Παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία επειδή ο βασιλεύς Κωνσταντίνος Α΄ δεν συναινούσε στον διακαή πόθο του να εισέλθει η Ελλάδα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
«Συνέβη, λέγω, εκ των γνωμών των στρατιωτικών τούτων κύκλων, συντελούσης και της ξένης προπαγάνδας, η οποία ως όργανον αυτής μετεχειρίσθη μέρος του παρ’ ημίν Τύπου, να εμβληθή η γνώμη ότι το ζήτημα της εκβάσεως του πολέμου του Ευρωπαϊκού δεν είνε καν ζήτημα αμφίβολον, είναι ζήτημα το οποίον δεν δύναται παρά να λυθή ωρισμένως υπέρ του ενός των ευρωπαϊκών συνδυασμών, εκείνου εις τον οποίον μετέχει η Γερμανία. […] Η ξενική προπαγάνδα επεχείρησε να πείση τον ελληνικόν λαόν ότι το συμφέρον της χώρας ευρίσκεται εις την ήτταν των δυτικών δυνάμεων». Απόσπασμα από ομιλία του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Κοινοβούλιο, στις 28 Σεπτεμβρίου 1915. Πρακτικά της Βουλής, Συνεδρίασις ΙΑ’, σ. 56.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία επειδή ο βασιλεύς Κωνσταντίνος Α΄ δεν συναινούσε στον διακαή πόθο του πρώτου να εισέλθει η Ελλάδα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην ομιλία που έκανε 6 ημέρες μετά την παραίτησή του απέδιδε την αντιδημοφιλία της πολιτικής του στην «ξενική προπαγάνδα». Λες και χρειάζεται πολλή ξενική προπαγάνδα ώστε ένας λαός να μην επιθυμεί να πολεμήσει για λογαριασμό τρίτων και να θυσιάσει τη νεολαία του για τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων.
Ωστόσο, επειδή ο Ελευθέριος Βενιζέλος θεωρούσε ότι ήταν απαραίτητο το στήσιμο μηχανισμού προπαγάνδας για να ανατρέψει τον βασιλιά, να γίνει πρωθυπουργός με τους δικούς του όρους και να στείλει τους νέους της Ελλάδας στα πεδία των μαχών των Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να υλοποιήσει αυτό το τμήμα του γενικού σχεδίου. Και γι’ αυτό χρειαζόταν πολλά χρήματα. Γνώριζε ποιοι θα του τα έδιναν. Οι ξένοι χειριστές του – και στην περίπτωση που εξετάζεται εδώ, οι Γάλλοι, μέσω του εμπόρου όπλων Μπάζιλ Ζαχάρωφ.
Ο εξευτελισμός του ανδρός και ο αδιόρθωτα μηδίζων χαρακτήρας του έφτασαν στο σημείο να ζητήσει χρήματα από τους Γάλλους μέσω του Ελληνα πρεσβευτή στο Παρίσι, και αφού πρώτα τους εξήγησε τις προθέσεις του να ξεφορτωθεί τον βασιλιά! Ενας άρτι παραιτηθείς πρωθυπουργός χρησιμοποίησε σημαίνον στέλεχος του ελληνικού διπλωματικού σώματος σαν αγγελιοφόρο και… βαλιτσάκια, άνθρωπο που κανονίζει τη δωροδοκία και την παράδοση των αργυρίων…
Στο βιβλίο του Ριχάρδου Λέβινσον, «Σερ Μπάζιλ Ζαχάρωφφ: Ο μυστηριώδης Ελληνας που κατέκτησε την Ευρώπη» (εκδόσεις Συλλέκτης, Αθήνα, 1997), διαβάζουμε στη σελίδα 101: «Η εσωτερική πολιτική κατάστασις εν Ελλάδι έχει εν τω μεταξύ χειροτερεύσει πολύ. Η έντασις των σχέσεων του Βενιζέλου, θερμού θιασώτου της εισόδου της Ελλάδος εις τον πόλεμον, και του βασιλέως Κωνσταντίνου, οπαδού της ουδετερότητας, έχει φθάσει εις οξύτατον σημείον. Ο Βενιζέλος, μετά την πτώσιν της κυβερνήσεώς του, αποφασίζει να αποδιώξη τον βασιλέα εξ Ελλάδος.
Ο Ελλην εν Παρισίοις πρεσβευτής Ρωμάνος καθιστά κοινωνόν των σχεδίων του Βενιζέλου τον Γάλλον υπουργόν των Εξωτερικών Μπριάν και ζητεί να πληροφορηθή μέχρι ποίου σημείου είναι διατεθειμένη η γαλλική κυβέρνησις να υποστηρίξη οικονομικώς τον Βενιζέλον. Ο Μπριάν εκφράζει την ζωηράν του ευαρέσκειαν, αλλά προσθέτει ότι κανονικώς δεν είναι δυνατόν εις την γαλλικήν κυβέρνησιν να υποστηρίξη τον Βενιζέλον προς εκτέλεσιν του σκοπού του διά φανερού δανείου, εφ’ όσον ο Κωνσταντίνος ευρίσκεται ακόμη επί του θρόνου ως ανεγνωρισμένος βασιλεύς της Ελλάδος.
Διά να εκφράση όμως την συμπάθειάν του προς τον Βενιζέλον και να αποδείξη ότι εγκρίνει το σχέδιόν του, πληροφορεί τον Γάλλον εν Αθήναις πρεσβευτήν ότι θέτει εις την διάθεσίν του προς υποστήριξιν του Βενιζέλου 350.000 φράγκα. Κατόπιν καλεί -κατά τα Χριστούγεννα του 1915- τον Ζαχάρωφφ και συζητεί μετ’ αυτού το σχέδιον πολιτικής ενεργείας, το οποίον έχουν συντάξει ο Βενιζέλος και ο πρεσβευτής της Γαλλίας εν Ελλάδι».
Και, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες αν πήρε τα χρήματα από τους Γάλλους για να ανατρέψει τον αρχηγό του κράτους και να δημιουργήσει δίκτυο προπαγάνδας και -ουσιαστικά- κατασκοπίας ξένης δύναμης στην Ελλάδα, ας διαβάσουμε τι γράφει ο Ριχάρδος Λέβινσον στη σελίδα 102 του προαναφερθέντος βιβλίου: «Διά να είναι εν τάξει και όχι χωρίς δόση δυσπιστίας διά του Μπριάν, ερωτά τας Αθήνας εάν ο Βενιζέλος, τον χαρακτήρα του οποίου αγνοεί, δέχεται τα χρήματα. Μετά από δύο ημέρας φθάνει η εξ Αθηνών απάντησις: “Ο Βενιζέλος με ευχαρίστησιν και ευγνωμοσύνην αποδέχεται την προσφοράν του Ζαχάρωφφ”».
Τελικά, τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος λαδωνόταν και από τους Αγγλους και από τους Γάλλους. Δεν ήταν ρατσιστής με τα χρήματα των ξένων κυβερνήσεων…
