Αν δεν μπορείς να πείσεις το κοινό, τότε μπέρδεψέ το. Κουκούλωσε την αταλαντοσύνη σου με ανύπαρκτα «βαθιά» νοήματα
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Η Ελλάδα, αλλά και η Δύση στο σύνολό της έχουν καλλιεργήσει μια δεξιότητα στην κατασπατάληση πόρων, χρόνου και προσοχής στο τίποτα, αλλά και σε πράγματα και καταστάσεις που αξίζουν λιγότερο από το τίποτα. Στη φωτογραφία που κοσμεί το παρόν βλέπουμε τον πρωθυπουργό της χώρας να κοιτάζει προβληματισμένος μια διαλυμένη ψάθινη καρέκλα. Δίπλα του διακρίνονται η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, η υφυπουργός Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου και ο υφυπουργός «Σύγχρονου Πολιτισμού» Ν. Γιατρομανωλάκης.
Η στήλη έγραφε στις 12 Οκτωβρίου 2020 για την κωμική και ταυτόχρονα αποκαρδιωτική εικόνα: «Εμείς οι αφελείς, βλέποντας τη ρημαδιασμένη καρέκλα, θα νομίζαμε ότι την πέταξε το καφενείο της γειτονιάς επειδή έσπασε όταν έκατσε πάνω της ο κυρ Μήτσος, που χώρισε με τη γυναίκα του και τρώει μόνο απέξω και πήρε βάρος ο κακομοίρης… Όμως, δεν φταίει ο κυρ Μήτσος. Είναι έργο τέχνης η καρέκλα, μοντέρνας τέχνης γαρ!»
Κι όμως, όποιος διαπιστώνει το προφανές -ότι πρόκειται για μια σπασμένη ψάθινη καρέκλα που τη βάφτισαν «έργο τέχνης»- θεωρείται αναχρονιστής και αγροίκος. Αυτό το ισχυρίζονται όσοι ασχολούνται με την άχαρη, αλλά προσοδοφόρα εργασία της «μετάφρασης» κάθε μοντέρνας μπούρδας. Η κλασική τέχνη, αυτή που την καταλαβαίνουν και την αγαπούν σ’ Ανατολή και Δύση δίχως… μεσάζοντες και διερμηνείς, δεν βολεύει τους χονδρεμπόρους της φούσκας, τους βιομηχάνους του κοπανιστού αέρα. Η κλασική τέχνη (και ως κλασική εννοούμε αυτήν που… μιλά από μόνη της) είναι δύσκολη και πρέπει να αρέσει – κι αυτή η ευαρέσκεια του κοινού να προκύπτει αυθόρμητα, χωρίς την πίεση των «ειδικών» που θα επιμένουν ότι δεν φταίει η σπασμένη καρέκλα, που τη βλέπεις σαν… σπασμένη καρέκλα, αλλά εσύ που είσαι αγροίκος. Κι αυτοί οι «ειδικοί» θα σου εξηγήσουν πόσο βαθύ και ακατάληπτο για σένα τον ακαλλιέργητο είναι το νόημα της σπασμένης καρέκλας, και θα βγάζουν και μεροκάματο ερμηνεύοντας ή δημιουργώντας ομοειδείς μπούρδες.
Και μερικές απ’ αυτές τις μπούρδες -εικαστικές, ηχητικές, θεατρικές- θα βρουν τον δρόμο τους μέχρι τόπους ιερούς, όπως η Επίδαυρος!
