Από την πρώτη μέρα της πανδημίας η πλειονότητα των συμπολιτών μας αδυνατεί να κατανοήσει ότι…
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
… οι αδίστακτες ελίτ βρίσκονται πίσω από το πάγωμα των μηχανισμών παραγωγής κέρδους και όχι ο κορονοϊός, επειδή νοσούν κυρίως οι ευρισκόμενοι εκτός της παραγωγικής διαδικασίας, για τους οποίους δεν ενδιαφέρονται οι ελίτ. Προς τι λοιπόν το «κλάμα και η ψυχοπονιά» για τους ηλικιωμένους;
Cui bono (ποιος λοιπόν επωφελείται) από την «παράνοια»; Την απάντηση και εδώ τη δίνει το αξίωμα «ακολουθήστε το χρήμα». Πράγματι, μόνο οι αφελείς, που αδυνατούν ακόμα να κατανοήσουν τη λειτουργία της παγκοσμιοποίησης, θεωρούν ότι «το σύστημα έκλεισε λόγω συμπόνιας και αγάπης για τον άνθρωπο».
Ας το ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, από την αρχή. Η αξία του ενδιαφέροντος των 2.500 δισεκατομμυριούχων για την ανθρωπότητα, που αποτελούν τη λέσχη των κυρίαρχων αρπακτικών του πλανήτη, δηλαδή οι τυραννόσαυροι και οι βελοσιράπτορες των παραγώγων, του πετρελαίου και της βιομηχανίας των όπλων, δεν υπερβαίνει το ένα λεπτό του ευρώ. Πριν από την πανδημία η παγκόσμια οικονομία βρισκόταν στα πρόθυρα της μεγαλύτερης ίσως οικονομικής καταστροφής στην ιστορία της, επειδή μια ξαφνική κατάρρευση θα αφαιρούσε σε λίγα λεπτά 350 τρισεκατομμύρια ευρώ από την τσέπη των κυρίαρχων αρπακτικών, ποσό που είναι ίσο με το μέγεθος του παγκόσμιου χρέους.
* Τον Ιούνιο του 2019 η Swiss Based Bank of International Supplements (BIS), δηλαδή η κεντρική τράπεζα όλων των κεντρικών τραπεζών, προειδοποιούσε για επικείμενη κατάρρευση του οικονομικού συστήματος (https://www.bis.org/publ/arpdf/ar2019e.pdf), ενώ στις 9 Αυγούστου το ίδιο ίδρυμα εισηγείτο την υιοθέτηση «μη συμβατικών μεθόδων» στην παγκόσμια οικονομία.
* Στις 15 Αυγούστου η Black Rock, το μεγαλύτερο fund διαχείρισης κεφαλαίων στον κόσμο, αξίας 7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, απαιτούσε την ανάγκη «δραστικής αλλαγής στη λειτουργία της οικονομίας» (https://www.blackrock.com/corporate/literature/whitepaper/bii-macro-perspectives-august-2019.pdf).
Με αφορμή το κείμενο της Black Rock, στις 22 Αυγούστου οι κεντρικοί τραπεζίτες του G7, στην έκτακτη συνάντησή τους στο Jackson Hall του Wyoming, δήλωσαν ότι «το 2020 τα πράγματα δεν θα είναι φυσιολογικά, αν ακολουθηθεί η ίδια οικονομική πολιτική» (https://www.ft.com/content/360028ba-c702-11e9-af46-b09e8bfe60c0).
* Στις 15 Σεπτεμβρίου 2019 η αξία των ρέπος αυξήθηκε από το 2% στο 10,5%, ενώ την άλλη μέρα η ομοσπονδιακή τράπεζα τροφοδότησε τη Wall Street με εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια ανά εβδομάδα (https://www.bloomberg.com/news/articles/2020-03-24/fed-hires-blackrock-for-agency-cmbs-corporate-debt-programs).
