Πολλές φορές η αλήθεια μπορεί να είναι γνωστή ή πρόδηλη, αλλά όσο να ‘ναι θέλει και την απόδειξή της. Μιλούσα προ ημερών με στέλεχος που ανήκει στην κυβερνώσα παράταξη, κάπου βολεμένο.
Όπως ήταν φυσικό, άρχισε να μου εκθειάζει, λες και μου ‘κανε… προξενιό, τον πρωθυπουργό: «Είναι πολύ εργασιομανής. Ξενυχτάει δουλεύοντας. Ενδιαφέρεται και ρωτάει για τα πάντα. Και για συνεργάτες του διαλέγει ξύπνιους και αυτούς που ξέρει ότι θα δουλέψουν και τους κάνει υπουργούς, γενικούς γραμματείς, υπεύθυνους για τη βόρεια Εύβοια κ.λπ.».
Επειδή είμαι ευγενές παιδί, κούνησα το κεφάλι πάνω κάτω, είπα ένα «α, έτσι;» και έπνιξα μια ερώτηση που πάλευε να βγει από το έρκος των οδόντων μου. Και ποια ήταν αυτή; «Δηλαδή, κύριε στέλεχος, η από δω παράταξη, η Ν.Δ. ντε, δεν έχει δουλευταράδες και ξύπνιους; Μόνο οι σημιτικοί, οι πρώην πασόκοι, ακόμη και οι πρώην κουκουέδες ή κνίτες έχουν αυτά τα προσόντα;» Και τώρα σε ποιον τα λέω αυτά; Στον τοίχο. Αυτό να μου πείτε…
