την αγορά της Ρουμανίας για να τραβήξει την πρίζα στη ΔΕΗ; Χάθηκαν οι εγχώριοι σκιτζήδες;
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Γιατί με τις μεθόδους που απεργάζεται ο νέος εισαγόμενος «μάνατζερ», δηλαδή «κόβω την παροχή στους ληξιπρόθεσμους» και «αυξάνω τα τιμολόγια στους καλοπληρωτές», τον μπακάλη της γειτονιάς να έφερνε ο Χατζηδάκης, θα τη σκότωνε την εταιρία, ίσως πιο γρήγορα και από τον… ταλαντούχο.
Όμως, αυτό είναι τελικά σήμερα το ζητούμενο για την άλλοτε κραταιά Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού; Να της πάρουμε το πορτοφόλι και να δώσουμε το μερίδιό της βορά στους ιδιώτες; Όπως ακριβώς απαιτούν οι δανειστές;
Δυστυχώς κάπως έτσι πρέπει να σκέπτονται το νέο αφεντικό και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι. Ανακαλύφθηκε, που λέτε, ο «τεχνοκράτης» στη Ρουμανία, πείστηκε να αφήσει την καριέρα στην πολυεθνική, ήρθε στην πατρίδα να κάνει τα μπάνια του σε κοντινό νησί των Κυκλάδων και εμφανίστηκε στη γενική συνέλευση της εισηγμένης για να «διαπιστώσει» με τη σειρά του ότι η «τρύπα» της ΔΕΗ είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο νόμιζε…
Μάταιος κόπος, βέβαια. Είχαν προλάβει άλλοι, πριν από τον κ. Στάσση, να διεκτραγωδήσουν το οικονομικό χάλι της. Η επιχείρηση απαξίωσης της εταιρίας άρχισε με το «καλημέρα» της νέας κυβέρνησης από τον ίδιο τον εποπτεύοντα υπουργό, τον Κωστή Χατζηδάκη. Με εκείνα τα ωραία «τη βγάζει – δεν τη βγάζει» ξετυλίχτηκε το γαϊτανάκι δυσφήμησης ενός ενεργειακού φορέα, που, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι το «σαπάκι» των Βαλκανίων. Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, παραμένει μεγάλη η δημόσια επιχείρηση ηλεκτροδότησης της χώρας και θεωρείται υπολογίσιμη σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μόνο που κάποιοι θέλουν σώνει και καλά να τη μικρύνουν, να την κοντύνουν και να μοιράσουν τα ιμάτιά της στον ανταγωνισμό.
Το μοιραίο καλοκαίρι του 2015 μαζί με τις μαζεμένες καρπαζιές των δανειστών η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε την ανήκουστη αξίωση να εκχωρήσει η ΔΕΗ, μέσα σε μία πενταετία, το 50% του μεριδίου που κατείχε στην αγορά λιανικής και χονδρικής παροχής ρεύματος προς τους ιδιώτες ανταγωνιστές της που έως τότε αντιστοιχούσαν μόλις στο 2% των συνδέσεων! Οι ιδιώτες προμηθευτές θα αύξαναν ταχύτατα το μερίδιό τους στο 25% και έως το 2020 στο 50%, αποκτώντας δικαίωμα να πουλούν ρεύμα το οποίο παράγουν οι λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες της ΔΕΗ και θα μπορούσαν οι ίδιοι να αγοράζουν σε προνομιακές τιμές μέσω δημοπρασιών (οι περίφημες ΝΟΜΕ). Η απίθανη αυτή πρόβλεψη που συμπεριλήφθηκε στο τελευταίο Μνημόνιο, έπειτα από αφόρητες πιέσεις της Ευρωπαϊκής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού DG Comp και των Γερμανών, στο όνομα πάντα της… απελευθέρωσης της αγοράς, είχε ως αποτέλεσμα τη γιγάντωση του ανταγωνισμού εις βάρος της ΔΕΗ.
