Ποιος είναι ο σκοπός της πολιτικής; Η Πατρίδα να γίνει ισχυρότερη και οι πολίτες να ευημερήσουν. Πρακτικά αυτό γίνεται λύνοντας προβλήματα.
Από τον ΦΑΗΛΟ Μ. ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ*
Καλά τα ιδεολογικά τσιτάτα, αλλά η γάτα πρέπει να πιάνει ποντίκια. Και όταν τα πιάνει, πρέπει χωρίς συμπλέγματα να το αναγνωρίζουμε. Θα σας δώσω ένα τέτοιο παράδειγμα ορθολογικής διακυβέρνησης. Ο Πιερρακάκης, έπειτα από διάφορα που υλοποίησε, πράγματα που τα κάνουμε από το γραφείο ή το σπίτι μας, ακόμη και με το κινητό, χωρίς να τρέχουμε σε ΚΕΠ, αστυνομικά τμήματα, δικαστήρια ή άλλες υπηρεσίες, έφτιαξε και μια εφαρμογή όπου κατεβάζεις στο κινητό σου ψηφιακό πιστοποιητικό ταυτοποίησης, τουτέστιν μια ψηφιακή ταυτότητα.
Πρακτικά τι σημαίνει; Πως κάνεις όλα όσα κάνεις με την κλασική έντυπη αστυνομική ταυτότητα, εκτός από δύο πράγματα: να ανοίξεις πόρτα, θυμίζω πως πιάνει μόνο σε ξεκλείδωτη παλαιού τύπου με γλώσσα, και οι καλλιτέχναι και λοιποί μερακλήδες μπον βιβέρ δεν μπορούν να «κόψουν» με αυτήν σε γραμμές τη «λουκουμόσκονη», απλά δεν γίνεται με το κινητό. Τελεία. Για το πλήθος των κανονικών ανθρώπων, που δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν σνιφάρουν κολομβιάνα, μόνο οφέλη υπάρχουν. Πρώτον, δεν μπορείς να τη χάσεις. Και να χάσεις το κινητό, δεν μπορούν να αλλάξουν τη φωτογραφία, δεν θα περνά η ταυτότητα, εκτός αν ο ελέγχων είναι θεόγκαβος. Αν χάσεις την έντυπη και δεν σπεύσεις να δηλώσεις σε όλες τις Αρχές, Αστυνομία, Εφορία, τράπεζες, την απώλεια, μπορούν να συμβούν πολλά.
Σε υπόθεση που γνωρίζω, κάτι καλόπαιδα άλλαξαν τη φωτογραφία, ίδρυσαν εταιρίες, μοίρασαν εικονικά τιμολόγια και τσέπωσαν τον ΦΠΑ, με αποτέλεσμα μία ωραία ημέρα ο νόμιμος κάτοχος να μάθει πόσα χρώσταγε αφού τον μπαγλάρωσαν με ένταλμα. Σε άλλη, έβγαλαν μπλοκ επιταγών στο όνομα του ταλαίπωρου απωλέσαντος, τις μοίρασαν σε όποιον μίλαγε ελληνικά, αγοράζοντας προϊόντα που μετά «σκότωσαν» κοψοχρονιά, τα κονόμησαν και ο ταλαίπωρος βρέθηκε να μαζεύει καταδίκες ερήμην σε δικαστήρια ανά την Ελλάδα και με δικό του φωριαμό στα φυγόποινα.
