Κορυφαίος υπουργός παρέδιδε προ ημερών ιδεολογικά μαθήματα από τηλεοράσεως για να ισχυριστεί ότι η Ελλάς, λόγω του αυξημένου ποσοστού των ανεμβολίαστων, είναι περίπου μια καθυστερημένη χώρα της Ανατολής.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Ενώ, αν συγκρίνει κανείς τα ποσοστά των εμβολιασμένων στις προηγμένες χώρες της Δύσης του Διαφωτισμού και του ορθολογισμού με τα δικά μας, θα διαπιστώσει ότι εκεί τα πράγματα πάνε καλύτερα. Βάσκανος μοίρα για τον ίδιο… Μετά την πρόβλεψή του αυτή άρχισαν η μια μετά την άλλη οι χώρες του… ορθολογισμού να κλείνουν τις οικονομίες τους και να επιβάλλουν αυστηρά λοκντάουν: Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία, Βέλγιο κ.λπ. Ο ορθολογισμός δεν τους έσωσε. Ενώ το ποσοστό των ανεμβολίαστων αυξάνεται και εκεί.
Η τελευταία θεωρία που διακινείται διεθνώς -όχι από τον κύριο υπουργό- για να εξηγηθεί η αποτυχία λέει ότι οι ανεμβολίαστοι στις ΗΠΑ είναι οι δεξιοί του Τραμπ και στη Γερμανία οι ακροδεξιοί του AfD. Για την Ελλάδα δεν έχουν τολμήσει να πουν κάτι σχετικώς, γιατί θα δυσαρεστούσαν τον πρωθυπουργό.
Κανείς από όλους τους αναλυτές που «γονατογραφούν» σχετικώς δεν συνειδητοποίησε κάτι: ότι ο ανορθολογισμός τροφοδοτείται παγκοσμίως, αλλά και στην πατρίδα μας, από τις αντιφάσεις του ορθολογισμού. Το νέο δόγμα της πολιτικής ορθότητας που κυριαρχεί την τελευταία δεκαετία βασίζεται στην αποθέωση της ατομικής επιλογής και την υποχώρηση του συλλογικού καλού. Στη δόξα των μονάδων και την υποτίμηση των εθνών.
Οι ελίτ ματώνουν για να πείσουν ότι άμεση προτεραιότητα στον νέο κόσμο έχει η ικανοποίηση των ατομικών μας επιθυμιών και όχι η επίδρασή τους στη μεγάλη κοινωνία. Θέλουμε να κάνουμε χρήση σκληρών ναρκωτικών, όπως η ηρωίνη; Δικαίωμά μας, λένε οι ούλτρα φιλελεύθεροι, δεν θα βάλουμε κανέναν αφεντικό στο σώμα μας. Ο,τι θέλουμε κάνουμε με αυτό. Τι σημασία έχουν 2 τόνοι ηρωίνης στα αμπάρια ενός πλοίου, αν η νεολαία τη θέλει; Θέλουμε, όταν γεννιόμαστε, να δηλώνουμε άλλο φύλο από αυτό που επέλεξε η φύση για εμάς; Και αν αισθανόμαστε θήλυ να αποκηρύσσουμε το άρρεν φύλο μας; Δικαίωμά μας και πάλι.
Τα πολυκαταστήματα γέμισαν με πουκάμισα που μπορούν να φορούν και γυναίκες και άνδρες. Θέλουμε πάλι, πιο προχωρημένα, να μας αποκαλούν με την ουδέτερη αντωνυμία «αυτό» και όχι «αυτός» ή «αυτή»; (Μέχρι και νέα αντωνυμία στο λεξικό της Γαλλικής Ακαδημίας επινόησαν.) Κανένα πρόβλημα και πάλι. Ατομική μας επιλογή, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν. Θεωρούμε επίσης ότι πρέπει να περιβληθεί τον αστικό τύπο ο γάμος των γκέι και να τους δίδεται δικαίωμα υιοθέτησης τέκνων; Μα, φυσικά, εννοείται. Ποιος νοιάζεται για την παραδοσιακή οικογένεια, τη διαιώνιση του είδους και τα λοιπά και τα λοιπά; Δικαίωμα!
