Ο Βενιζέλος άφησε τους Αγγλογάλλους να αποβιβάσουν στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια έλαβε την αμοιβή του σε μετρητά από τον Ζαχάρωφ
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
«Είναι εύκολο να κάνεις τους ανθρώπους να πιστέψουν ένα ψέμα και πολύ δύσκολο να αναιρέσεις αυτή την πίστη τους». Mark Twain, «Chapters From My Autobiography», The North American Review, Vol. 184, σ. 12, The North American Review Publishing Company, Νέα Υόρκη: 1907.
Ο Αμερικανός συγγραφέας Samuel Langhorne Clemens (1835-1910) έγινε παγκοσμίως γνωστός με το ψευδώνυμο «Μαρκ Τουέιν» και στα έργα του που αγαπήθηκαν περιλαμβάνονται οι «Περιπέτειες του Τομ Σόγιερ» και οι «Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν». Η άποψή του για την ευκολία δημιουργίας ψεύτικων πεποιθήσεων και τη δυσκολία της αναίρεσής τους ισχύει και στην περίπτωση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η δημιουργία ημιθεϊκής εικόνας για ένα μίσθαρνο όργανο των ξένων, όπως αποδεδειγμένα υπήρξε ο Βενιζέλος, ήταν εύκολη υπόθεση. Χρειάστηκαν απλώς τα μετρητά των Αγγλογάλλων και διάφορες πολιτικές προσωπικότητες και «πνευματικοί» άνθρωποι που καταστέρωσαν την υστεροφημία του Βενιζέλου, επειδή εφήρμοσαν πιστά τις ξενόδουλες ιδέες και πρακτικές. Δεν είναι εύκολη υπόθεση η αποκατάσταση της αληθινής εικόνας για τον πρωταίτιο του Διχασμού. Όμως, τα αποδιαβαθμισμένα έγγραφα των εντολέων του, εκείνων που του τα έσκαγαν χοντρά για να κάνει τα θελήματά τους, μπορούν να μας βοηθήσουν να σχηματίσουμε άποψη που να μην απέχει από την αλήθεια.
Τα αρχεία του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών και της Κοινοπολιτείας περιλαμβάνουν και τις επικοινωνίες με τα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών της Μεγάλης Βρετανίας. Αρκετά από τα αποδιαβαθμισμένα έγγραφα έχουν μελετηθεί από διαπιστευμένους ιστορικούς του Φόρειν Οφις. Οι μελέτες των ιστορικών έχουν καταλήξει σε μια σειρά από εργασίες που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Ελληνες. Μία από αυτές δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2005 και φέρει την υπογραφή του Keith Hamilton, ιστορικού του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών. Τιτλοφορείται «Chocolate for Zedzed – Basil Zaharoff and the secret diplomacy of the Great War». Στη σελίδα 29 διαβάζουμε για την αιφνιδιαστική απόβαση των Αγγλογάλλων στη Θεσσαλονίκη, που έγινε τάχα για να βοηθηθεί η Σερβία στην επικείμενη αναμέτρησή της με τη Βουλγαρία, αλλά στην πραγματικότητα για να εμπλακεί άμεσα και ολοκληρωτικά η Ελλάδα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο:
«Οι δυνάμεις της Αντάντ ήθελαν ελληνική βοήθεια για τους Σέρβους και στράφηκαν στον φιλελεύθερο πρωθυπουργό της Ελλάδας Ελευθέριο Βενιζέλο για να επιτύχει τους στόχους τους. Με τη δική του συνενοχή (σ.σ.: η λέξη στο πρωτότυπο βρετανικό κείμενο είναι “connivance”), βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη και, μετά την αποπομπή του Βενιζέλου από τον Κωνσταντίνο, κατελήφθησαν η Λήμνος και άλλα ελληνικά νησιά.
