Διάβασα στο «Enjoy» της «δημοκρατίας» για τη βράβευση του 14χρονου ποιητή Δεσποτίδη Δημοσθένη-Δημητρίου, τον οποίο κι εγώ συγχαίρω από αυτήν εδώ τη θέση.
Ο νεαρός Δημοσθένης, εκτός από τις πνευματικές ικανότητές του, έδειξε ότι διαθέτει και περισσή ευπρέπεια. Ήταν ντυμένος κατάλληλα για την περίσταση, με άψογο σκούρο κοστούμι και ένα πολύ καλόγουστο παπιγιόν. Αντιθέτως, ο κύριος που του απένειμε την πλακέτα δεν τίμησε αναλόγως τον μικρό δημιουργό, αφού το ντύσιμό του ήταν, ας μην το σχολιάσω. Μα, θα ρωτήσετε, τα ράσα κάνουν τον παπά; ΟΌχι, αλλά τον κάνουν πιο ευπρεπή.
Δεν ξέρω ποιο σκεπτικό οδηγεί μερικούς συμπολίτες μας στην κατάργηση του κοστουμιού και της γραβάτας, αλλά, όποιο και να είναι, είναι λάθος. Και αν είναι ιδεολογικό, που μάλλον είναι, να θυμίσω ότι όλα τα μέλη του αλήστου μνήμης σοβιετικού Πολίτ Μπιρό ήταν ντυμένα με σκούρα κοστούμια και σκούρες γραβάτες, έτσι που θύμιζαν τα «κοράκια» των γραφείων τελετών. Και μήπως δεν ήτανε;