Εως και στην ευθανασία έφθασε η συζήτηση. Εάν θέλεις να αναχωρήσεις, ποιος είναι αυτός που θα μπει εμπόδιο στην απόφασή σου να κάνεις κακό στον εαυτό σου; Θέλεις επίσης να μην πας Στρατό, διότι είσαι αντιρρησίας συνειδήσεως; Μα, ναι, προηγούνται η συνείδησή σου και το αντιμιλιταριστικό σου πνεύμα, όχι η πατρίδα. Θέλεις, τέλος, να μην αναφέρεται το θρήσκευμά σου στην ταυτότητα; Το «έχεις»! Σημασία έχεις εσύ, όχι η κοινωνία την οποία εκπροσωπείς και το έθνος στο οποίο μετέχεις. Σημασία έχει η πρόσκαιρη τέρψη, όχι η ιστορική συνέχεια.
Το μοντέλο αυτό κατέρρευσε παταγωδώς όταν η συζήτηση έφθασε στο ερώτημα «έχω δικαίωμα να αρνηθώ το εμβόλιο ή όχι; Μπορώ να αρνηθώ να βάλω στο σώμα μου κάτι το οποίο προσωπικώς αμφισβητώ;». Αίφνης, οι φιλελεύθεροι έγιναν δογματικοί και οι δογματικοί φιλελεύθεροι! Αίφνης, στη Δύση, όπου μέχρι τώρα αποθεωνόταν η ατομική επιλογή των «προοδευτικών» μειοψηφιών, άρχισε να διώκεται η ατομική επιλογή συντηρητικών πλειοψηφιών.
Αίφνης, η ατομική επιλογή, που αποθεωνόταν έως τώρα προς όφελος της ηδονής, της βολής, της αυτοδιάθεσης του σώματος (και εις βάρος του συλλογικού καλού), έγινε το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα της Δύσης. Όσοι αγαπούν τα δόγματα ζητούν επιλογή.
Και όσοι αγαπούν την επιλογή δοξάζουν τον δογματισμό και την υποχρεωτικότητα. Πώς να πείσουν, λοιπόν, όταν οι «ψεκασμένοι» αντίπαλοί τους αμφισβητούν την επιστήμη με όπλο τον φιλελευθερισμό; Το δικό τους όπλο! Με το οποίο και αυτοί ενίοτε πολέμησαν την επιστήμη. Ειδικώς στο κεφάλαιο «βλαβερές συνέπειες των ναρκωτικών».
Η άποψή μου είναι ότι τα προσωπικά όρια της ελευθερίας μας εκτείνονται έως εκεί που δεν θίγονται το συλλογικό καλό, η συλλογική ελευθερία, η συλλογική μοίρα των κοινωνιών. Δεν είμαι, όμως, βέβαιος ότι όλοι όσοι διεκήρυσσαν την προσήλωσή τους στις αρχές της πολιτικής ορθότητας είχαν απαραιτήτως τον νου τους στο συλλογικό καλό κάθε φορά που προπαγάνδιζαν μια επιλογή.
Ως συλλογικό καλό εννοώ τον πληθυσμό μιας χώρας που πλήττεται από το Δημογραφικό και φθίνει, τη φυσική και ψυχική υγεία των νέων ανθρώπων που βουτάνε στα ναρκωτικά, τις πληρότητες που έχουν ή δεν έχουν οι Ενοπλες Δυνάμεις, την κρίση ταυτότητας των νεαρών μαθητών που στα έξι τους πρέπει να μάθουν κατά προτεραιότητα για τα έμφυλα ζευγάρια κ.λπ. Τώρα πρόβλημα, λοιπόν!
Αν ο φιλελευθερισμός, ο Διαφωτισμός, ο ορθός λόγος θέλει να πείσει τους ανεμβολίαστους, πρέπει να κάνει μεγάλη στροφή. Οχι τα «σας», «μας». Να πάψει να είναι τόσο αρτηριοσκληρωτικός σε όλο το εύρος των θεμάτων που διαπραγματεύεται. Αλλιώς, τα αποτελέσματα της κόντρας θα είναι ολέθρια. Το πείσμα θα κυριαρχήσει. Και θα το πληρώσουμε όλοι.
