Όποιος σκοτώνει επειδή δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον άλλον, αδυνατεί να ζήσει και μαζί του
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Πώς είναι ο έρωτας; Όχι όπως τον βλέπουμε στο σινεμά, στα θεατρικά έργα, σε μια μεγάλη μερίδα της λογοτεχνίας και την ποίηση. Δηλαδή, δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ούτε μια υπόθεση ζωής και θανάτου ούτε ένας μουχλιασμένος συμβιβασμός που βυθίζεται στο έλος της ανυπαρξίας ενδιαφέροντος, αγάπης και κατανόησης για τον άλλον.
Η τάση για υπερβολή, η συναισθηματική υστερία, η αδυναμία ορθοκρισίας και ορθοπραξίας και τα προβλήματα της οικογενειακής ανατροφής που μεταφέρουν πολλοί άνθρωποι μαζί τους σαν αόρατες και ανεπιθύμητες αποσκευές βλάπτουν ακόμα και τις ομορφότερες και δημιουργικότερες ανθρώπινες καταστάσεις. Ο έρωτας, ο γάμος, η οικογένεια, αποτελούν ανανεούμενες «συμβάσεις» όσων επιθυμούν να μετέχουν στην ιερότητα του θεσμού της αγάπης και της ανανέωσης του δυναμικού μιας κοινωνίας με νέα μέλη. Οταν δεν τηρούνται οι όροι σπάει το «συμβόλαιο». Η σχέση διαλύεται.
Από την άλλη, όσοι έχουν και παιδιά και τα λογικά τους μπορούν να κατανοήσουν ότι η τεκνοποιία και η ανατροφή ισορροπημένων, καλοσυνάτων και δίκαιων παιδιών είναι η μεγαλύτερη επιτυχία που μπορεί να έχει κάποιος στη… σταδιοδρομία του σ’ αυτόν τον πλανήτη. Όλα τα υπόλοιπα έπονται.
Η παθολογική ζήλια, τα απωθημένα, τα ανομολόγητα αισθήματα κατωτερότητας που εκδηλώνονται με βία, σκηνές ζήλιας και αφόρητη κτητικότητα δεν είναι κομμάτι των σχέσεων. Δεν πάνε «πακέτο» με την κατάσταση, αλλά αποτελούν νοσηρή εξαλλαγή της. Οταν διαπιστώνονται αυτά τα φαινόμενα, τα οποία χαρακτηρίζονται από ένα είδος περιοδικότητας, τότε δεν υπάρχει άλλη οδός να ακολουθηθεί από τη λύση του «συμβολαίου» της σχέσης.
Ωστόσο, δεν χρειάζεται να φτάσει κάποιος σε αυτό το σημείο αν είναι αρκετά διορατικός για να διακρίνει από νωρίς τα νέφη που οδηγούν στην καταιγίδα: ένα από αυτά είναι η εκδήλωση υπερβολικά έντονου, ακραίου ερωτικού ενδιαφέροντος, μιας συμπεριφοράς που φανερώνει εμμονικό χαρακτήρα, που δύναται να ξεπεράσει όχι μόνο τα όρια της καλώς εννοούμενης κανονικότητας, αλλά και του ιδίου του νόμου. Αν δείτε τόσο ερωτοχτυπημένο/η, μακριά κι αλάργα.
