Στο άρθρο μας της Παρασκευής κλείναμε με τη φράση του τίτλου, καλώντας τον αναγνώστη να εντοπίσει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην ελληνική -με βάση το Διεθνές Δίκαιο- υφαλοκρηπίδα ανατολικά της Ρόδου και της Κρήτης και νοτίως του Καστελόριζου, μετά την υπογραφή της μυστικής συμφωνίας του Βερολίνου τον Ιούλιο του 2020.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Όμως, τα προβλήματα δεν τελειώνουν εκεί, ούτε γεωγραφικά ούτε πολιτικά. Εδώ και παραπάνω από δύο χρόνια η Τουρκία χρησιμοποιεί τα τουρκικά αλιευτικά για να επεκτείνει τις διεκδικήσεις της ακόμα και μέσα στην αιγιαλίτιδα ζώνη των νησιών του Αιγαίου, η οποία (αιγιαλίτιδα ζώνη) αποτελεί μέρος της σκληρής κυριαρχίας της πατρίδας μας.
Δηλαδή, με κεντρικό σχεδιασμό και κρατική χρηματοδότηση, η Τουρκία στέλνει εκατοντάδες τουρκικά αλιευτικά να ψαρεύουν ή να κάνουν ότι ψαρεύουν μέσα στα χωρικά μας ύδατα, σε νησιά όπως η Γαύδος, τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, η Μύκονος κ.ά.
Δηλαδή, δεν μιλάμε για νησιά όπως η Σάμος, η Χίος και η Κως, όπου οι αποστάσεις από τις μικρασιατικές ακτές είναι μικρές, αλλά για νησιά που απέχουν από τις τουρκικές ακτές πολλές δεκάδες μίλια, όπου είναι προφανές ότι τουλάχιστον τα καύσιμα επιδοτούνται από το τουρκικό κράτος.
Όσο για τους στόχους της Τουρκίας, ο ένας είναι να εγγράψει εθιμικώ δικαίω υποθήκες, για να διεκδικήσει δικαιώματα αλιείας εντός της αιγιαλίτιδας ζώνης, σε περίπτωση οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, ακόμα και σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.
Η Τουρκία έχει ως παράδειγμα τη συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Ιταλία, στην οποία η Ελλάδα αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα σε ιταλικά αλιευτικά, με ορισμένους όρους και προϋποθέσεις.
Ένας άλλος στόχος είναι να καταστήσει πιστευτό ακόμα και σε μερίδα της ελληνικής κοινωνίας τον ισχυρισμό της ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν είναι ελληνικά.
Τέλος, ο τρίτος της στόχος είναι να καταστήσει αληθοφανές το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», ο χάρτης του οποίου παρουσιάζει τα ελληνικά νησιά περικυκλωμένα από τουρκική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Όμως, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί οι Τούρκοι ψαράδες έχουν στην κυριολεξία ξεσαλώσει, ψαρεύοντας ακόμα και 500 μέτρα από τις ακτές των νησιών μας, κόβοντας τα δίχτυα των Ελλήνων ψαράδων και βγάζοντας ακόμα και όπλα όταν τους ζητούνται εξηγήσεις;
Κυρίως για δύο λόγους: Ο ένας είναι γιατί η Ελλάδα δεν έχει οριοθετήσει την ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία, κίνηση η οποία κατοχυρώνει το δικαίωμα αποκλειστικής εκμετάλλευσης του πλούτου των θαλασσών μας. Ο άλλος είναι γιατί η Ελλάδα δεν έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, αποδεχόμενη στην πράξη την παράνομη με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ απειλή πολέμου – casus belli. Γιατί, αν γίνει αυτό, τότε περιορίζονται τα διεθνή ύδατα, στα οποία μπορεί να ψαρεύει ξένο αλιευτικό.
Όμως, λογικό είναι να αναρωτηθεί κανείς για ποιον λόγο οι ελληνικές Αρχές επιτρέπουν τα τουρκικά αλιευτικά να ψαρεύουν σε τμήματα της ελληνικής σκληρής κυριαρχίας, δηλαδή εντός των χωρικών μας υδάτων.
Για ποιον λόγο επιτρέπουν στην Τουρκία να υλοποιεί τους σχεδιασμούς τους, που ισχυροποιούν την αμφισβήτηση της ελληνικότητας των νησιών του Αιγαίου και εγγράφουν υποθήκες για ρυθμίσεις που πιθανόν να γίνουν μελλοντικά;
Η απάντηση βρίσκεται στην τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα που έγινε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ., με ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 2019.
