«Τι συμβαίνει με τους Τούρκους; Πάλι τα ίδια;» είναι το ερώτημα του μέσου Ελληνος, ο οποίος βλέπει αίφνης αυτές τις ημέρες τη γείτονα να εκδίδει NAVTEX για να παρεμποδίσει τις έρευνες γαλλικού πλοίου εντός ελληνικής ΑΟΖ νοτίως της Κρήτης, διαβάζει ότι τουρκικά σκάφη σημαδεύουν με τα όπλα τους αντίστοιχα ελληνικά στο Φαρμακονήσι, ακούει ότι τουρκικά αλιευτικά «διακορεύουν» συστηματικά την ελληνική ΑΟΖ, μαθαίνει ότι τουρκικές φρεγάτες φθάνουν 2,5 μίλια έξω από την Κρήτη και απορεί.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Επειδή η ενημέρωση που έχω είναι ότι μέσα στον Οκτώβριο θα αρχίσουν ξανά οι περίφημες διερευνητικές συνομιλίες Ελλάδος – Τουρκίας (με αλλαγές στις συνθέσεις των αντιπροσωπιών), από τις οποίες δεν αναμένουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα όμως, ρώτησα κορυφαίο διπλωμάτη μας τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά τα «ξαφνικά».
Διότι μη νομίζετε ότι εμείς οι δημοσιογράφοι τα ξέρουμε όλα, χάνουμε καμιά φορά… τεύχη! Με κοίταξε σκυθρωπός: «Τι θέλετε να συμβαίνει, αγαπητέ; Είναι φανερό! Οι κινήσεις τους έχουν στόχο την εμπέδωση των απόψεών τους για την ελληνική ΑΟΖ, δεν χρησιμοποιώ τυχαία τον όρο “εμπέδωση”» μου είπε και προσέθεσε: «Στόχο έχουν την πρακτική ακύρωση κάθε ελληνικής δραστηριότητας εντός ελληνικής ΑΟΖ πέραν των 6 μιλίων. Η ενημέρωση που έχουμε είναι ότι εξέλαβαν τη δήλωση Γεραπετρίτη περί περιορισμού των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 6 ναυτικά μίλια ως μήνυμα να κάνουν ό,τι θέλουν μεταξύ 6-12 μιλίων με την ανοχή της Ελλάδος!»
Και για να μην καταλείπεται καμία αμφιβολία, ο διακεκριμένος Ελλην διπλωμάτης, ο οποίος μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας στη στήλη, σχολίασε σκωπτικώς: «Τι νομίζεις ότι κάνουν οι γείτονες όταν τουρκικά πλοία λοκάρουν ελληνικά πλοία στα σκόπευτρά τους, στέλνουν τα αλιευτικά τους στην ελληνική ΑΟΖ όλο το καλοκαίρι και παρεμποδίζουν το γαλλικό ερευνητικό σκάφος;
Ειδικώς μετά τη δήλωση της εκπροσώπου μας ότι αυτό το θέμα αφορά τη… Γαλλία; Ευγενική υπενθύμιση διά της επαναλήψεως μας κάνουν, αγαπητέ! Ενα κλικ πάνω από το 2019 μας υπενθυμίζουν ότι έξω από τα 6 μίλια δεν έχετε δικαίωμα να κάνετε κάτι. Έξω από τα 6 μίλια είμαστε εμείς. Αυτό μας λένε. Και δυστυχώς τους δώσαμε μόνοι μας το πάτημα». Μετά ταύτα ο διπλωμάτης μας με κάλεσε να μελετήσω ξανά βασικά κείμενα υπό το φως των φετινών «αθόρυβων» προκλήσεων των Τούρκων στο Αιγαίο.
Και έπειτα να αξιολογήσω ποια ήταν η δική μας αντίδραση. Ποια είναι τα κείμενα; Πρώτον, η επιστολή Σινιρλίογλου προσφάτως στον ΟΗΕ. Δεύτερον, οι δηλώσεις Πάιατ σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου Πειραιώς για τον αγωγό EastMed. Kαι βεβαίως, τρίτον, η δήλωση του καθηγητή Γεραπετρίτη, ο οποίος, με βάση όσα μας έρχονται απέξω, φοβάμαι ότι στο μέλλον διατρέχει τον κίνδυνο να γραφτεί με μαύρα γράμματα στην Ιστορία. Έστω κι αν πήρε ευθύνη για άλλους. Η επιστολή Σινιρλίογλου στον ΟΗΕ είναι η νέα νομική βάση των τουρκικών αμφισβητήσεων της ελληνικής ΑΟΖ.
Διότι όταν ο έμπειρος Τούρκος διπλωμάτης υποστηρίζει (ψευδώς) ότι τα νησιά του Αιγαίου παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα υπό την προϋπόθεση της αποστρατιωτικοποίησης, στην ουσία συνδέει την αποστρατιωτικοποίηση με την ελληνική κυριαρχία στο έδαφος και με το εύρος των θαλάσσιων ζωνών στα χωρικά ύδατα! Με την ΑΟΖ και με την υφαλοκρηπίδα. Κοινώς:
Όσο μένουν ελληνικά στρατεύματα στα νησιά -λένε οι Τούρκοι-, εμείς θεωρούμε ότι ούτε αυτά σας ανήκουν ούτε οι θάλασσές σας από τα 6 μίλια και μετά. Και σε πρώτη φάση εμπράκτως κάνουμε τις θάλασσές «σας» θάλασσές «μας». Το Αιγαίο «σας», θάλασσα των νήσων «μας». Διά οθωμανικής χρησικτησίας! Εσείς περιοριστείτε στα 6 μίλια σας. Στη δεύτερη φάση, πέραν των κυριαρχικών σας δικαιωμάτων, θα αμφισβητήσουμε και τον σκληρό πυρήνα της κυριαρχίας σας.
