Το αγωνιώδες παρόν μας κυλά· αδυνατώντας να το ελέγξουμε με την εθνική τουρκική απειλή να μας στοιχειώνει, απλώς το σχολιάζουμε μαζί με το συγκλονιστικό ξέσπασμα Δένδια. Και σχολιάζοντάς το, ξεθυμαίνουμε. Και όλα συνεχίζουν όπως πριν.
- της Ζέζας Ζήκου
Όμως είναι τραγικωμωδία Μπογδανιστές και Άκρα Δεξιά να παίζουν ρυθμιστικό ρόλο, τους οποίους έχει χλευάσει η ίδια η δημοκρατία και ο λαός. Οικτρόν ιδείν…, λοιπόν, στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την κύρωση της Συμφωνίας Ελλάδας – Γαλλίας. Οι λέξεις «ψεύτης», «γραβάτες-φρεγάτες» και «μπογδανισμός» κυριάρχησαν, χάνοντας έτσι κάθε νόημα σοβαρής συζήτησης. Ουδείς προβάλλει και ακούει την ουσία, όταν γύρω χορεύουν τα κούφια λόγια και οι εντυπώσεις. Αυτή ήταν η εικόνα της ελληνικής Βουλής. Όχι ασυνήθης εδώ που τα λέμε. Όμως, απογοητευτική λόγω συγκυρίας. Την εικόνα αυτή περιγράφει η γνωστή ρήση «οικτρόν ιδείν»…. Συμπληρωμένη, για την περίσταση, με το «θλιβερόν ακούσαι». Και το αποτέλεσμα: έχει ήδη αρχίσει να θυμίζει τις αγριότερες ημέρες του μνημονιακού διχασμού.
Με την έπαρση της εθελοτυφλίας που του επιτρέπει να υπεκφεύγει με λεκτικούς αιφνιδιασμούς, που αφήνουν τις έννοιες κουρελιασμένες ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προειδοποίησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θα αλλάξει τη συμφωνία όταν γίνει κυβέρνηση»! Δεν χρειάζονταν ικανότητες Κάλχα ή Τειρεσία για να προβλέψει κανείς ότι ο Τσίπρας θα υπερασπιζόνταν την επαίσχυντη «Συμφωνία των Πρεσπών», που εξακολουθεί να δρα σαν οιονεί Εγκέλαδος στο κοινωνικό και το κομματικό τοπίο, ούτε και για να προφητέψει πως η στάση των κομμάτων θα βαρυνόταν από πρόχειρα καλυμμένη υστεροβουλία. Και η Νέα Δημοκρατία έχει ταραχτεί από τους ισχυρότερους «μεταμακεδονικούς» κραδασμούς. Η συμπεριφορά της Προέδρου της Δημοκρατίας και του ίδιου του πρωθυπουργού στην επίσκεψη του προέδρου της ακατονόμαστης, προκάλεσαν δικαίως τις διαμαρτυρίες των πολιτών ότι ‘λαϊκίζουν πολύ με το θέμα των Σκοπίων’…».
Δεκαέξι χρόνια πέρασαν από το προηγούμενο μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή αγόρασε 30 αμερικανικά F-16. Στο διάστημα αυτό, οι ένοπλες δυνάμεις σχεδόν εγκαταλείφθηκαν στη μοίρα τους. Ποιος θα διαφωνήσει ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις εγκατέλειψαν το στράτευμα ενώ έβλεπαν ότι η γειτονική Τουρκία ακολουθούσε ένα κολοσσιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα; Καμιά φροντίδα, κανένα ενδιαφέρον για την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Προφανώς το κόστος της αγοράς των Rafale και των Belharra είναι τεράστιο, η ανακούφιση αισθητή, ο ενθουσιασμός ανύπαρκτος. Ανακουφίζεσαι βέβαια μόνον γιατί νιώθεις πως «η συμφωνία αμοιβαίας συνδρομής» που συνοδεύει την αγορά των όπλων μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά απέναντι στην ερντογανική απειλή. Οι «σύγχρονοι Νενέκοι» ισχυρίζονται ότι, λόγω της δεκαετούς «οικονομικής κρίσης», δεν υπάρχουν λεφτά για οπλικά συστήματα, ότι άλλες είναι οι υποχρεώσεις και οι προτεραιότητες της χώρας. Ποια όμως υποχρέωση και προτεραιότητα προηγείται από τη σωτηρία και επιβίωση του Ελληνισμού στα πατρογονικά εδάφη του;
Αρνούνται ακόμη(!) να κατανοήσουν τι σημαίνει να κινδυνεύεις με απώλεια εθνικού εδάφους, κυριαρχίας ή κυριαρχικών δικαιωμάτων. Το ποσό των περίπου 10 δισ. που θα πληρώσουμε στους Γάλλους, είναι ασήμαντο μπροστά στο συνολικό δημόσιο χρέος που έχει εκτοξευθεί στα 387,3 δισ. ή στο 226,6% του ΑΕΠ αλλά, μαζί με άλλες προϋποθέσεις, μπορεί να αποτελέσει το πρώτο γενναίο βήμα για να σταματήσει τη νεο-οθωμανική επέλαση. Διαφορετικά το 2021 που εορτάζουμε φέτος τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας θα είναι η αρχή της ανατροπής της Μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης.
