Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχασε… απλώς τις Ευρωεκλογές με την «τσουναμική» διαφορά των 9,5 ποσοστιαίων μονάδων. Το κυριότερο είναι ότι απώλεσε το αίσθημα ανωτερότητας που είχε (και πάνω σε αυτό «οικοδομούσε» προεκλογικά) απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Γράφει ο δημοσιογράφος Βασίλης Βέργης
Όπως γράφαμε στο newsbreak.gr το παιχνίδι είχε εξελιχθεί σε «Τσίπρας vs Νέα Δημοκρατία» καθώς ο πρωθυπουργός το επιδίωξε έπειτα από τα αυτογκόλ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τούτο όμως γύρισε μπούμερανγκ. Η διαφορά είναι τέτοια που ανατρέπει όχι μόνο το «στρατηγικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο κορυφής, αλλά πλέον τον… κόσμο του ολόκληρο. Δεν μπορούν να σταθούν -ούτε σοβαρά ούτε ως ειρωνικοί αστεϊσμοί- ατάκες του στυλ «Προς θεού να μην αλλάξετε αρχηγό, εμείς θέλουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη». Η προσγείωση για την κυβέρνηση και προσωπικά τον κ. Τσίπρα ήταν σα να έπεσαν με το κεφάλι από το όρος «Εγώ Ειμί». Και το μόνο… πορτοφόλι που βρήκαν έγραφε «Μακεδονία, Μάτι, Πολάκης, Πετσίτης, κότερο, πετσοκομμένη 13η σύνταξη».
Αντίθετα ο θριαμβευτής των Ευρωεκλογών Κυριάκος Μητσοτάκης, κράτησε τη μπάλα χαμηλά. Χωρίς κραυγές και εκδικητικές θριαμβολογίες, ζήτησε (και πήρε, όπως ήταν λογικό) σεμνά και ταπεινά το αυτονόητο: προσφυγή στις κάλπες. Θαρρώ πως αυτό το προφίλ, αν διατηρηθεί, θα τον βοηθήσει. Μοιάζει έξυπνη επιλογή. (Βεβαίως τώρα θα πρέπει κι αυτός να ανοίξει τα χαρτιά του στα ουσιώδη. Να μάθουμε αν τα «κομμένα δώρα και τα επταήμερα» ήταν γκάφες ή ατζέντα). Το πρόβλημά του πάντως είναι διάφορα «ακραία» στελέχη της ΝΔ τα οποία μοιάζουν έτοιμα να κάνουν τη χαρά… μπαλτά και την ανυπομονησία… ρόδες για να «μπουκάρουν» από τώρα στο Μαξίμου! Αυτοί μπορεί να λειτουργήσουν περισσότερο ως «σανίδες σωτηρίας» του Τσίπρα παρά ως συνεργάτες του Μητσοτάκη.
Στον δρόμο προς τις μεγάλες κάλπες έχω την αίσθηση ότι θα γίνει… της Φώφης! Το ΚΙΝΑΛ είναι τρίτο κόμμα ανεξάρτητα αν το ποσοστό του διαβάζεται ως επιτυχία ή μη. Απορία Νο1: Θα επιδιώξει ο κ. Τσίπρας με τη ρητορική του να «ρουφήξει» μέρος του 7,5% προσδοκώντας σε κεντροαριστερούς ψηφοφόρους ή θα πάει με… αγάπη και αφήγημα δημιουργίας «Προοδευτικού αντι-δεξιού μετώπου;» Απορία Νο2: Θα ανοίξει τα χαρτιά της η κ. Γεννηματά για μετεκλογικές συνεργασίες (αν φυσικά η ΝΔ δεν κερδίσει αυτοδυναμία) ή θα παραδειγματιστεί από την «εξαφάνιση» του Πάνου Καμμένου;
Η ανάγνωση της «ανάδειξης Βελόπουλου» δεν είναι μονοδιάστατη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε σαφώς το τίμημα για την Μακεδονία και ο Βελόπουλος το καρπώθηκε περισσότερο από κάθε άλλον. Ταυτόχρονα όμως είναι «όμορο οικόπεδο» με εκείνο της Χρυσής Αυγής. Έτερο μεγάλο ερώτημα ενόψει εκλογών: θα αποτελέσει «αγωγό» ψήφων προς την πλευρά της ΝΔ στην προσπάθεια που θα κάνει για την αυτοδυναμία;
Το εντυπωσιακό 3% του Γιάνη Βαρουφάκη, ψήφος τσατίλας οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, μένει να δούμε αν θα «μπετονοποιηθεί» ή θα επιστρέψει στην πηγή μπροστά στον «κίνδυνο της δεξιάς που έρχεται».
Η σαρωτική εμφάνιση του μειονοτικού κόμματος στη Ροδόπη ελπίζω ότι θα ενεργοποιήσει όπως πρέπει ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ του πολιτικού κόσμου της χώρας. Αποτελεί γροθιά στο στομάχι για να το αντιμετωπίσουν σα να μη… συνέβη.
ΥΓ: Ο απαξιωτικός τρόπος με τον οποίο αρκετοί αντιμετώπισαν στα social media την δυνατότητα των 17χρονων να ψηφίσουν ομολογώ πως με είχε εξοργίσει. Κουνούσαν το δάχτυλο οι ηλικίες οι οποίες ουσιαστικά «ναρκοθέτησαν» στο παρελθόν με τις επιλογές τους το μέλλον αυτών των παιδιών. Αντίστοιχα όμως με εξόργισε το γεγονός ότι περίπου το 14% των νέων ψηφοφόρων επέλεξε Χρυσή Αυγή. Πολύ άσχημο για τη ζωή σου να κάνεις μονίμως κοπάνα από το μάθημα της ιστορίας…
