Ο Κώστας Μπακογιάννης βραβεύει κάποια κυρία ονόματι Βάι Βάι Νου, η οποία υπερασπίζεται τους ισλαμιστές της Μιανμάρ
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Ουδέποτε η στήλη έπαψε να πιστεύει στις θαυματουργές ιδιότητες των φυλάρχων, που κληρονομούν μαζί με τους προγονικούς παράδες και εκλογική πελατεία και επιρροή και κινητά και ακίνητα. Οι άνθρωποι με την αξία τους πάνε μπροστά. Τόσο μπροστά, που δεν τους βλέπουμε. Μόνο τους ψηφίζουμε. Κι αν τους… παραψηφίσουμε, μετά πάλι δεν θα τους βλέπουμε, αλλά δεν θα θέλουμε κιόλας να τους ξαναδούμε.
Όλα τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με τον Κώστα Μπακογιάννη, διότι είναι μία κατηγορία από μόνος του. Κάθε ημέρα που περνάει αναδεικνύει τα σπάνια πολιτικά ταλέντα του και την ανατρεπτική διάθεσή του. Ο άνθρωπος έχει βαλθεί, με τις αποφάσεις του, τα έργα και τις ημέρες του ως δημάρχου Αθηναίων, να μας υποχρεώσει να μην ξαναψηφίσουμε κληρονόμο επιθέτου.
Τα πεταμένα λεφτά του «Μεγάλου Περιπάτου», που πήγαν κι αυτά περίπατο μαζί με τις ώρες που έφαγαν οι Αθηναίοι στα μποτιλιαρίσματα, ήταν μια καλή προκαταβολή από τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Κώστα Μπακογιάννη για την πρωτεύουσα της Ελλάδος.
Ακόμα μία δόση από τη διαχειριστική δεινότητα του ανδρός λάβαμε και πρόσφατα με την απόφασή του να ασχοληθεί με τα μεγάλα, τα καθημερινά, τα κρίσιμα ζητήματα που μπορούν να επηρεάσουν άμεσα τις ζωές των Αθηναίων αλλά και όσων εργάζονται στη νεοϊσλαμική μεγαλούπολη.
Διαβάσαμε στο newsbreak.gr για την απόφαση Κώστα Μπακογιάννη: «Στην ακτιβίστρια των Rohingya, των ισλαμιστών της Μιανμάρ, Ιδρύτρια και Εκτελεστική Διευθύντρια του Women’s Peace Network, Wai Wai Nu, θα απονείμει ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης το “Βραβείο Δημοκρατίας της Πόλης των Αθηνών, 2021”, στο πλαίσιο του 9ου Athens Democracy Forum. Εμ, πού θα το έδινε; Σε καμιά μάνα αγνοούμενου από την Κύπρο; Σε καμιά μάνα Σέρβου που κομματιάστηκε από μουτζαχεντίν; Σε καμιά Κούρδισσα ακτιβίστρια που είδε την οικογένειά της να σφαγιάζεται από το επίσημο τουρκικό κράτος; Ή μήπως στη μάνα του Αριστοτέλη Γκούμα;»
Είναι προφανές ότι η Μιανμάρ είναι η Νο 1 έγνοια, καημός και μέριμνα των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα. Μπράβο, Κώστα Μπακογιάννη! Καιρός τώρα να ασχοληθείς με το μαγευτικό Βανουάτου και το Σουρινάμ και -γιατί όχι;- να πολιτευτείς εκεί στο πολύ άμεσο μέλλον…