* Στις 19 Σεπτεμβρίου του 2019 ο Ντόναλντ Τραμπ εξέδωσε το διάταγμα για τη «δημιουργία των μηχανισμών εμβολιασμού σε περίπτωση πανδημίας» (https://www.govinfo.gov/content/pkg/DCPD-201900631/pdf/DCPD-201900631.pdf), ενώ τη 18ην Οκτωβρίου του 2019 στη Νέα Υόρκη πραγματοποιήθηκε άσκηση προσομοίωσης πανδημίας (https://www.centerforhealthsecurity.org/event201/scenario.html).
* Στις 21 Ιανουαρίου του 2020 το διεθνές οικονομικό φόρουμ, στην ετήσια συνάντησή του στο Νταβός της Ελβετίας, θεώρησε αναγκαία την επιβολή «νέων οικονομικών μέτρων σε συνάρτηση με τους μαζικούς εμβολιασμούς» (https://www.weforum.org/events/world-economic-forum-annual-meeting-2020). Μετά δύο ημέρες η Κίνα ανακοινώνει το καθολικό κλείσιμο της πόλης Wuhan και της επαρχίας Hubei, ενώ στις 20 Μαρτίου του 2020 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοινώνει την πανδημία.
Τα υπόλοιπα γεγονότα, μέχρι σήμερα, αποτελούν μία μη ενδιαφέρουσα αφήγηση, επειδή επαναλαμβάνουν την ιστορία του 2008. Δηλαδή, η κατανάλωση αδυνατεί να απορροφήσει την παραγωγή, ώστε οι πολυεθνικές εταιρίες να μπορούν να πληρώνουν τα χρέη τους, και συνεπώς απειλούνται με κατάρρευση. Οταν ο αέρας έχει κορεστεί με εκρηκτικά, γράφει ο καθηγητής F. Vighi, τότε μία σπίθα είναι αρκετή για να τινάξει το σύστημα. Εδώ η απότομη αύξηση των ρέπος από το 2% στο 10,5 % σε λίγες ώρες ήταν ο καταλύτης.
Από τη δεκαετία του 1980 ο αυτοματισμός της παραγωγής ώθησε δισεκατομμύρια πολιτών εκτός εργασίας. Το πρεκαριάτο αδυνατεί να καταναλώσει προϊόντα και τα κέρδη των ελίτ ελαττώνονται. Δοθέντος ότι τα χρήματα δεν επενδύονται πλέον στην παραγωγή αλλά στα «χαρτιά», το σύστημα πρέπει να διαχειριστεί τον αυξανόμενο αριθμό ανέργων. Αν όμως με το πρόσχημα της πανδημίας οι ελίτ κλείσουν τους πολίτες στα σπίτια τους, τότε το κέρδος θα είναι πολλαπλασιαστικό. Αντί μιας αιφνίδιας κατάρρευσης, όπου θα χάσουν τα πάντα, η επιβράδυνση της οικονομίας, μέσω της διαχείρισης της πανδημίας, θα προκαλέσει έλλειψη τροφίμων, πρώτων υλών και ενέργειας, με αποτέλεσμα το παγκόσμιο οικονομικό χρέος που δημιούργησαν οι ελίτ να μεταφερθεί σταδιακά στους πολλούς μέσω του ελεγχόμενου υπερπληθωρισμού.
Δεύτερον, η αποδοχή του εγκλεισμού παρέχει την αρχική λύση του προβλήματος της διαχείρισης του πρεκαριάτου στη μεταβιομηχανική εποχή. Οι ελίτ δεν χρειάζονται πλέον τους ανθρώπους και την εργασία τους επειδή εργάζονται οι μηχανές.
Συμπερασματικά, ο πραγματικός κίνδυνος για την ανθρωπότητα και τη δημοκρατία προέρχεται όχι από τον κορονοϊό, αλλά από το γεγονός ότι η αυτοματοποιημένη υπεραξία της εργασίας είναι πολλαπλάσια από την ανθρωπογενή, και συνεπώς ο άνθρωπος στην εποχή του μεταμοντερνισμού είναι άχρηστος στις ελίτ.