Το έμαθε όταν τον σταμάτησαν σε τυχαίο τροχονομικό έλεγχο, ελέγξανε «αν απασχολεί», στην υπηρεσιακή γλώσσα, και τον μπουζουριάσανε, αφού είχε δεκάδες χρόνια φυλάκισης από καταδίκες και εντάλματα σύλληψης από ανακριτές. Τρόμαξε να ξεμπλέξει έπειτα από σύντομη παραμονή εις τας φυλακάς και συνάφεια κατά τον προαυλισμό με τον Μπάμπη τον Σουγιά. Σε άλλη υπόθεση τα παλιόπαιδα τα ατίθασα άλλαξαν πάλι φωτογραφία, χρησιμοποίησαν την ταυτότητα για την ίδρυση ΙΚΕ, που εισήγε κοντέινερ με λαθραία τσιγάρα, και, όταν συνελήφθη ο ξεχασιάρης κάτοχος σε έλεγχο για μέτρα Covid, του φορέσανε βραχιόλια διότι είχε εν αγνοία του ένταλμα από ανακριτή, ενώ του έγινε και ένας πολύ μερακλαντάν καταλογισμός από το Τελωνείο από διαφυγόντες δασμούς, συν προσαυξήσεις, που έφτασε τα 11 μύρια.
Θα μου πεις, τι είναι 11.000.000 ευρώπουλα μπροστά στην αιωνιότητα ή στην άμμο της θάλασσας, αλλά πάντως ο εν λόγω είπε τον Δεσπότη Παναγιώτη. Τη σκαπούλαρε έπειτα από μεγάλη ταλαιπωρία, διότι αναζητήσαμε τη φωτοτυπία της επίμαχης ταυτότητας που έδωσε ο κακοποιός κάτοχος στην αρμόδια ΔΟΥ, όταν έβγαλε ΑΦΜ για τη λαθρεμπορική ΙΚΕ, και η διαφορά στη φωτογραφία έβγαζε μάτι. Ηταν σαν ο νόμιμος κάτοχος να ήταν ο Πολάκης και στη ΔΟΥ να πήγε ένας χλεμπονιάρης με τη φάτσα του Πατέλη με γυαλάκια απουσιολόγου.
Το ηλεκτρονικό πιστοποιητικό ταυτοποίησης κόβει δουλειά από τους κακοποιούς, προστατεύει τους πολίτες. Αν χάσεις ή κλέψουν το κινητό σου, δεν μπορούν να αλλάξουν τη φωτογραφία σου, κατεβάζεις το πιστοποιητικό στο νέο σου κινητό και κάνεις τη δουλειά σου, χωρίς να κουβαλάς μαζί σου την έντυπη ταυτότητα, να τη βγάζεις και βάζεις σε πορτοφόλια με κίνδυνο απώλειας. Κυρίως όμως διευκολύνεται η ζωή του πολίτη εν γένει. Από τις σπάνιες φορές που δεν αισθάνεται το κράτος ως ξένο, ως δυνάστη και έκπληκτος νιώθει μια μικρή συμπάθεια. «Δυστυχώς είμαστε η χώρα όπου θεωρείται μαγκιά να περάσεις με κόκκινο και να μη σε πιάσουν, ενώ έπρεπε να θεωρείσαι εγκληματίας» μου είχε πει κάποτε ο αείμνηστος ευπατρίδης Γιάννης Ζίγδης και μου εξηγούσε πώς και γιατί ο Ελληνας δεν θεωρεί το κράτος δικό του. Ομως τελικά είναι δικό μας και όπου δεν είναι πρέπει να το κάνουμε κι εκεί δικό μας, διότι δεν έχουμε άλλο και είναι το κοινό μας σπίτι.
Κάν’ το λοιπόν όπως ο Κυριάκος Πιερρακάκης, όποιος και να είσαι, υπουργέ μου. Αν καθένας που ασκεί εξουσία λύσει, όχι όλα, τα μισά προβλήματα της αρμοδιότητάς του, η χώρα θα πετάει. Θα πουν τώρα οι γνωστοί μυαλοφυγόδικοι με το διαμπερές τραύμα στον εγκέφαλο από αυτοκινούμενο πυροβόλο των 155 mm., «χα, στηρίζεις τον Μητσοτάκη». Στηρίζω την Πατρίδα μου και τη βελτίωση της καθημερινότητάς μου. Στηρίζω το εθνικό συμφέρον, όπως στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ το κάναμε στη μάχη του Εβρου, στις αμυντικές συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, όπως στηρίξαμε την προμήθεια των Rafale, των Belharra και των F-35, διότι ό,τι ενισχύει τη χώρα το στηρίζουμε με κάθε ικμάδα της δύναμής μας. Για τους ίδιους λόγους η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ είναι απέναντι π.χ. στην ενδοτική στάση προς την ανομία της αριστεράς, στη μη μόνιμη παρουσία της κανονικής Αστυνομίας στα Πανεπιστήμια και στη φασιστοειδή επέλαση του δικαιωματισμού.
