Η εφημερίδα «Εμπρός» σε ένα δημοσίευμά της στις 28 Μαρτίου του 1897 αναφερόταν σε έναν ισχυρό ξένο διπλωμάτη, ο οποίος χαρακτήριζε τους Έλληνες και τη στάση τους έναντι της Τουρκίας ως «σκύλους γαυγίζοντας και ουχί δάκνοντας». Δυστυχώς γνωρίζουμε την τεράστια ήττα της χώρα μας που επακολούθησε, αλλά ενίοτε αυτό που μπορείς να πάθεις στη διεθνή σου υπόσταση είναι: να γαυγίζεις και να μην απειλείται κανείς. Το “πολύ αίμα χωρίζει Έλληνες και Τούρκους” έχει καταντήσει κενό γράμμα.
«Είστε απροετοίμαστοι» μας προειδοποιούν κυνικά φίλοι και εχθροί. Η Ελλάδα και η Τουρκία αποτελούν ταυτοχρόνως παίκτες και παίγνια των μεγαλυτέρων παικτών, επισημαίνεται σε γερμανική έκθεση κορυφαίας δεξαμενής σκέψης, που καταλήγει στο συμπέρασμα: «Η Ελλάδα γυμνή ανάμεσα στους λύκους» (Nackt Unter Wolfen)…
Αλλά στα καθ’ ημάς, η συζήτηση εστιάζεται στα ενδεχόμενα «θερμά επεισόδια» τα οποία, όμως, αντιμετωπίζονται όπως τα «ακραία φυσικά φαινόμενα» – δηλαδή ως ανεξάρτητα από την ανθρώπινη βούληση. Κλασική άρνηση της πραγματικότητας. Εξηγούμαι: Η φράση «… πλήν Λακεδαιμονίων», είναι ιστορική. Μετά τη νίκη του στον Γρανικό ποταμό ο Μέγας Αλέξανδρος έστειλε στην Αθήνα 300 περσικές ασπίδες συνοδευόμενες από την επιγραφή: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Ελληνες, πλην Λακεδαιμονίων…». Τον αναχωρητισμό των Λακεδαιμονίων από τα δρώμενα που δημιούργησαν τον ελληνιστικό κόσμο αποτυπώνει και ο Καβάφης στο ποίημά του «200 π.Χ.».
Ο ίδιος αναχωρητισμός διαπιστώνεται εκ μέρους μας και ως προς τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Παράδειγμα στο θέμα της δικαίου της θάλασσας. Το 1973 ξεκίνησε μια μεγάλη διεθνής διάσκεψη με σκοπό να αλλάξουν τα όρια της κρατικής δικαιοδοσίας στη θάλασσα. Το μέγα ζητούμενο για όλα τα κράτη του κόσμου ήταν πώς θα μπορέσουν να ελέγχουν μεγαλύτερες θαλάσσιες περιοχές. Δέκα χρόνια μετά, η διάσκεψη κατέληξε στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Βεβαίως και την υπογράψαμε και την κυρώσαμε. Δεν την εφαρμόζουμε όμως. Ετσι, «… πλην Λακεδαιμονίων» κινούνται τα πράγματα σχετικά με την αύξηση των χωρικών υδάτων. Είμαστε το μοναδικό από τα 149 κράτη του κόσμου που δεν έχει αυξήσει τα χωρικά του ύδατα στα 12 μίλια. Οπως και στη μοναδικότητα του διαφορετικού εύρους χωρικών υδάτων και εναερίου χώρου. Οπως και στις λοιπές θαλάσσιες ζώνες. Είμαστε η χώρα με τη μικρότερη δικαιοδοσία σε θαλάσσιες ζώνες σε όλο τον κόσμο.
Λένε για ΑΟΖ. Ποια ΑΟΖ; Ούτε αλιευτική ζώνη δεν κηρύσσουμε… Παράδειγμα όσα συμβαίνουν με την κατάθεση συντεταγμένων για τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ολα τα συμβαλλόμενα κράτη της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας έχουν τη νομική υποχρέωση να καταθέτουν γεωγραφικές συντεταγμένες των εξωτερικών ορίων των θαλασσίων ζωνών τους στον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Οι συντεταγμένες αναρτώνται ακολούθως σε βάση δεδομένων του ΟΗΕ προκειμένου να ενημερωθεί η διεθνής κοινότητα. Η Τουρκία, αν και δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη σύμβαση, έχει φροντίσει να προσδιορίσει με ρηματικές διακοινώσεις προς τον ΟΗΕ τα όρια των περιοχών που διεκδικεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Εάν αύριο βγει κανένα τουρκικό γεωτρύπανο στην περιοχή, θα αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο κάποιοι Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί θα μας λένε ότι δεν ήξεραν ότι το συγκεκριμένο σημείο ήταν «υπό αμφισβήτηση». Εν τω μεταξύ, η Τουρκία προχωρεί. Και όπως παρατηρεί και ο Καβάφης, «για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!».
Ένα ακόμη παράδειγμα, στην υποθετική περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης με την Τουρκία, την οποία όλοι εμείς την αντιμετωπίζουμε με σχετικό τρόμο. Αλλά, η μοδάτη θεωρία που κυκλοφορεί στα στέκια της αριστεράς αναπτύσσεται γύρω από την ιδέα του επαναστατικού ντεφαιτισμού ως αντίδραση στον Ερντογάν και τις απειλές του… Απολαύστε υπεύθυνα: «Ο επαναστατικός ντεφαιτισμός» («revolutionary defeatism», από την αγγλική λέξη defeat που σημαίνει ήττα) είναι η θεωρία που υποστηρίζει ότι σε περίπτωση που ένας πόλεμος που διεξάγεται είναι ιμπεριαλιστικός και από τα δύο μέρη, οι επαναστάτες και των δύο μερών θα πρέπει να προσπαθήσουν να μετατρέψουν τον εθνικό πόλεμο σε εμφύλιο, συναδελφωμένοι με τους στρατιώτες του “εχθρού” και ανατρέποντας τις αστικές κυβερνήσεις τους». Μου λένε… και εξηγούνται με μερικές λεπτομέρειες ακόμη επί του προκειμένου: «Kαθ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι μόνοι που αγωνίστηκαν κάτω από τις αρχές του επαναστατικού ντεφαιτισμού ήταν στην Ελλάδα η διεθνιστική ομάδα του Άγι Στίνα, καθώς και λίγοι Ιταλοί «μπορντιγκιστές» (από τον ηγέτη τους Μπορντίγκα), μερικές μικροομάδες αναρχικών και μεμονωμένα άτομα. Ο Άγις Στίνας έγραψε ότι ο ελληνικός λαός “έπρεπε να αγκαλιάσει (στην Κατοχή) τους Γερμανούς φαντάρους”, γιατί ήσαν προλετάριοι και να τους πάρει με το μέρος του, ενάντια στον Χίτλερ». Κοίτα να δεις, που στο μαρτυρικό Δίστομο και στα Καλάβρυτα αγνοούν αυτή την φαιδρή θεωρία ώστε να αισθάνονται καλύτερα για την σφαγή των δικών τους ανθρώπων.
Πέρα από το παραπάνω ευτράπελο, όμως, εύχομαι να μην βρεθούμε μπροστά στο κακό. Άλλωστε όπως είπε ο μέγας Λέων Τρότσκι: «Μπορεί εσύ να μην ενδιαφέρεσαι για τον πόλεμο, αλλά ενδιαφέρεται ο πόλεμος για σένα»!