Στην απάντηση του υπ. Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, στις 14 Σεπτεμβρίου 2021, σε ερώτηση των βουλευτών Α. Αβδελά της Ελληνικής Λύσης και Γ. Λογιάδη του ΜέΡΑ25, αναφέρονται τα εξής ανήκουστα:
«Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με τον νέο Π.Κ. που κυρώθηκε με τον ν. 4619/2019 (Α 95), η διενέργεια αλιείας από αλιευτικά (Α/Κ) σημαίας Τουρκίας εντός Ελληνικών Χωρικών Υδάτων (Ε.Χ.Υ.) δεν αποτελεί πλέον ποινικό αδίκημα»!
Σημειώνεται ότι αυτή η απαράδεκτη για τα εθνικά μας συμφέροντα διάταξη του Ποινικού μας Κώδικα περιλαμβάνεται στον νόμο που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης Αλέξη Τσίπρα, στον περιβόητο δηλαδή νόμο Παρασκευόπουλου και καταργεί προηγούμενη διάταξη με την οποία παρόμοιες ενέργειες τιμωρούνταν με χρηματικό πρόστιμο και ποινή φυλάκισης μέχρι πέντε μηνών.
Και καλά, το ψήφισε αυτόν τον κατάπτυστο νόμο η κυβέρνηση Τσίπρα, λογικό είναι να ρωτάει κανείς γιατί δεν τον καταργεί τόσους μήνες η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι υπόθεση λίγων ημερών. Γιατί δεν το κάνει;
Και αναρωτιέται κανείς τι συμβαίνει επιτέλους σε αυτή τη χώρα.
Όλες οι κυβερνήσεις από το 1994, οπότε τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία για το Δίκαιο της Θαλάσσης, αρνούνται να κάνουν χρήση ενεός απολύτως νομίμου δικαιώματός μας και να επεκτείνουν τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, πειθόμενοι στις επιταγές της Τουρκίας.
Ο Κώστας Σημίτης, ως πρωθυπουργός, και ο Γιώργος Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών, όχι μόνο δεν προχώρησαν σε οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά την πίεσαν να μην προβεί σε πλήρη οριοθέτηση με την Αίγυπτο, με το σκεπτικό ότι έτσι θα φαινόταν ότι η Τουρκία δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. Η Κυπριακή Δημοκρατία δυστυχώς αποδέχτηκε αυτή τη σύσταση.
Έτσι, ενώ εμείς αποφύγαμε να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ με την Κύπρο με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αφήσαμε το πεδίο ανοιχτό για να οριοθετήσει η Τουρκία με τη Λιβύη, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, προκαλώντας τεράστιο πρόβλημα στην Ελλάδα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ελληνική κυβέρνηση έρχεται και νομοθετεί, για να ψαρεύουν οι Τούρκοι ακόμα και δέκα μέτρα από τις ακτές των ελληνικών νησιών.
Με βάση τα παραπάνω είναι λογικό να σκέφτεται κανείς μήπως υπάρχει κάτι άλλο πίσω από αυτές τις ενέργειες των ελληνικών κυβερνήσεων.
Πάντως, καλό θα ήταν να ερωτηθεί κάποια φορά ο κ. Τσίπρας, από κάποιον πραγματικό δημοσιογράφο και όχι φερέφωνο οποιουδήποτε κόμματος, για ποιον λόγο επέτρεψε να ψηφιστεί αυτός ο κατάπτυστος νόμος, που δωρίζει στο… ταψί το Αιγαίο στους Τούρκους.
Τέλος, είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα και συνεχώς προβαίνουμε σε παραχωρήσεις στους γείτονές μας.
Δώσαμε το όνομα της Μακεδονίας και μακεδονική ταυτότητα στους Σκοπιανούς, βάλαμε την Αλβανία στο ΝΑΤΟ, η οποία στη συνέχεια μας «δούλεψε» κανονικά, ακυρώνοντας τη συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, ενώ πρώτα θα έπρεπε να περάσει από όλα τα στάδια η συμφωνία, να κυρωθεί από τα δύο Κοινοβούλια, να κατατεθεί στον ΟΗΕ και μετά να επιτρέψει η Ελλάδα την είσοδο της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ. Ας ελπίσουμε να μην κάνουμε το ίδιο λάθος με την είσοδο στην Ε.Ε. Δώσαμε δικαίωμα αλιείας στην Ιταλία. Δώσαμε μέρος της υφαλοκρηπίδας μας στην Αίγυπτο. Δώσαμε, δώσαμε. Και γιατί όλα αυτά; Βρες το λάθος.