Προφανώς απαιτείται ισχυρή προετοιμασία, λεπτοί διπλωματικοί χειρισμοί και κυρίως αποφασιστικότητα για την επίτευξη του τελικού στόχου, που δεν είναι άλλος από την οριστική ανάσχεση και αποτροπή της απέραντης τουρκικής απειλής κατά του Ελληνισμού. Το ερώτημα είναι αν το πολιτικό προσωπικό σε Αθήνα και Λευκωσία είναι ικανό για τη χάραξη και υλοποίηση μιας υψηλής εθνικής στρατηγικής. Η Ελληνογαλλική Συμφωνία, η αγορά των Rafale και των Belharra είναι βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά το φοβικό σύνδρομο και η μυστική διπλωματία του διαλόγου παραμένουν κυρίαρχα.
Τα εθνικά θέματα παραμένουν πεδίο σύγκρουσης στρατηγικών και συμφερόντων, ό,τι κι αν ισχυρίζεται η συνήθης ρητορική. Ανέκαθεν και παντού. Ο Ελληνισμός χρειάζεται ηγεσία, με εθνικό όραμα, που θα προετοιμάσει την άμυνά του στην αναπόφευκτη τελική σύγκρουση με την Τουρκία που έρχεται. «Κουβέντα και διαπραγματεύσεις για το τι είναι σωστά και δίκαιο γίνονται μόνο μεταξύ ισοδύναμων, αλλιώς ο ισχυρότερος επιβάλλει αυτά που η ισχύς του επιτρέπει να επιβάλλει, ο δε αδύναμος υπομένει αυτά που η αδυναμία του τον αναγκάζει να αποδέχεται» Θουκυδίδης (Διάλογος Αθηναίων – Μηλίων).
Τέλος, να θυμίσω ότι το 2009 η Ελλάδα είχε αποφασίσει να αγοράσει 4-6 γαλλικές φρεγάτες Fremm. Το 2010, λόγω των μνημονίων, οι φρεγάτες περιορίστηκαν σε 2-4. Το 2011 η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε παρενέβη και ακύρωσε την αγορά με την αιτιολογία ότι προέχει η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Αϊ σιχτίρ…
*Ο Δημήτριος Νενέκος, αρβανίτικης καταγωγής, υπήρξε οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821 στην περιοχή της Αχαΐας. Το 1827 «προσκύνησε» τον Ιμπραήμ έναντι υλικών ανταλλαγμάτων και με φιρμάνι του Σουλτάνου τού δόθηκε ο τίτλος του μπέη- Νενέκου. Το 1828, με εντολή του Αρχιστράτηγου Θόδωρου Κολοκοτρώνη, ο Νενέκος εκτελέστηκε από τον αγωνιστή Αθανάσιο Σαγιά προκειμένου να μπει ένα τέλος στο φαινόμενο του «προσκυνήματος» που απειλούσε την Επανάσταση περισσότερο και από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Σήμερα οι σύγχρονοι «Νενέκοι της Αριστεράς» καταψήφισαν την Συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας, που ναι μεν δεν είναι ιστορικής σημασίας αλλά είναι απαραίτητη για την άμυνα της χώρας και την εθνική μας επιβίωση.