Η τουρκική επιθετικότητα που ανατρέπει πλέον de facto το status quo αιώνων στο Αιγαίο ενισχύεται δραματικά και από την αλλαγή στάσης των ΗΠΑ, οι οποίες ως συνήθως -πρώτη φορά είναι; Το έκαναν και σε άλλους λαούς της περιοχής- την κρίσιμη στιγμή μάς «πουλάνε». Στην πρόσφατη συμμετοχή του σε ημερίδα του Πανεπιστημίου Πειραιώς ο πρέσβης Πάιατ υποστήριξε ότι η Τουρκία «θα μπορούσε να συμμετάσχει», αν ήθελε, στην κατασκευή του αγωγού EastMed, ενώ τόνισε ότι όσον αφορά την ολοκλήρωσή του η χώρα του «θα ευθυγραμμιστεί με τις ανάγκες των αγορών». Αρα δεν θα γίνει.
Όπως λέει και η νεολαία μας σκωπτικώς, ο κύριος πρέσβης… πέταξε χαρταετό. Η Ελλάς και πέρυσι και φέτος συμπεριφέρεται κάνοντας -τι ανόητος αυτός ο όρος που δανείστηκε για την περίσταση από βιβλίο του Ομπάμα αξιωματούχος του Μαξίμου- «στρατηγική υπομονή».
Ήτοι: Οι Τούρκοι εκτελούν καθημερινώς δρομολόγια με τα «πλοία της γραμμής», που θα έλεγε και ο Τσίπρας, μεταξύ 6 και 12 μιλίων, και εμείς τους κοιτάμε με τα κιάλια από τη στεριά να μας κλέβουν την κυριαρχία. Νομίζοντας ότι, αν κάνουμε ένα διάβημα σε έναν διεθνή οργανισμό και εάν διαμαρτυρηθούμε θεατρικώς σαν κοκοράκια, διακόπτεται νομικώς η άσκηση του «δικαιώματός» τους και είμαστε κατοχυρωμένοι ότι οι θάλασσες παραμένουν δικές μας.
Και ότι αύριο με αυτά τα χαρτιά με τα οποία αμυνόμεθα μπορούμε να διεκδικήσουμε το δίκαιό μας στο Διεθνές Δικαστήριο. Κούνια που μας κούναγε. Οι Τούρκοι δεν έχουν πλέον τέτοια διλήμματα. Γιατί να διεκδικήσουν να πάρουν με δικόγραφα αυτά που μας παίρνουν καθημερινά με τα όπλα; Αλλά και με δικόγραφα να χρειαστεί κάποτε να τα πάρουν, δεν θέλουν πλέον πολλά. Τις αχρείαστες δηλώσεις Γεραπετρίτη να προσκομίσουν -για τις οποίες, μαθαίνω, άνοιξαν σαμπάνιες στο τουρκικό ΥΠΕΞ- και τις ημιτελείς απαντήσεις της Ελλάδος στον ΟΗΕ για την αποστρατιωτικοποίηση να ερμηνεύσουν, εντάξει είναι. Φοβάμαι ότι, με όρους εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού, βρισκόμαστε πλέον σε ένα οριακό ψυχολογικό σημείο.
Πέρυσι, όταν οι πληγές ήταν ακόμη ζεστές, ανακουφιστήκαμε που δεν έγινε πόλεμος και δεν ασχοληθήκαμε όσο θα έπρεπε με τις νομικές και στρατιωτικές συνέπειες όλων όσα συνέβησαν στο Καστελόριζο και το υπόλοιπο Αιγαίο. Φέτος που οι Τούρκοι επανερχόμενοι ρίχνουν αλάτι στις πληγές μας, τώρα που αυτές είναι κρύες πονάνε πιο πολύ. Πολύ πιο πολύ. Και όσο δεν αντιδρούμε εμπράκτως κάθε φορά που αυτοί κόβουν βόλτες μεταξύ 6-12 μιλίων και εμποδίζουν τα ερευνητικά που επιχειρούν έρευνες στην ΑΟΖ της Κρήτης, όσο ολιγωρούμε να καταρρίψουμε ακόμη και τα μη επανδρωμένα drones τους που έφτασαν από το Αιγαίο στο Παρανέστι Δράμας τόσο θα εμπεδώνεται στον λαό η πεποίθηση ότι πέρυσι τελικώς χάσαμε «έδαφος». Θαλάσσιο έδαφος. Επικράτεια. Και αυτό, εκτός από συνέπειες εθνικές, θα έχει και προεκτάσεις πολιτικές. Η πολιτική παθητικότης μπορεί να είναι της μόδας στις μέρες μας, αλλά πληρώνεται ακριβά στο ταμείο. Τσούζει.
