Έγραφε προχθές κεντροδεξιά εφημερίδα: «Σταυρούπολη. Νεοναζί επιτέθηκαν σε μέλη του ΚΚΕ και αστυνομικούς».
Το διαβάζεις τώρα εσύ, ο αδαής και καλοπροαίρετος συμπολίτης, και αφού σφουγγίξεις ένα δάκρυ, που σκάλωσε στην άκρη του ματιού (εκείνου με τον καταρράκτη…), συλλογάσαι: «Κοίτα να δεις που οι νεοναζί την είχαν στήσει έξω από την εκκλησία και, μόλις ο παπάς έκανε απόλυση, την έπεσαν στα παιδάκια του ΚΚΕ (του οποίου τιμάμε τους αγώνες…) και, πριν προλάβουν να καταπιούν το αντίδωρο, τους πλάκωσαν στο ξύλο».
Είσαι καλός άνθρωπος, είσαι και δημοκράτης, είσαι και ευαίσθητος και μπήγεις τα κλάματα μπροστά στην τραγωδία που ξετυλίγεται ενώπιόν σου. Δεν βλέπεις όμως τα ματσούκια με τις κόκκινες σημαίες, με τα οποία λίγο πριν τα παλιόπαιδα τα ατίθασα της ΚΝΕ ξυλοφόρτωσαν τους μαθητές εισβάλλοντας στο σχολείο τους.
Η καλή εφημερίδα βλέπει παντού αβγά του φιδιού και ομελέτες, αλλά δεν βλέπει τα ερυθρά Τάγματα Εφόδου, που προσπαθούν να επιβάλουν την τάξη όπως και όπου αυτά νομίζουν.