Οι σχέσεις μεταξύ της βασιλικής κυβέρνησης, που προσπαθούσε απεγνωσμένα να διατηρήσει την ουδετερότητα της Ελλάδας και των δυνάμεων της Αντάντ, επιδεινώνονταν σταθερά. Μια αντίπαλη προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Βενιζέλο εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Και, τελικά, τον Ιούνιο του 1917, ο Κωνσταντίνος ανατράπηκε και η Ελλάδα εξαναγκάστηκε στον πόλεμο. Στο μεταξύ, ο Ζαχάρωφ είχε προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του ως πλασιέ των γαλλοβρετανικών συμφερόντων στην Αθήνα». Κι η βοήθεια που προσέφερε ο Βενιζέλος αμείφθηκε καλά. Στη σελίδα 30 της εργασίας του Keith Hamilton διαβάζουμε:
«Σε μια επιστολή της 11ης Δεκεμβρίου 1915, ο πρωθυπουργός Herbert Henry Asquith ενημέρωσε τον Caillard (σ.σ.: Vincent H.P. Caillard, οικονομικός διευθυντής της οπλοβιομηχανίας Vickers) ότι είχε συζητήσει το θέμα με τον Reginald McKenna, υπουργό Οικονομικών, και ότι ο Caillard έπρεπε να αφήσει τον φίλο του να προχωρήσει: Το ποσό που είχε αναφερθεί από αυτόν [θα] πληρωνόταν από την κυβέρνηση.
Αυτά τα χρήματα, 1.407.000 λίρες Αγγλίας, ακολούθως πιστώθηκαν στον λογαριασμό του Ζαχάρωφ στην τράπεζα Barclays και, αφού γνωστοποίησε το γεγονός στον Βενιζέλο μέσω της γαλλικής αντιπροσωπίας στην Αθήνα, ο Ζαχάρωφ ετοιμάστηκε να ταξιδέψει στη Νάπολη και τη Μεσίνα με τελικό στόχο να συναντήσει στην Αθήνα δυσαρεστημένους πολιτικούς και εκπροσώπους του ελληνικού Τύπου. Εγραφε στον Caillard στις 18 Δεκεμβρίου: “Νωρίς σήμερα το πρωί έλαβα το τηλεγράφημά σου που έλεγε ότι η Barclays είχε πιστώσει στον λογαριασμό μου στην Banque de France και σου τηλεγράφησα αμέσως ότι, αν έχουν έτσι τα πράγματα, αυτό ξεκινώ αμέσως αυτό το πρωί”».
Ο Βενιζέλος άφησε τους Αγγλογάλλους να αποβιβάσουν στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη (αντιδρώντας με μια χλιαρή διαμαρτυρία προς τον Γάλλο πρέσβη στην Ελλάδα) και στη συνέχεια έλαβε την αμοιβή του σε μετρητά από τον Ζαχάρωφ. Ο εξευτελισμός του ελληνικού κράτους και έθνους επί των ημερών του έφτασε σε τέτοιον βαθμό, ώστε στη συνεδρίαση της Βουλής της 21ης Σεπτεμβρίου 1915 ο βουλευτής Μ. Στελλάκης τον ρωτούσε αν είχε καταληφθεί η… Μήλος (βλ. εικόνα) και ο Ελευθέριος Βενιζέλος απαντούσε ότι δεν γνώριζε!
Ο «φλογερός πατριώτης» πολιτικός αγνοούσε πόση επικράτεια του είχε απομείνει, αλλά γνώριζε καλά πόσο ξένο χρήμα φώλιαζε στην τσέπη του…
Διαβάστε επίσης: Η αλήθεια για τον Ελευθέριο Βενιζέλο ΙΙ
Διαβάστε επίσης: Η αλήθεια για τον Ελευθέριο Βενιζέλο ΙΙΙ
Διαβάστε επίσης: Η αλήθεια για τον Ελευθέριο Βενιζέλο IV
Διαβάστε επίσης: Η αλήθεια για τον Ελευθέριο Βενιζέλο