Βέβαια, στην ψηφιοποίηση του κράτους είμαι και ολίγον ιδιοτελής, διότι στηρίζω εμμέσως και την πάρτη μου. Υπάρχουν π.χ. πιστοποιητικά που, για να τα πάρω, έπρεπε να πάω τουλάχιστον τρεις φορές στο δικαστήριο, μία για να καταθέσω την αίτηση, μία τουλάχιστον για να παρακολουθήσω αν εξεδόθη το πιστοποιητικό και άλλη μία να το πάρω. Αυτό σήμαινε κάθε φορά να πάρω το αυτοκίνητο, να κινηθώ μέσα στην πόλη με τις εκατοντάδες πορείες των αριστερόστροφων φασιστών, να παρκάρω, να ξαναγυρίσω, τουτέστιν να πληρώσω βενζίνη, πάρκινγκ, αλλά κυρίως να πληρώσω παγκουί κάτι πολύτιμο και αναντικατάστατο: χρόνο από τη ζωή μου, που μπορώ να τον διαθέσω πιο ευχάριστα από το να βρίσκομαι σε ουρές ή μπλοκαρισμένος σε μποτιλιάρισμα.
Οι πελάτες μου με κωδικούς taxis μού φτιάχνουν εξουσιοδότηση, μου τη στέλνουν με e-mail και κάνω τη δουλειά τους. Γλιτώνουν και αυτοί χρήμα, ταλαιπωρία, χρόνο. Πρέπει λοιπόν να είσαι κομπλεξικός σκατόψυχος για να μην πεις ένα απλό «μπράβο» χωρίς υποσημειώσεις και εξυπνάδες στον Πιερρακάκη, όταν επιδρά τόσο θετικά στην ποιότητα της ζωής σου. Λένε μερικοί «έλα, μωρέ, δεν είναι τίποτα». Τότε γιατί δεν τα έκαναν τόσοι άλλοι φωστήρες, κόκκινοι, πράσινοι ή μπλε, που πέρασαν; Διότι προφανώς είναι κάτι πολύ πάνω από το τίποτα. Η πολιτική ακεραιότητα επιβάλλει να είσαι ειλικρινής, να μην προσποιείσαι ότι διαφωνείς με πράγματα που συμφωνείς, να επαινείς ό,τι ωφελεί τον λαό και την Πατρίδα και να διαφωνείς μαχητικά αντιπροτείντας το ορθό, όταν πιστεύεις πως μια πολιτική βλάπτει την Ελλάδα. Ποτέ δεν θα συμφωνούμε όλοι σε όλα. Ούτε στην οικογένειά μας δεν συμφωνούμε όλοι στα πάντα. Σε αυτά όμως που ωφελούν τη χώρα και τους πολίτες οφείλουμε όλοι να βάζουμε πλάτη.
Όταν κάποιος είναι εθνωφελής, το ελάχιστο που οφείλουμε είναι να του προσφέρουμε την ηθική αμοιβή της επιδοκιμασίας μας. Πιθανώς ο Πιερρακάκης θα κάνει λάθη και πάντα τα στερνά τιμούν τα πρώτα, αλλά για έναν άνθρωπο που γεννήθηκε το 1983 τα πρώτα του είναι άξια τιμής για τον ίδιο και όσους τον ανάθρεψαν.
Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ www.neadexia.eu