Κάτω από τη γενικότερη κατακραυγή για τα επαχθή μέτρα του Μνημονίου, η κυβέρνηση Τσίπρα ισχυρίστηκε ότι δέχτηκε αυτή την αποικιοκρατική ρύθμιση για να αποφύγει την πώληση της «μικρής ΔΕΗ» και ευλόγως δέχτηκε τα πυρά της τότε αντιπολίτευσης, που την κατηγόρησε ότι υπέγραψε τη θανατική καταδίκη της εταιρίας. Μόλις πρόσφατα, ως υπουργός πλέον, ο Κωστής Χατζηδάκης ομολόγησε ότι αυτό που αναγκάστηκε να υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν μια σκέτη καταστροφή, «η απόλυτη τρέλα».
Στην πορεία, βέβαια, η προηγούμενη διοίκηση Παναγιωτάκη, που έβλεπε το καράβι να πηγαίνει στα βράχια, επιχείρησε να αμυνθεί έναντι της άκρως επιθετικής πολιτικής των ανταγωνιστών προσφέροντας μία γενναία έκπτωση 15% στους συνεπείς καταναλωτές. Έπειτα από νέες αξιώσεις των δανειστών, όμως, που ήθελαν ακόμη πιο δραστική ενίσχυση των ιδιωτών προμηθευτών, η έκπτωση μειώθηκε στο 10%. Και να που τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ίδια που προβάλλει ως πεμπτουσία της πολιτικής της φιλοσοφίας την ανταμοιβή των καλοπληρωτών, συζητάει την πλήρη κατάργησή της. Για να λύσει η ΔΕΗ το «ταμειακό της πρόβλημα». Εις βάρος 4.000.000 πιστών και συνεπών καταναλωτών και εις όφελος των ανταγωνιστών της που τρίβουν τα χέρια τους.
Επειδή, λοιπόν, υπάρχουν δικαστές, φαντάζομαι, στο Βουκουρέστι, υπάρχουν όμως εισαγγελείς και στην Αθήνα, οφείλουμε να διευκρινίσουμε τα ακόλουθα: Ένα πολύ μεγάλο τμήμα του χρέους προς τη ΔΕΗ, πάνω από 300.000.000 ευρώ, ανήκει στη ΛΑΡΚΟ που απλά «δεν πληρώνει, δεν πληρώνει». Και η ΛΑΡΚΟ σήμερα καρκινοβατεί. Μόνο που δεν τη βούλιαξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Την παρέλαβε βουλιαγμένη από την κυβέρνηση Σαμαρά, που για έναν περίεργο λόγο ανέχτηκε την εξαίρεσή της από τις μνημονιακές περικοπές που επιβλήθηκαν στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ, με αποτέλεσμα σήμερα το «μαγαζί», παρά τα τεράστια χρέη, να διατηρεί μία μισθοδοσία «ρετιρέ» εντελώς άλλων εποχών. Μία εταιρία που μόλις το 2008 συγκέντρωνε περισσότερους από 10 υποψήφιους αγοραστές, αλλά η κυβέρνηση Καραμανλή δεν πρόλαβε να την πουλήσει, και σήμερα, μαζί με τα ευρωπαϊκά πρόστιμα για τις κρατικές ενισχύσεις, δεν την παίρνουν ούτε για χάρισμα.
Πρώτος κακοπληρωτής λοιπόν της ΔΕΗ η ΛΑΡΚΟ με τους 1.800 εργαζομένους και τους δεκάδες προμηθευτές. Λογικά σε αυτήν πρέπει να κλείσει τον διακόπτη ο κ. Στάσσης. Θα τολμήσει; Ή θα προτιμήσει να τραβήξει την πρίζα από τη ΔΕΗ κυνηγώντας τους φτωχοδιάβολους και στέλνοντας τους συνεπείς στον διπλανό ιδιώτη πάροχο;
Θα περιμένουμε με προσοχή τα «μέτρα σωτηρίας» της ΔΕΗ που θα αποφασιστούν στο τέλος της εβδομάδας από το νέο διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας. Αν επιμείνει ο νέος μάνατζερ στην κατάργηση της έκπτωσης για τους συνεπείς, τον λόγο πρέπει να έχει ο εισαγγελέας. Η εταιρία είναι (καρα) δημόσια και εισηγμένη. Η συστηματική προσπάθεια απαξίωσής της εις όφελος των ανταγωνιστών συνιστά καραμπινάτη περίπτωση απιστίας εις βάρος του Δημοσίου. Απλόν, απλούστατον. Πιο απλό δεν υπάρχει…
